________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
૪૭૫
માર્ગમાં ચાલે, ત્યારે તેની પાછળ લોકો જોવા માટે ચાલતા, સ્વેચ્છાએ તેને દેખવા માટે નેત્રનાં દુઃખને પણ ગણકારતા ન હતા. મુખ્ય સાધ્વીએ તેના ભાઇઓને વિચારીને કહ્યું કે, ‘તમારે અમારા ઉપાશ્રયના દ્વારમાં પહેરેગીર માફક રહીને અમારું રક્ષણ કરવું. એટલે તેઓ બંને ભાઇ બીજાં સર્વ કાર્યો બંધ કરી હંમેશાં તેઓનું રક્ષણ કરતા હતા.
આ પ્રમાણે દિવસો પસાર થતા હતા. કારણ કે, ‘સરળ પરિણામવાળી બહેનનું બ્રહ્મચર્યવ્રત ૨ખે ભગ્ન ન થાઓ.’ મારા આવા અદ્ભુત રૂપ બલિરૂપ થઇને તેની આહૂતિ આપું.જેથી વસતિની અંદર લોકો પાપભાવને ન આચરે. શશક અને ભસક બંને ભાઇઓ રૂપ જોવાં આવનારને રોકે છે, તો તે રૂપલબ્ધો ક્રોધ કરીને લડવા માટે દોડે છે. એમને પણ ધ્યાન, અધ્યયન વગેરેમાં વિઘ્ન આવે છે. મારા ભાઇઓ આ પ્રમાણે કેટલા કાળ સુધી અહીં કષ્ટ સહન કરીને રોકાઈ ૨હે, માટે મારે અનશન કરવું તે યોગ્ય છે. આ પ્રમાણે વૈરાગ્ય પામેલી તેણે અશન-પાનનાં પચ્ચક્ખાણ કર્યાં. ઘણા દિવસની લાંબી તપશ્ચર્યાથી કાયા દુર્બલ બની ગઇ અને મૂર્છા પામી. ચેષ્ટા બંધ થઇ એટલે જાણ્યું કે, ‘આ પંચત્વ પામી છે.’ એમ જાણીને એ શોકથી સંતાપ પામતા ભાઇઓએ તેનો સ્મશાનમાં ત્યાગ કર્યો. અતિઠંડી રાત્રિના પવનની લહેરોથી જ્યારે મૂર્છા ઉતરી ગઈ અને શુદ્ધ ચેતના જાગ્રત થઇ એટલે વિચાર કરવા લાગી કે, હું જીવતી હોવા છતાં ભાઇઓએ મારો ત્યાગ કર્યો ! (૨૫) નક્કી મારા લક્ષણથી કંટાળી ગયા હશે. હવે જ્યારે ઉજ્જ્વલ પ્રભાત પ્રગટ થયું, ત્યારે કોઇક માર્ગની મુસાફરી કરી રહેલ સાર્થવાહે તેને દેખી. તેના અતિરમણીય રૂપ લાવણ્યથી પ્રભાવિત અને ખેંચાએલ ચિત્તવાળો અતિકરુણાથી ગાડામાં ચડાવીને તેને પોતાના નગરમાં ઘરે લઈ ગયો. તેના શરીરે તેલ વગરનું મર્દન કરાવી, સ્નાન, વિલેપન અને સારા ખાદ્યો ખવરાવીને, તંબોલ, અલંકાર અને વસ્ત્રોથી તેને બરાબર સંભાળાપૂર્વક તૈયા૨ ક૨ી. ત્રણ ચાર દિવસ તેનો બરાબર દરેક પ્રકારે ઉપચાર-સાચવણી કરી એથી તે જાણે નવીન વિકસિત કમળની શોભા સરખા સુકુમાળ અને દેખાવડા લાવણ્યવાળી બની. એમ કેટલાક દિવસોમાં તે પાર્વતી, ઈન્દ્રાણી અને કામદેવ-પ્રિયા રતિના સર્વ ગર્વને દૂર કરનાર એવી સુંદરી બની ગઈ.
દ૨૨ોજ પરસ્પર એકબીજાને દેખવાથી, વાતોચીતો કરવાથી, અશનાદિક આપવાથી તેઓ બંનેનો પરસ્પરનો અનુરાગ-સમુદ્ર ઉછળ્યો. કોઇકે કહેલું જ છે કે - ‘તાંબૂલ, પુષ્પો, સુગંધીઓ, મહેલની અગાસીઓમાં ઠંડા પવનની લહેરીઓ આવતી હોય, ચંદ્ર ખીલેલો હોય, સ્નેહ-૨સામૃત-પૂર્ણ વાણી હોય, આ દૂતીઓ કોના ચિત્તનું હરણ નથી કરતી ?' ત્યારપછી તે સાર્થવાહની સાથે વિષય-સુખ અનુભવતાં તેને કેટલોક કાળ પસાર થયો. હવે કોઇક સમયે શશક-ભસક તે બંને ભાઇઓ તે સાર્થવાહના ઘરના દ્વારમાં ભિક્ષા માટે આવી
