Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૪૫૧
કમળાવાળા જેમ દીવા વિષે મંડલ ન હોવા છતાં, મંડલ દેખે છે, તેમ મેં પણ દોષની કલ્પના કરી. “કમળાના રોગવાળો બીજા પદાર્થો પીળા ન હોવા છતા સર્વ પીળું દેખે છે.” એ કહેવત સાર્થક કરી. મારા અજ્ઞાનનું નાટક મહાપાપવાળું બન્યું છે, તો પણ તે મૃગાક્ષિ ! તારી પાસે મારે કંઈ પણ છૂપવવા યોગ્ય-અકથનીય વસ્તુ નથી. રાણીએ પોતાની બુદ્ધિથી વિભ્રમનું કારણ તેને જણાવ્યું અને જંગલમાં જે કંઈ બનાવ બન્યા, તે પોતાનું ચરિત્ર રાણીએ રાજાને જણાવ્યું. કલાવતીનું આશ્ચર્યવાળું ચરિત્ર સાંભળીને વિસ્મય પામેલો રાજા કહેવા લાગ્યો કે, “જ્યાં સુધી ચંદ્ર અને સૂર્ય હશે, ત્યાં સુધી આ મારા અપયશનો પડદો વાગશે અને જયારે તારી શીલપતાકા દેવતાઓના સાંનિધ્ય સાથે સ્કૂરાયમાન થશે. અર્થાત્ તારી કીર્તિ ઘણા કાળ સુધી ફેલાશે. પશ્ચાતાપ-અગ્નિથી સળગેલું મારું માનસ કોઈ દિવસ નહિ ઓલવાય, તારા દુઃખનું સ્મરણ કરતાં મને આ ભૂલાવું સર્વથા અસાધ્ય છે. જે તારા સમાગમની આશા પણ આ ગુરુ મહારાજના વચનના પ્રતાપે જ થયેલી છે. તે સુંદરી ! બીજા દુઃખો ભોગવવાં પડશે, તેથી ડરીને જ હું મૃત્યુ પામ્યો નથી. તો દેવીએ કહ્યું કે, “આ અત્યંત વિષમદશા હવે આ બાળકના પુણ્ય-પ્રભાવથી સમાપ્ત થાય છે - એમ હું માનું છું. હવે તે મહાનુભાવ એવા આચાર્ય ભગવંતનાં દર્શન અને પ્રભાતમાં કરાવો. પ્રશાંત ચિત્તે તે વાત માન્ય કરી. આ પ્રમાણે એક બીજા પોતપોતાના કાર્યનો પશ્ચાત્તાપ કરતા હતા અને ઘણાં પ્રસન્ન વચનો એકબીજા સંભળાવતા હતા-એમ કરતાં નવીન ઉત્પન્ન થયેલા સ્નેહવાળા તેઓની રાત્રિ ક્ષણવારમાં પૂર્ણ થઈ. સૂર્યોદય-સમયે બંનેએ અમિતતેજ આચાર્ય ભગવંતને વંદના કરી, તેમણે પણ શીલગુણની સ્તુતિરૂપ ગંભીર ધર્મદેશના આપી કે, આ શીલ એ જ મહાશૌચ છે, જીવનું મોટું આભૂષણ હોય તો શીલ છે, શીલ એ જ મહાશૌચ છે, સમગ્ર આપત્તિનો નાશ કરનાર હોય તો શીલ છે, એ વગેરે શીલનાં ફલ કહીને તથા દેવતત્ત્વનું નિરૂપણ કર્યું.
ત્યાર પછી ગુરુઓના ગુણનું નિરૂપણ તેમ જ જીવાદિક પદાર્થોનું સ્વરૂપ સમજાવ્યું. એ સાંભળીને જેમની કર્મની ગાંઠ ભેદાઈ ગઈ, એવા તેમને શુદ્ધધર્મની પ્રાપ્તિ થઈ બંને પોતાના મસ્તકથી પ્રણામ કરતા કહેવા લાગ્યા કે, “હે ભગવંત ! આપે કહ્યો, તે ધર્મ સત્ય જ છે. તેમ જે આ પુત્રનો સ્નેહ ત્યાગ કરવો મુશ્કેલ છે, તો જયાં સુધી બાળકનું પાલન કરવું પડે, ત્યાં સુધી માટે ગૃહસ્થ ધર્મ આપો. એટલે સમ્યક્ત્વ-સહિત પાંચ અણુવ્રતો અને જિંદગી સુધીનું બ્રહ્મચર્ય વ્રત આપ્યું. (૪૨૫)
ત્યાર પછી જયસિન્ધર નામના હાથીની ખાંધ પર બેસી સર્વત્ર હર્ષ ફેલાવતા રાજાએ નગરમાં પ્રવેશ કર્યો. દેવીનો સ્વીકાર કર્યા પછી ક્રમે કરીને પોતાના મહેલમાં ગયો. દશ દિવસ સુધી પુત્ર-જન્મનાં વધામણાં અતિઉત્કૃષ્ટપણે પ્રવર્તાવ્યાં. રાજા મરણથી અટકયા, દેવની ફરી પ્રાપ્તિ, પ્રથમ પુત્રનો જન્મ થયો. આ સર્વનો ત્રિવેણીસંગમ થવા યોગે તે દિવસોમાં ભવન અમૃતમય બની ગયું. આ પ્રમાણે બાર દિવસો ગયા પછી સ્વજનો, કુટુંબીઓ અને બંધુઓએ એકઠા મળી બાળકનું નામ શું સ્થાપન કરવું? તે વિચારતાં એવો નિર્ણય કર્યો કેઆ પૂર્ણ પુષ્યવાળો છે. માતા-પિતાને જીવનગુણ આપેલો હોવાથી, વળી માતાઓ કળશનું સ્વપ્ન દેખેલ હતું. આ કારણથી તેનું પૂર્ણકલશ' એમ નામ રાખવું.
