Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
ફરતો હિમાલય સરખો ઉંચો કોટ બનાવ્યો. કિલ્લો તો થયો. પરંતુ ધાન્ય, ઇંધણાં, જળ રેતી એકલા કોટ સહિત નગરી શા કામની ? એટલે વિશ્વાસ પામેલા રાજાએ ધાન્યાદિકથી પણ નગરી સજ્જ કરી. કહેલું છે કે - “શુક્રાચાર્ય જે શાસ્ત્ર જાણે છે અને બૃહસ્પતિ પણ જે શાસ્ત્ર જાણે છે, તે સ્વભાવથી જ સ્ત્રીની બુદ્ધિમાં પ્રતિષ્ઠા પામેલું છે.” તે વચનને અનુસરતી મૃગાવતી એ ગમે તેવા ઘેરાને પહોંચી વળાય, તેવા પ્રકારની ઉત્તમ નગરી બનાવી.
ત્યાર પછી મૃગાવતી પોતાના શીલ-રક્ષણ માટે વિચારવા લાગી કે, “ખરેખર તે ગામ, નગર વગેરે ધન્ય છે કે, જ્યાં સર્વ જગતના જીવો પ્રત્યે વાત્સલ્યભાવ રાખનાર એવા છેલ્લા તીર્થકર વીર ભગવંત વિચારી રહેલા છે.વળી તેઓ જ્યાં જ્યાં વિચરે છે. ત્યાં ત્યાં પરચક્ર, દુકાળ, અકાળમરણ અને અનર્થો દૂર જાય છે અને લોકોનાં મનને આનંદ થાય છે. જો કોઈ પ્રકારે મારા પુણ્યથી સ્વામી અહિં પધારે, તો સમગ્ર મમતાભાવનો ત્યાગ કરીને તેમના ચરણકમલમાં દીક્ષા અંગીકાર કરું.” પરોપકાર કરવામાં તત્પર એવા મહાવીર ભગવંત તેમના મનોરથ જાણીને, ઘણાદૂર દેશાન્તરથી આવીને તે નગરીના ઇશાનખૂણામાં રહેલા ચંદ્રાવતાર ઉદ્યાનમાં ઉતર્યા. તે કારણ વૈરની શાંતિ થઈ અને ચારે નિકાયના દેવો પણ આવ્યા. સર્વ જીવોને શરણ કરવા લાયક, યોજન-પ્રમાણ ભૂમિને શોભાવતું સમવસરણ દેવોએ તરત તૈયાર કર્યું. મણિ સુવર્ણ અને રૂપાના ત્રણ ગઢોની વિદુર્વણા કરી. તેના ઉપર ઊંચી ધ્વજા-પતાકાઓ, નિશાનો એટલા મોટા જથ્થામાં ઉડીને ફરકતા હતા કે, જેથી સૂર્ય ઢંકાઈ જતો હતો.વળી સેંકડો શાખાઓથી પૃથ્વીતલને ઢાંકી દેતું, ઘણાં પાંદડાઓથી આકાશને ભરી દેતું, બે પ્રકારની છાયાથી યુક્ત અશોક નામનું શ્રેષ્ઠ મહાવૃક્ષ વિકુવ્યું. (૬પ) -
શરદઋતુના ચંદ્રસરખાં મનોહર ઉજજવલ કાંતિવાળાં, ઉંચેલટકાવેલાં મોતીઓથી ઉજ્જવલ દિપતાં, વૈડૂર્યરત્નથી બનાવેલા દંડયુક્ત, ઘણાં મોટાં ત્રણ છત્રો કર્યા. વળી તેજસ્વી રત્ન-કિરણોના સમૂહથી શોભાયમાન, અંધકાર-સમૂહને દૂર કરનાર, હિમાલય પર્વતના શિખર માફક અતિ ઊંચું સિંહાસન બનાવ્યું. તેના ઉપર જિનેશ્વર ભગવત વિરાજમાન થયા. તેમની બંને બાજુ શ્વેત ચામરો વિજાવા લાગ્યા. ગંભીર શબ્દવાળી દુંદુભિ વાગતાં દિશાઓના અંતો પૂરાઈ ગયા. ત્યાં મૃગાવતી વગેરે લોકો, ચંડપ્રદ્યોત રાજા વગેરે આવી એકઠા થયા,તીર્થનાથ મહાવીર ભગવંતનો પૂજા-સત્કાર વગેરે વિધિ કર્યો. ભગવંતે અમૃત-વૃષ્ટિ સરખી વાણીથી ધર્મદેશના શરુ કરી. ધર્મ કહેવાતો હતો, ત્યારે જંગલના શબર સરખો કોઈ એક પુરુષ આવ્યો. (૭) લોકોના કહેવાથી જાણ્યું કે, “અહિં આ કોઈ સર્વજ્ઞ પધારેલા છે. મનમાં આવો નિશ્ચય ધારણ કરીને મનથી પૂછવા માટે તૈયાર થયો. ત્યારે જગતના જીવોના બંધુ સમાન ભગવંતે કહ્યું કે - “હે સૌમ્ય ! તું વચનથી પૂછ કે, જેથી ઘણા જીવો બોધિ પ્રાપ્ત કરે. એ પ્રમાણે ભગવંતથી કહેવાયેલા લજ્જા પામતા માનસવાળા તેણે પૂછયું કે- “હે ભગવંત ! જેતે હતી, તે તે છે કે ?' ત્યારે ભગવંતે હા પાડી. ત્યાર પછી ઐતમસ્વામીએ પૂછયું કે, “હે ભગવંત ! એણે “ના સા સા સા એમ બોલી શું કહ્યું? ત્યારે ભગવંતે એ વાત ક્યાંથી ઉત્પન્ન થઈ અને છેડો કેવી રીતે આવ્યો-એ હકીકત કહી. તે આ પ્રમાણે
