Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૪૩૨
ઉપદેશપદ-અનુવાદ ખાનારા જાનવરોવાળા શૂન્ય અરણ્યમાં પહોચ્યો. ત્યાં આગળ કેટલાક હથિયારોથી સજ્જ બનેલા સુભટપરિવાર સાથે ચપળ ઘોડા ઉપર સ્વાર થઈને ભીલ અને લૂંટારા વગેરેની શંકાથી માર્ગની નજીકમાં જેની નજીકમાં મરેલો ઘોડો હતો અને અચલાયમાન અંગવાલો એક પુરુષ
ઓચિંતો મારી નજરે પડ્યો. શું રતિના વિરહમાં અહિં કામદેવને મૂર્છા આવી ગઈ છે કે શું ? એવો કોઈ સર્વાગે સુંદર પુરુષ દેખ્યો. આમ સંકલ્પ કરી અને તેની નજીક ગયો. “હજુ આ જીવતો છે એમ જાણીને શીતળ જળનો છંટકાવ કર્યો. ફરી બરાબર ભાન આવ્યું, એટલે તેને જળપાન કરાવ્યું, ભૂખ્યા પેટવાળો ધારી તેને એક લાડવો ખવરાવ્યો-એમ તૃપ્ત થયો.
ત્યાર પછી મેં પૂછયું કે, “હે સજ્જન પુરુષ ! આવા ગહન વનમાં તમે કેવી રીતે આવી ચડ્યા છો ? તેણે પ્રત્યુત્તર આપ્યો કે-“જેના કોઈ દિવસ મનોરથ કર્યા ન હોય, કાર્ય માટે પણ જયાં જવાનું ન હોય, ત્યારે કર્મ-દૈવરૂપી પવનવડે પ્રાણીને ઉપાડીને ત્યાં લઈ જવાય છે. તો દેવનંદી નામના દેશમાંથી કોઇક તેવા ઘોડાથી હરણ કરાઇને હું અહિં આવેલો છું, હે સુપુરુષ ! તમે અહિક્યાંથી આવી ચડ્યા છો? મેં પણ મારી હકીકત જણાવી. એમ તે દેશના વિભૂષણસમાન શ્રીદેવશાલ નગરમાં જઈશું ત્યાર પછી બંનેનો એક સથવારો થયો, ‘તમે અશ્વસ્વારી કરીને ઘણા તપી ગયા છો, આ મારું સુખાસન વાપરો,” એમ કહ્યું, એટલે તે સુખાસન-પાલખીમાં આરૂઢ થયો. ત્યાર પછી હાસ્ય અને આનંદ કરતા બંનેએ કેટલુંક અરણ્ય વટાવ્યું એટલે રાત્રિ પડી, ત્યાં રાતવાસ કર્યો. બીજા દિવસે એકદમ ઉતાવળા ઉતાવળા અશ્વોની શ્રેણી મુખમાંથી ફીણ કાઢતી તથા મોટા ભયંકર શબ્દોના કોલાહલથી દિશાચક્રો ભરી દેતા, તથા ઢોલ, ઢક્કા, ભુંગળ, કાંસા-જોડી, કાહલના મોટા વાજિંત્રોના શબ્દોથી ભવન ગજાવતા એવા સૈન્યને અમે આગળ જોયું અમારી સાથેના સુભટો એકદમ ક્ષોભાયમાન થઈને તરત પોતાના હથિયારો સજ્જ કરવા લાગ્યા, ત્યારે એક ઘોડેસ્વાર આગળ આવીને અમને કહ્યું કે, “તમે ડરશો નહિ.” (૫૦) અરે ! તમોએ ક્યાંય દેખ્યો-એટલું બોલતામાં તેણે પોતાની મેળે હાથની સંજ્ઞા કરીને હકીકત સ્પષ્ટ કરી. એટલે તેઓ બંને હર્ષાકુલ બની ગયા. - ત્યાર પછી વૃત્તાન્તથી વાકેફ બનેલા વિજયભૂપાલ ત્યાં આવ્યા. બંદી લોકો જયસેનકુમાર જય પામો'-એમ ઉદ્ઘોષણા કરવા લાગ્યા. ત્યાર પછી સુખાસનથી નીચે ઉતરી પગેથી ચાલી થોડાં ડગલાં પિતા-સમુખ સામે ગયો અને ઘણા સ્નેહથી નીચે ઉતરી પગેથી ચાલી થોડાં ડગલાં પિતા-સન્મુખ સામે ગયો અને ઘણા સ્નેહથી રોમાંચિત શરીરવાળા તેણે પિતાને પ્રણામ કર્યા. પિતાએ પૂછયું કે, “હે વત્સ ! આવા અરણ્યની અંદર તું કેવી રીતે આવી ચડ્યો ?” હે દેવ ! પેલા દુષ્ટ અવળચંડા અશ્વે મને આ મનુષ્ય - રહિત અટવીમાં પ્રવેશ કરાવ્યો. ત્યાર પછી અતિશય કંટાળી ગએલા મેં લગામ છોડી દીધી, એટલે અશ્વ તરત ઉભો રહ્યો. હું અશ્વ પરથી નીચે ઉતર્યો, ત્યાર પછી “આ અકાર્ય કરનાર છે' એમ ધારી જાણે પ્રાણો તેને છોડીને ચાલ્યા ગયા હશે-એમ માનું છું.
ત્યાર પછી તે પિતાજી ! તે સમયે ગ્રીષ્મના તડકાથી ઉત્પન્ન થયેલી ભયંકર તૃષ્ણા મને સતાવવા લાગી. આખું જગત જાણે અંધકારમય બન્યું હોય, તેમ મને ભાસવા લાગ્યું. ત્યાર પછી શું બન્યું? તે મને પણ ખબર નથી, પરંતુ નિષ્કારણ બંધુ એવા આ પુરુષસિંહે આ
