________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
૩૭૧ ગબડાવી, પરંતુ તે આગળ રૌદ્રધ્યાન કરતો રહેતો હતો જેથી તે પોતે જ તેની નીચે આવી ચૂરાઇ ગયો. સાતમી નરક પૃથ્વીમાં ગયો અને લોકો તો ત્યાંથી નાસી ગયા. (૧૨૨)
આ સર્વ અવિવેકનું ફળ જાણી જિનવચનથી પ્રાપ્ત થએલા વિવેકવાળા લોકોએ પ્રસાદ ન કરવો જોઇએ. તે માટે કહે છે કે- હે ગુણોની ખાણ સ્વરૂપ આત્મા ! કોડો ભવોમાં દુર્લભ, જન્મ-જરા-મરણ સ્વરૂપ પાપ વગરના, સંસાર-સમુદ્રથી પાર ઉતારનાર જિનવચનમાં ક્ષણવાર પણ પ્રમાદ ન કરીશ.” ગુણાકર સંબોધન કરીને રણસિંહ પુત્રને ઉત્સાહિત કરવા માટે બહુમાન પૂર્વક કહે છે કે, “પ્રમાદના હેતુ હોય તો રાગ-દ્વેષ છે. તેથી તેના દોષો સ્પષ્ટ ઉઘાડા કરીને તેને છોડવા માટે કહે છે. (૧૨૩)
जं न लहइ सम्मत्तं, लद्धण विजंन एइ संवेगं| विसय-सुहेसु य रज्जिइ, सो दोसो राग-दोसाणं ।।१२४।। तो बहुगुण-नासाणं, सम्मत्त-चरित्त-गुण विणासाणं। ન ટુ વસમા સંતવ્યું, અ-ક્રોસા પાવા II૧૨૫TI नवि तें कुणइ अमित्तो, सुठु वि सुविराहिओं समत्थो वि। जं दो वि अणिग्गहिया, करंति रागो अ दोसो ||१२६ ।। इह लोए आयासं, अजसं च करें ति गुण-विणासं च। पसवंति अ परलोए, सारीर-मणोगए दुक्खे ||१२७।। धिद्धी! अहो अकज्जं, जं जाणंतो वि राग-दोसेहिं। फलमउलं कडुअरमं, तें चेव निसेवए जीवो ||१२८।। को दुक्खं पाविज्जा ? कस्स व सुक्खेहिं विम्हओं हुज्जा ?।
को व न लभिज्ज मुक्खं ? राग-द्दोसा जइ. न हुज्जा ||१२९ ।। ૮૪. ભાગ્ય સુખ સ્વરૂપ
જે પ્રમાદ-રાગ-દ્વેષના કારણે સમ્યક્ત મેળવી શકતા નથી, કદાચ સમ્યક્ત મળી ગયું હોય, તો પણ સંવેગ પામતા નથી અને વિષય સુખમાં અનુરાગવાળા થાય છે, તે દોષ હોય તો માત્ર રાગ-દ્વેષનો છે, તો ઘણા ગુણોનો નાશ કરનાર, તેને આત્માએ વશ કરવા જોઈએ. તેવો સમર્થ શત્રુ હોય છે, જેને આપણે તિરસ્કાર્યો હોય, પરેશાન કર્યો હોય, તોય
