Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૩૭૯
જેમની પુત્રીએ આવા શ્રેષ્ઠ પાંચ ભર્તાર સાથે મેળવ્યા. પાણિગ્રહણ થયું, ત્યારે દ્રુપદ રાજાએ આઠ ક્રોડ સુવર્ણ અને તેટલું જ રૂપુ દ્રૌપદી વધૂથી અતિ વિરાજતો પાંડુરાજા પણ પોતાની નગરી તરફ દ્રુપદરાજાની આજ્ઞાથી ગયો.તે પાંચે પાંડવો વારફરતી દ્રૌપદીની સાથે ઉદાર સ્વરૂપ ભોગો ભોગવતા હતા. અને તે પ્રમાણે દિવસો પસાર કરતા હતા. (૨૦૦)
કોઇક સમયે યુધિષ્ઠર વગેરે પાંચે પુત્રો, કુંતી રાણી, દ્રૌપદી આદિ સાથે પરિવરેલા પાંડુરાજા બેઠેલા હતા, ત્યારે અંતઃપુરમાં એકબીજાને લડાઇ કરાવવાની ઇચ્છાવાળા નારદમુનિ ગમે ત્યાંથી ત્યાં આવી પહોંચ્યા. ઉપરથી અતિપ્રસન્નતા બતાવતા, પરંતુ હૃદયમાં તો અતિકલેશ મનવાલા, બહારથી મધ્યસ્થભાવ જણાવતા, કાળમૃગના ચામડાના વસવાલા, શ્રેષ્ઠ દંડ અને કમંડલ જેમના હાથમાં રહેલા છે, જનોઈ, ગણવાની માળાયુક્ત, નવીન મુંજની દોરડીની મેખલા-કંદોરાવાળા, વીણાથી ગાયન ગાવાવાળા દાક્ષિણ્ય દેખાડતા, કજિયો ઇચ્છતા એવા આવતા નારદને દેખીને પુત્રો અને રાણી કુંતી સહિત પાંડુરાજાએ ઉભા થઇ, પ્રદક્ષિણા કરીને વંદના કરી, નમસ્કાર કર્યો. જળબિન્દુ છાંટેલા ઋષિ-આસનને દર્ભતૃણ ઉપર પાથરેલ હોય, તે રૂપે આસન આપ્યું, એટલે તેના ઉપર નારદ બેઠા.
નારદજી અંતઃપુરના કુશલ સમાચાર પૂછતા હતા, તેટલામાં પોતાના સત્કાર સન્માનથી વિમુખ થયેલી દ્રૌપદીને દેખી, ‘આ મિથ્યાદષ્ટિ અસંયત હોવાથી તેને પ્રણામાદિ કરવા મને ન કલ્પે' એટલે હાથ જોડ્યા વગરની એમ ને એમ રહી, ઉભી ન થઇ, તેને તેવા પ્રકારની અનાદરવાળી દેખીને રોષાતુર નારદ વિચારવા લાગ્યા કે-‘આ પાંચ પાંડવોને પતિ પામવાથી અભિમાનમાં આવી ગઇ છે. માટે આ પાપિણીને ઘણી શોક્યો હોય તેવા કોઇ સ્થાનમાં ધકેલી આપું. ત્યાં ઇર્ષ્યાના મોટા શલ્યથી તે દુઃખી થાય-તેમ તેનું હરણ કરાવું.' ત્યાર પછી ઉડીને ધાતકીખંડના ભરતક્ષેત્રમાં અપ(મ)૨કંકા નામની નગરીના પદ્મ નામના રાજા પાસે ગયા. તે રાજાએ પણ પૂજારૂપ અર્ધ્ય અર્પણ કર્યું. અંતઃપુરમાં રહેલા રાજાએ નારદને પૂછ્યું કે, ‘જેવું અંતઃપુર મારું છે,તેવું બીજા કોઇનું છે ?' કંઇક હાસ્ય કરતાં નારદે જણાવ્યું કે-જેમ કૂવાનો દેડકો, જેણે જન્મથી સમુદ્રનો જળસમૂહ દેખેલ ન હોય, તે એમ જ માનનારો હોય કે, આ મારા સ્થાન કરતાં કોઇ મહાન નથી. એ પ્રમાણે તમે પણ બીજા ભૂમિપાલોનાં અંતઃપુરો નથી દેખ્યાં, એટલે એમ માની અભિમાન કરો છો કે મારા અંતઃપુર જેવું કોઇનું નથી.પરંતુ જંબુદ્વીપના ભરતક્ષેત્રના હસ્તિનાપુરમાં પાંડુરાજાના પાંચ પાંડવપુત્રોની દ્રૌપદી નામની ભાર્યાના એક પગના અંગૂઠાની તુલનામાં પણ ન આવી શકે. તે દેવો, અસુરો અને વિદ્યાધરોની સ્ત્રીઓ કરતાં અતિસુંદર છે.જગતમાં સામાન્ય નિયમ છે કે-જે વસ્તુ દુર્લભ હોય, દૂર હોય, જે બીજાઓને આધીન હોય, તેમાં લોકો રાગવાળા થાય છે. ઘણે ભાગે બીજા રૂપમાં ન થાય. આ પ્રમાણે નારદનું વચન સાંભળીને પ્રબલ પવનથી જેમ અગ્નિ ઉત્તેજિત થાય, તેમ તે રાજાને નિર્ભર ઉન્માદ કરાવનાર અતિતીવ્ર કામદેવ ઉત્તેજિત થયો. એટલે પૂર્વના પરિચિત દેવનું પ્રણિધાન કરવા પૂર્વક તેણે અશ્રુમતપ કર્યો. તેના અંતે તે દેવ પોતે આવીને પદ્મ નાભ(થ)ને કહેવા લાગ્યો કે, 'તારે જે ઉચિત કહેવું હોય તે કહે.' એટલે તેણે કહ્યું કે
