________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
२99બીજા દિવસે સ્થૂલભદ્ર મુનિ નવા સૂત્રના ઉદ્દેશ ભણવા માટે આવ્યા, પણ ગુરુ સૂત્રાર્થ આપતા નથી, આચાર્ય ભગવતે કહી દીધું કે, તું અયોગ્ય અપાત્ર છે. પોતે ગઇ કાલે કરેલો પ્રમાદ યાદ આવ્યો, એટલે પોતાની ભૂલની માફી અને ફરી આવો પ્રમાદ નહિ કરીશ.” ગુરુએ કહ્યું કે, “જો કે તે પોતે આવો પ્રમાદ ફરી નહિં કરીશ, પંરતુ હવે તું જેને ભણાવીશ, તેઓ પ્રમાદ કરશે' ઘણી વિનંતિઓ કરી, ત્યારે મુશ્કેલીથી ભણાવ્યા. (૧૫)
પરંતુ ઉપર ચાર પૂર્વો ભણાવ્યાં, એ સરતે કે હવે તારે બીજાને ન ભણાવવાં, તો તેમાં બે વસ્તુ બાકી રહી. અર્થાત્ દશમાં પૂર્વમાં બે વસ્તુ ન્યૂન રહી ગઈ. બાકીનું સર્વ શ્રુત આચાર્ય વજસ્વામી નામના મહામુનિ, જેઓ અતિશયની ખાણ સમાન હતા, ત્યાં સુધી ५२५२।थी अनुवर्तश. (१५२) તે સમયે સ્થૂલભદ્ર મુનિ અકલંકિત શીલમાં કેવી રીતે રહ્યા ? તે કહે છે -
विसयासि-पंजरंमि व, लोए असिपंजरम्मि तिक्खम्मि | सिंह व पंजरगया, वसंति तव-पंजरे साहू ||६०।। जो कुणइ अप्पमाणं, गुरुवयणं न य लहेइ उवएसं । सो पच्छा तह सोअइ, उवकोसघरे जह तवस्सी ।।६१।। जिट्ठव्वय-पव्वय-भर-समुव्वहण-ववसिअस्स अच्चंतं । जुवइजण-संवइयरे, जइत्तणं उभयओ भट्ठे ||६२।। जइ ठाणी जइ मोणी, जइ मुंडी वक्कली तवस्सी वा | पत्थन्तो अ अबंभं, बंभावि न रोयए मज्झं ।।६३।। तो पढियं तो गुणियं, तो मुणियं तो अ चेईओ अप्पा । आवडिय-पेल्लियामंतिओऽवि जइ न कुणइ अकज्जं ||६४।। पागडिय-सव्व-सल्लो, गुरु-पायमूलम्मि लहइ साहुपयं । अविसुद्धस्स न वड्ढइ, गुणसेढी तत्तिया ठाइ ||६५।। जइ दुक्करदुक्ककारउ त्ति भणिओ जहट्ठिओ साहू | तो कीस अज्जसंभूअविजय-सीसेहिं नवि खमि ।।६६।।
