________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
૫૩૭ આપે તો વાંધો નહિ) તથા ધાવણા બાળકને મૂકીને આપતી સ્ત્રી પાસેથી લેતાં, જિનકલ્પી તો ગર્ભાધાનથી જ તથા બાળકવાળી સ્ત્રી પાસેથી આહાર લે નહિ. ૭ ઉન્મિશ્ર-દેવાલાયકને સચિત્ત વિ. માં ભેળવીને આપવું. ૮ અપિણત-અચિત્ત તથા વિનાનું, ૯ ક્ષિપ્ત-પાત્ર તથા હાથ ખરડીને આપે. ૧૦ છર્દિત-છાંટા પડે તેમ વહોરવું - આ પ્રમાણે ગોચરીના ૪૨ દોષ. માંડલીના પ દોષ-આહાર વાપરતી વખતના દોષ આ પ્રમાણે- ૧ સંયોજના-રસની આસક્તિથી બીજી વસ્તુ એકઠી કરી સ્વાદ વધારવો, ૨ પ્રમાણાતીત-ધીરજ, બળ, સંયમ, મન, વચન, કાયાના યોગને બાધા પહોંચે તેટલો અધિક આહાર વાપરવો. ૩ અંગારદોષઅન્ન કે આપનારને વખાણતો ભોજન કરે, તો રાગરૂપી અગ્નિથી ચારિત્રરૂપ ચંદનનાં કાષ્ઠોને બાળીને કોલસારૂપ કરી નાખે છે. ૪ ધૂમ્ર-અન્ન કે તેના દેનારની નિંદા કરતો ભોજન કરે તો ચારિત્રરૂપ ચિત્રશાળાને કાળી કરે છે. ૫ કારણાભાવ-કારણ વગર ભોજન કરવું. સાધુએ છ કારણ સિવાય ભોજન કરવાનું ન હોય, તે આ પ્રમાણે - વિનયવેયાવચ્ચ-માટે, ઇરિયાસમિતિ-પાલન માટે, સંયમ પાલન માટે, પ્રાણ ટકાવવા માટે, ધર્મધ્યાન કરવા માટે, આવા પ્રકારના દોષો ટાળીને આહારાદિકની શુદ્ધિમાં ઉપયોગ પૂર્વક વર્તનાર સાધુ એષણા સમિતિવાળા હોય. જો દોષવાળો અશુદ્ધ આહાર ગ્રહણ કરે, તો આજીવિકા માટે સાધુ થએલો વેષવિડંબક કહેવાય. (૨૯૮)
पुलिं चक्खु परिक्खिय, पमज्जिउं जो ठवेइ गिण्हइ वा । आयाणभंड-निक्खेवणाइ समिओ मुणी होइ ||२९९।। उच्चार-पासवण-खेल-जल्ल-सिंघाणए य पाणविही ।
સુવિવે પણ, નિરિંતો દોડું તરસમિઝો રૂ૦૦|| . જે મુનિ કોઇપણ વસ્તુ લેવા મૂકવા પહેલાં ચક્ષુથી સારી રીતે નિર્જીવભૂમિ દેખીને પછી રજોહરણાદિક વડે પ્રમાર્જન કરીને પછી ભૂમિ પર સ્થાપન કરે અગર ગ્રહણ કરે, તે આદાન-ભંડ-નિક્ષેપણા સમિતિ કહેવાય. (૨૯૯) વડીનીતિ-ઠલ્લો, લઘુનીતિ-માત્રુ, કફ, પ્લેખ, શરીરમેલ, નાસિકામેલ બીજા પણ પરઠવવા યોગ્ય ભોજન, પાણી વગેરે ત્રસ, સ્થાવર જીવ-રહિત સારી શોધેલી ભૂમિમાં જયણા સહિત ઉપયોગથી પરઠવતો મુનિ પારિષ્ઠાપનિકા સમિતિવાળો કહેવાય છે. (૩૦૦) સમિતિદ્વાર કહીને હવે કષાયદ્વારમાં ગાથા દ્વારા સમજાવે છે -
હોદો માળો માયા, નોમો દસ રૂં ય સરરૂં ય | * सोगो भयं दुगुंछा, पच्चक्खकली इमे सव्वे ||३०१।।
