________________
૨૯૬
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરનુવાદ લંબૂસકો (લટકતા દડા) ગોઠવ્યા. ભવનની ભીંતોને ઉજ્વલ બનાવરાવી, વળી ઉપર ચિત્રામણ કરાવ્યાં. તેમ જ સુપ્રશસ્ત મંગળરૂપ કસ્તૂરીના પંજા (થાપા) દેવરાવ્યા.
મનોહર વિવિધ પ્રકારના રંગોથી રંગાવલિ તૈયાર કરાવી, તેના ઉપર રત્નાવલીનો સાથિયો કરાવ્યો: મલ્લિકા માલતી-પુષ્પોને ગૂંથાવી તેની માળાઓ અને દડાઓથી સુશોભિત સ્થાનો બનાવરાવ્યાં. કેળના સ્તંભોની શ્રેણીઓ ઉભી કરાવી. રાજમહેલથી છેક પોતાના ઘર સુધીના માર્ગો પર, દરેક દ્વારા પરવસ્ત્રની પટ્ટીઓથી અંકિત સુંદર વૃક્ષો, આમ્રવૃક્ષોનાં પાંદડાનાં બનાવેલાં તોરણોની શ્રેણી લગાડીને માર્ગ શોભિતો બનાવરાવ્યો.
માર્ગ ઉપર વસ્ત્રોના લાંબા લાંબા પટો બનાવીને સૂર્યને ઢાંકી દીધો, ચંદન વગેરે સુગંધી પદાર્થો ઘસીને પાણીનું મિશ્રણ કરીને સર્વ સ્થાનો પર છંટકાવ કર્યો. ત્યારપછી ચલ્લણાદિક રાણીઓથી પ્રેરાએલો રાજા સર્વની સાથે ત્યાં જવા માટે તૈયાર થયો. હાથી ઉપર આરોહણ કરીને લોકોથી પરિવરેલો અંતઃપુર સહિત તમાશા બતાવનાર અને પગે ચાલનાર એવા પરિવાર-સહિત રાજા શાલિભદ્રને ઘરે પહોંચ્યા.
હે શાલિભદ્રની ભદ્રામાતાએ લોકોમાં ઉત્તમ અતિ બળવાન શ્રેણિક રાજાને સુંદર સ્વાદવાળા ઘી આદિ સ્નેહથી ભરપૂર સારી રીતે તૈયાર કરેલ મશાલાથી ભરપૂર એવી રસવતીઓ બનાવરાવીને જમાડ્યા. તેમાં કસી કમી ન રાખી. ત્યારપછી નવીન નાગરવેલના અખંડ પાનનું બનાવેલ તાંબૂલ આપ્યું. મરકત, મોતી, માણિક, હીરા, તેમ જ શ્રેષ્ઠ સુંદર વસ્ત્રોનું ભેટશું આપ્યું.
હવે રાજા કહે છે કે, “હે મહાસતી ! હજુ શાલિભદ્ર કેમ દેખવામાં આવતો નથી ? તો તેને બોલાવો. અથવા તો બોલાવવો રહેવા દો. તે ક્યાં રહેલા છે ? તે કહો, એટલે હું જાતે જઇને તેને ભેટું' (૪૦)
ત્યારપછી ભદ્રા માતા ઘરના ઉપરના સાતમા ભૂમિ ભાગમાં ચડીને પુત્રની પાસે પહોંચી. અને કહ્યું કે, “આપણે ત્યાં શ્રેણિક આવીને રહેલા છે, તો વત્સ ! જરૂર તું તલભૂમિ પર નીચે આવ.” ત્યારે શાલિભદ્રે કહ્યું કે, “હે માતા ! શ્રેણિક જે કરિયાણું તેનું મૂલ્ય મને કશી ખબર નથી. તમોને જે ઘણી ઓછી-વત્તિ કિંમત જણાય, તે આપીને ખરીદ કરી લ્યો, મારે એકદમ નીચે આવવાની શી જરૂર છે ?'
માતા કહે છે કે, “હે ભાગ્યશાળી ! શ્રેણિક કોઈ ખરીદ કરવા લાયક કરિયાણું નથી. તે તો તારા અને મગધદેશના મોટા મહારાજા છે, માટે હે વત્સ ! નીચે ઉતરીને તેની સાથે જુહાર કર. સજ્જનો કોઈ દિવસ લોવ્યવહાર ટાળતા નથી, કે ઘરે આવેલાનું યોગ્ય
