________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
जह जह वहुस्सुओ सम्मओ अ सीसगण संपरिवुडो अ । अविणिच्छिओ अ समए, तह तह सिद्धंत - पडिणीओ ।।३२३ ।।
૧૫૩. ત્રણ ગારવનું સ્વરૂપ અને ત્યાગ
જેમ જેમ ઘણું શ્રુત-સિદ્ધાંત ભણેલો હોય, ઘણા મૂઢ શિષ્યોથી પરિવરેલ હોય, ઘણા અજ્ઞાની લોકને માન્ય થયો હોય, સિદ્ધાંતના સારભૂત-૨હસ્ય-પરમાર્થને સમજેલો ન હોય, જો સિદ્ધાંત-શાસ્ત્રનું યથાર્થ તત્ત્વ જાણેલું હોય તો ઋદ્ધિ, રસ અને શાતા ગારવમાં મમતા રાખનારો ન હોય, ત્રણે ગારવવાળો જ્ઞાન હોય તો પણ પરમાર્થથી જ્ઞાનશૂન્ય છે. તથા સાચી વસ્તુસ્થિતિ વિચારતાં તે સિદ્ધાંતનો નાશ કરનાર છે. કારણ કે, તેની લઘુતા કરે છે. (૩૨૩) ઋદ્ધિગા૨વ કહે છે. -
૫૪૭
पवराइं वत्थ-पायासणोवगरयाइं एस विभवो मे ।
अवि य महाजणनेया, अहं ति अहइड्ढि - गाराविओ ।। ३२४ ।।
ઉત્તમ પ્રકારનાં વસ્ત્ર, પાત્ર, આસન, ઉપકરણાદિક રૂપ ઘણો વૈભવ મને મળ્યો છે. હું આટલા વૈભવવાળો છું, વળી મહાજનનો હું આગેવાન છું. આ પ્રમાણે પ્રાપ્તઋદ્ધિમાં મમત્વ અને નહિં મળેલા પદાર્થની-પ્રાર્થના અભિલાષા કરવી, તે ગારવ એટલા માટે કહેવાય કે, તેવા પરિણામથી આત્મા ગાઢ ચીકણા કર્મના પરમાણુ ગ્રહણ કરવાથી ભારી થાય છે. તે ગારવવાળો સાધુ સંસારમાં ઉંડે ઉતરી જાય છે. (૩૨૪) ૨સગા૨વ કહે છે -
अरसं विरसं लूहं, जहोववन्नं च निच्छए भुत्तुं । निद्वाणि सलाणि य, मग्गइ रसगारवे गिद्धो || ३२५ ।।
सुस्सूस सरीरं, सयणासण- वाहणा-पसंगपरो । सायगाव-गुरुओ दुक्खस्स न देइ अप्पाणं ।। ३२६ ।।
તવ-ન-છાયા-મંસો, પંડિવ-સળા અળિ૪-પદો / વસાળિ ૨ળ-મુદ્દાળિ ય, વિય-વસના અનુવંતિ ||રૂ૨૭||
सद्देसु न रंजिज्जा, रूवं दतुं पुणो न इक्खिजा । રાંધે રસે અ પાસે, અમુદ્ધિઓ ઇબ્નમિઘ્ન મુળી 1રૂ૨૮।। || ૨સગા૨વમાં આસક્તિવાળો થએલ સાધુ હિંગ, મશાલા વગરના વધાર્યા સિવાયના
