________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
૪૩૩ સંપત્તિમાં વૃદ્ધિ પામવા લાગ્યો. હવે કોઇ વખત રામે નિમિત્તિયાને પૂછયું કે, “કોનાથી મારું મોત થશે?' તેણે જણાવ્યું કે, “જે તારા સિંહાસન પર બેઠેલો એવો કોઈ હશે અને જેના દેખતાં આ દાઢાઓ ખીર-ભોજનમાં પલટાઇ જશે અને તેનું જે ભક્ષણ કરશે, તેનાથી તને ભય સમજવો.' ત્યારપછી તે જાણવા માટે કોઇક મહાદાન આપવાના સ્થાનમાં આગળ દાઢાઓ સ્થપાન કરેલ વિશાળ થાળ ગોઠવીને પોતાનું સિંહાસન ગોઠવ્યું. ત્યાં આગળ સતત રક્ષણ કરનારા આત્મરક્ષકો રાખેલા હતા. તેમને આજ્ઞા કરી હતી કે, “આ સિંહાસન ઉપર જે કોઇ બેસે, તેને તત્કાળ તમારે મારવો.' આ પ્રમાણે નિરંતર દાન પ્રવર્તતું હતું. એવી દાનશાળા હંમેશાં ચાલતી હતી. એક દિવસે સુભમે માતાને પૂછ્યું કે, “હે માતા !
આ આશ્રમ અને વન જેવડો જ લોક હશે કે ક્યાંઇક આ કરતાં વિસ્તારવાળો હશે ? (ચં. ૮૦૦૦).
ત્યારપછી માતાએ વિસ્તાર સહિત હસ્તિનાપુરમાં કાર્તવીર્ય અને પરશુરામે પરસ્પર પિતાઓની પરંપરાથી ચાલ્યો આવતો વૈરભાવ યાવત્ મેં તને ગુપ્તપણે પાંદડાની ઝુંપડીમાં જન્મ આપ્યો. તેથી કરીને હે વત્સ ! તું ગુપ્તપણે નિર્વિઘ્ન રહે. રખેને તું રામની પરશુની ભયંકર ધારાની અતિઆકરી અગ્નિવાલામાં પરોણો બની જાય. તે સાંભળીને હવે તેને બહાર જવાની અભિલાષા થઇ. તાપસોએ ઘણો નિવારણ કરવા છતાં પણ અભિમાનથી ત્યાંથી દોડીને નીકળ્યો અને હસ્તિનાપુર પહોંચ્યો. દાનશાળાએ ભોજનની આશાથી ગયો. હજુ જેટલામાં આજે ભોજન પ્રાપ્ત કર્યું નથી, એટલામાં સિંહાસન પર આરૂઢ થયો. એકદમ આકંદન શબ્દો મૂકીને રામની પરશુની અધિષ્ઠાત્રી વાણવ્યંતરી ત્યાંથી નાસી છૂટી. ત્યારપછી તે દાઢાઓ ક્ષીર ભોજનમાં પરાવર્તન પામી ગઇ, એટલે સુભ્રમ ભોજન કરવા લાગ્યો. આ સમયે રામના પ્રાતિહારકો ઉગ્રમોગર હાથમાં પકડીને તેના પર સખત ઘા અને પ્રહાર કરવા તૈયાર થયા. વિદ્યાધરે વિદ્યાના પ્રભાવથી તેને અટકાવ્યા. વૃત્તાન્ત જાણ્યો, એટલે તે પરશુરામ જાતે ત્યાં આવી પહોંચ્યો. બખ્તર પહેરીને સજ્જ થએલા તીણ ભયંકર તરવાર ઉગામનાર એવા સુભટો, ઘોડા, હાથી, જોડલા રથો વગેરે જલ્દી તૈયાર કરાવીને તે એકદમ અતિતીર્ણ બાણોની પરંપરા છોડીને પ્રહાર કરનાર સુભટો વિદ્યાધરોની સાથે યુદ્ધ કરી રહેલા હતા, તેટલામાં સુભૂમકુમાર દૂધના સ્વાદિષ્ટ આહારનું ભોજન કરી તૃપ્ત થયો અને જ્યાં દેખે છે, તો યુદ્ધ ચાલતું દેખાયું. વિષાદ પામેલ-ગ્લાનિ પામેલ મુખવાળા સૈન્યને રામે પલાયન થતું દેખ્યું. વળી જ્વાલા-સમૂહથી વિકરાળ પરશ કુમારની ક્રૂરદષ્ટિથી અગ્નિવાળા ઓકવા લાગ્યું અને અતિબુઠું બની ગયું. અગ્નિમાં જળ પડવાથી તરત ઓલવાઈ જાય, તેમ કુઠાર પણ કુમારની દૃષ્ટિ-જળથી શાન્ત થઇ ગયો. ત્યારપછી કુમારે
