________________
૩૭૬
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ પછી રાહુમુક્ત ચંદ્રમાં સરખા એકલા અધિક સુશોભિત અને નિર્મોહી ગોશાળાથી મુક્ત થએલા ભગવાન પૃથવીમાં વિચરવા લાગ્યા. ભગવંતના બીજા ચોમાસામાં ગોશાળો મળ્યો હતો અને નવમાં ચોમાસામાં તો તે દુરિતની જેમ દૂર ચાલી ગયો. પોતે જિન ન હોવા છતાં જિન છું' એવી બડાઇ
મારનારો સુવર્ણના સિંહાસન પર બેસીને પૃથ્વીમાં લાંબા સંસારવાળા જીવેને ભરમાવે છે. પોતાના ગુરુ એવા મહાવીર ભગવંતની સાથે હું પણ ત્રણે ભુવનમાં તીર્થનાથ છું એમ ડિંફાસ મારતો સ્પર્ધા-હરીફાઈ કરે છે. તેના સંઘમાં આપુલો નામનો શ્રાવકોનો આગેવાન હતો, તેમ જ તેની શ્રાવિકાઓમાં હાલાહલ ઝેર-સરખી હાલાહલી શ્રાવિકા હતી. કોઇક વખત વિચરતો વિચરતો તે શ્રાવતિ નગરીએ પહોંચ્યો. હાલાહલ કુંભારણની શાળામાં નિવાસ કરીને રહેલો હતો. આ પછીનું જગતસ્વામીના આ કુશિષ્યનું ચરિત્ર આચાર્યની ભક્તિરાગ તે ગાથામાં કહેલું છે, ત્યાંથી જાણી લેવું.(૧૩)
कलहण-कोहण-सीलो, भंडणसीलों विवाययसीलो य। जिवो निच्चुज्जलिओ, निरत्ययं संयमं चरइ ||१३१।। जह वणदवो वणं दवदवस्स जलिओ खणेण निद्दहइ। एवं कसाय-परिणओ, जीवो तव-संजमं दहइ ||१३२।। परिणाम-वसेण पुणो, अहिओ ऊणयरओं व हुज्ज खओ। तह वि ववहार-मित्तेण, भण्णइ इमं जहा थूलं ||१३३।। फरुसवयणेण दिणतवं, अहिक्खिवंतो अ हणइ मासतवं । वरिसतवं सवमाणो, हणइ हणंतों अ सामण्णं ।।१३४।। अह जीविअं निकिंतइ, हंतूण य संजमं मलं चिणइ। जीवो पमायबहुलो, परिभमइ अ जेण संसारे ||१३५।। अक्कोसण-तज्जण-ताडणा य अवमाण-हीलणाओ अ ।
मुणिणो मुणिय-परभवा (पहा), दढप्पहारि व्व विसहति ।।१३६ ।। કજિયો કરવાના, પોતાને અને બીજાને ક્રોધ ઉત્પન્ન થાય તેમ કરવાના સ્વભાવવાળા, હાથમાં લાકડી, ટેકું જે આવ્યું તે લઇ મારવાના સ્વભાવવાળા, રાજકુલ-ન્યાયાલય સુધી
