________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ દેવતાઓ આવીને તેમનો કેવલજ્ઞાન-મહોત્સવ કરે છે.
આ પ્રમાણે સાતમી પૃથ્વીનું બાંધેલ પાપકર્મ નાશ કરીને, તથા બીજા પણ ઘાતીમોહાદિક કર્મનો ક્ષય કરીને બીજા લોકો ન જણાવે, તો પણ જાણી શકાય તેવા ઉત્તમ કેવળજ્ઞાનવાળા થયા.
હવે શ્રેણિકે પૂછ્યું કે, “આવું સુંદર કેવલજ્ઞાન હે સ્વામી ! ક્યારે વિચ્છેદ પામશે ? ત્યારે પ્રભુએ કહ્યું કે, “આ આગળ બેઠેલ વિદ્યુમ્માલી દેવ સુધી.” શ્રેણિકે પૂછ્યું કે, “શું દેવતાને પણ કેવલ હોય ?' પ્રભુએ કહ્યું, “આજથી સાતમા દિવસે આ દેવ ઋષભદત્ત શેઠના પુત્ર થશે. તેનું નામ જંબૂકુમાર પડશે. વળી તે દીક્ષા લઇને સુધર્માસ્વામીના શિષ્ય થશે. આ સાંભળીને એકદમ અનાદત દેવતા નૃત્ય કરવા લાગ્યા. રાજાએ પૂછ્યું કે શાથી ? પ્રભુએ કહ્યું કે, “આના પૂર્વભવના વંશમાં આ શેખરરૂપ થશે, નાની વયમાં વ્રતાદિક પામશે, તે કારણે તે તુષ્ટ મનવાળો થયો છે.” આ “વિદ્યુન્માલી દેવ નજીકમાં અવવાનો છે, છતાં આટલી કાંતિ તેને કેમ વર્તે છે ?” તો કે “શિવકુમારના આગલા ભવમાં કરેલા તપના પ્રભાવથી.” એ પ્રમાણે સાંભળીને વંદન કરીને રાજા ત્યાંથી નીકળ્યા. (૧૩૦) પ્રસન્નચંદ્ર રાજમહર્ષિની કથા પૂર્ણ થઈ.
આ પ્રમાણે લોકોને રંજન કરવાની મુખ્યતાવાળો ધર્મ નથી, પરંતુ ચિત્તની શુદ્ધિથી પ્રધાન ધર્મ છે – એમ કહ્યું. (૨૦)
હવે પુય-પાપ ક્ષય કરવામાં દક્ષ એવી આ જિનેશ્વરની દીક્ષા છે. એ વચનથી શૈવ માફક દ્વેષમાત્રથી ખુશી થનારને શિખામણ આપતા કહે છે –
वेसो वि अप्पमाणो, असंजमपएसु वट्टमाणस्स | વિ પરિચ(વોરિયર્સ, વિર્સ ન મારે રવનંત? ર૧TI धम्मं रक्खइ वेसो, संकइ वेसेण दिक्खिओ मि अहं । उम्मग्गेण पडतं, रक्खइ राया जणवउ वव ।।२२।। अप्पा जाणइ अप्पा, जहट्ठिओ अप्प-सक्खिओ धम्मो । अप्पा करेइ तं तह, जह अप्प-सुहावओ होइ ।।२३।। जं जं समयं जीवो, आविसइ जेण जेण भावेण | सो तंमि तंमि समए, सुहासुहं बंधए कम्मं ।।२४।।
