________________
૩પર
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ વળી ચમરાને કહે છે કે, “પ્રભુનું શરણ અંગીકાર કર્યું, તેથી મેં તને અભય આપેલું છે, માટે બહાર નીકળ, હું તને છોડી દઉં છું.” હવે સ્વામીના ચરણ-કમળની સેવામાં તત્પર રહી ભોગ-સુખ ભોગવજે.
ઈન્દ્ર સ્વામીના ચરણમાં પ્રણામ કરીને સૌધર્મકલ્પમાં ગયો. ચકોર અમર ચંપા નામની પોતાની નગરીમાં ગયો. ત્યાં અપ્સરાદિક પરિવારને આણે છે. ઘણા જ પ્રમોદ સહિત પ્રસન્ન મનવાળો સુસુમાર નગરીમાં ભગવંતની આગળ આદર-સહિત નવરસવાળો નાસ્ત્રારંભ કરે છે. સારંગી ધારણ કરીને તેના સુંદર આરોહ-અવરોહ કરી સંગીત બહલાવ્યું. વીણા વળી મધુર ગુંજારવ સરખો શબ્દ કરવા લાગી. શબ્દ કરનાર મૃદંગ, વળી બે હાથની તાળીઓના તાલ, મોટો શબ્દ કરનાર પડતો ધરણ કરીને વગાડતા હતા, અને વાજિંત્રના તાલ સાથે નૃત્ય કરતા હતા. તેમ જ નૃત્યમાં અંગના હાવભાવ સુંદર રીતે કરતા હતા, નાટકના સૂત્રધાર પોતે જ રહેતા હતા. આમ ચમરેન્દ્ર મનોહર ભાવના સહિત ભગવંતની ભક્તિ કરી. ત્યાર પછી પોતાની ચમચંચા નગરીમાં પહોંચીને ત્યાં પણ અર્ચન નૃત્યનાટક કરી હર્ષિત થઇ પુષ્પવૃષ્ટિ છોડી.
સમય થયો, એટલે વીરજિનેશ્વરે પણ કાઉસ્સગ્ન પાર્યો અને જંગમ કલ્પવૃક્ષ સરખા તે પૃથ્વીમંડળમાં વિચરવા લાગ્યા.(૩૨)
આ પ્રમાણે પૂરણઋષિ સર્વજ્ઞ શાસન-બહાર અને અદયાળુ હોવાથી ઘણું જ તપ કરનાર હોવા છતા તપસ્યાના પ્રમાણમાં અનુરૂપ ફલ ન મેળવવાના કારણે તેનું તપ અફળ ગયું. સર્વજ્ઞના શાસનમાં રહેલો કદાચિત્ કારણસર અપવાદ સેવન કરનાર હોય અને પોતાની શક્તિ ગોપવ્યા સિવાય અલ્પ પણ તપસ્યા કરે, તો તે સફળ જ થાય છે, તે કહે
कारणनीयावासी, सुठुयलं उज्जमेण जइयव्वं । जह ते संगमथेरा, सपाडिहेरा तया आसी ||११०।। एगंतनियावासी, घर-सरणाईसु जइ ममत्तं पि। कह न पडिहतिं कलि-कलुस-दोसाम आवाए ||१११।। વિ વત્ત નીવે, તો ઘર-સરળ-ત્તિ-સંપા. अवि कत्तिआ य तं तह, पडिआ अस्संजयाण पहे ||११२।।
