________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
૨૮૧
મસ્તક પર અંજલિ જોડીને, પરમ આદરથી પગમાં પ્રણામ કરીને તપસ્વી મુનિને વિનંતિ કરી કે, ‘'આપના શરીરને અમે પીડા કરીશું, માટે રજા આપો.' ત્યારપછી કાઉસ્સગ્ગ-મુદ્રામાં હોવા છતાં કટીવસ્ત્ર બાબુર બાંધીને તેમના અવગ્રહમાં પ્રવેશ કરીને વૈઘે આખા શરીરે નિપુણતાથી તેલનું અત્યંગન કર્યું. જ્યારે તેલ રૂંવાડામાં છિદ્રો દ્વારા અંદર પહોંચ્યું, ત્યારે ઉષ્ણતા લાગવાથી ચામડીના કૃમિઓ ક્ષોભ પામ્યા અને શરીર બહાર નીકલ્યા. તે સમયે તે મહામુનિને જે વેદના ઉત્પન્ન થઇ, તે એકતાનથી ધ્યાન કરતાં તેમણે અપૂર્વ સમતાથી સહન કરી.
હવે તે રત્નકંબલથી તે તપસ્વીને દૃઢ પણે લપેટ્યા. તે રત્નકંબલ અતિશીતલ હોવાથી તેમાં તે કુષ્ટના કૃમિઓ સંક્રાન્ત થયા. ત્યારપછી આગળથી લાવી રાખેલ એક મરેલી ગાયના કલેવરમાં તે કંબલમાંથી જયણાપૂર્વક કૃમિઓ ઝાટક્યા, જેની તે કૃમિઓ તેમાં સંક્રમિત થઈ ગયા. (જેથી વગર કારણે તેઓ મૃત્યુ ન પામે, તેવા પૂર્વના વૈદ્યો અહિંસાપાલક હતા.) ત્યારપછી ગોશીર્ષચંદન ઘસીને તેઓએ પોતે જ તેના આખા અંગે વિલેપન કર્યું, એટલે તરત મુનિ પ્રસન્ન ચૈતન્ય યુક્ત થયા.
એ પ્રમાણે બીજા-ત્રીજા દિવસે તે જ વિધિ કર્યો, પરંતુ મુનિએ વેદના પણ દરરોજ બમણી, ત્રણ ગણી સમતાભાવે સહન કરી. (૨૫)
પ્રથમ દિવસે ચામડીની અંદર રહેલા ઘણા જ કૃમિઓ બહાર નીકળી પડ્યા, બીજા દિવસે માંસમાં રહેલા અને ત્રીજા દિવસે હાડકામાં રહેલા કૃમિઓ બહાર નીકળ્યા. સંરોહિણી નામની ઔષધિથી દરેક છિદ્રોની રુઝ લાવી નાખી, મુનિવર સુવર્ણ વર્ણની કાયાવાળા તદ્દન કુષ્ઠરોગ વગરના બની ગયા. તે તપસ્વી મહામુનિને નિરોગી કરીને જાણે નવીન રાજ્યપ્રાપ્તિ, કે સંગ્રામમાં જય મેળવેલો હોય તેમ પ્રમોદથી ઉલ્લસિત થયા અને પોતાના આત્માને કૃતાર્થ માનતા હોય તેમ આનંદ અનુભવવા લાગ્યા.
”જે મનુષ્યોનું અંતઃક૨ણ, સતત પરોપ૨ાકર કરવામાં પ્રવીણ હોય છે, તેમની પુણ્ય માટે જે સાધુ પ્રત્યે સારી ઉપકારની પ્રવૃત્તિ છે, તે પુણ્યના ઉપર તુલિકા (ચૂલિકા) જેવી છે.”
ફરી ફરી પ્રણામ કરી ખમાવીને સ્વસ્થ અવસ્થાવાળા તે પાંચે મિત્રો પોતાના ઘરે ગયા. તે મુનિ પણ પૃથ્વીમંડળમાં તીવ્ર તપનું સેવન કરતા વિચરવા લગ્યા. વૈઘે કંબલરત્ન વેચીને અર્ધો લાખ દ્રવ્ય મેળવ્યું અને તે દ્રવ્યથી શ્રેષ્ઠ તોરણોવાળું, ઉંચા શિખરવાળું જિનાલય કરાવ્યું. અને જાહેર કર્યું કે, ‘કંબલરત્નના વેપારીના દ્રવ્યથી મેં આ કરાવ્યું છે.’
