________________
૨૮૭
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ બોલવાનું પ્રમાણ બરાબર જાણી લે, અતિપ્રમાણમાં ભોજન કરવામાં આવે કે, વગર પ્રમાણનું બોલ-બોલ કરવામાં આવે, તો પાછળથી અપથ્ય નીવડે છે અને પસ્તાવાનો સમય આવે છે.”
જે જિલ્લાએ લોલુપતાનો ત્યાગ કર્યો છે, એવા મહાસુખના નિધાનરૂપ તેને નમસ્કાર થાઓ. લોલુપતાવાળી હોય, તો તે ઝેરવાળી ખીરની જેમ દુઃખની ખાણી છે. બ્રહ્મા, રાવણ, શંકર, ઇન્દ્ર વગેરેએ પોતાની ઈન્દ્રિયોને જેમણે ગોપવી નથી, તેઓ પોતાની ગુપ્તેન્દ્રિયથી ઘણા હેરાન-પરેશાન થયા છે. અહિં કામદેવનું જે સામર્થ્ય છે, તેને વિચારો, હજાર નેત્રવાળા તરીકે પ્રસિદ્ધિ પામેલા ઈન્દ્ર પોતાની અપયશની પ્રશસ્તિનો સ્તંભ જાણે પોતે જાતે જ થયો.
જે મકસાયવાડામાં વાસ કરવાથી અતિક્રૂર પરિણાવાળો બની જાય, તેમ કષાયોમાં અતિ આસક્તિ કરવાથી નરકગતિની પ્રાપ્તિ થાય છે. કોઇક ન્યૂન એવી પૂર્વકોટી કાળા સુધીનું નિર્મળ ચારિત્ર પાળીને જે પુણ્ય કે આત્મઋદ્ધિ ઉપાર્જન કરી હોય, તેને મનુષ્ય મુહૂર્તમાત્ર કષાય કરીને નાશ કરનારો થાય છે. બીજાના અવર્ણવાદ બોલનારના દોષો ફરીથી પણ જણાવે છે –
पर-परिवाय-मईओ, दूसइ वयणेहिं जेहिं जेहिं परं । ते ते पावइ दोसे, पर-परिवाई इअ अपिऑचो ||७३।। थद्धा छिद्दप्पेही, अवण्णवाई सयंमई चवला | वंका कोहणसीला, सीसा उव्वेअगा गुरुणो |७४।। जस्स गुरुम्मि न भत्ती, न य बहमाणो न गउखं न भयं । न वि लज्जा न वि नेहो, गुरुकुलवासेण किं तस्स ? ||७५।। रूसइ चोइज्जतो, वहई य हियएण अणुसयं भणिओ । न य कम्हि करणिज्जे, गुरुस्स आलो न सो सीसो |७६।। । उब्विल्लण-सूअण-परिभवेहिं अइभणिय-दुट्ठभणिएहिं ।
सत्ताहिया सुविहिया, न चेव भिंदंति मुहरागं ||७७।। ઉ૫.પારકા દોષો ન બોલવાં
પારકા દોષો અવર્ણવાદ બોલવાના સ્વભાવવાળો, સાચા કે ખોટા દોષોનો આરોપ
