Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૫૧૧ પિતાએ પણ સર્વ પ્રકારના મહામહોત્સવો ઉજવ્યા. પિતાએ ભોગો પ્રાપ્ત થવા છતાં પણ તેમાં તેને ભોગ-બુદ્ધિ ન થઈ. જયારે શરદ-સમય આવી પહોંચ્યો, તે સમયે કમળ અને કુમુદ પુષ્પોની સૌરભ ફેલાવા લાગી, અતિધવલ હંસકુલ સમાન દિશાઓ ઉજ્જવલ થયેલી હતી, આકાશ સ્વચ્છ હતું, તેવા સમયે દેવી - સહિત રાજા પોતાના મહેલની અગાસીમાં ગયો, તો પ્રથમ ઉડતા ઉજ્જવલ રૂ સમાન કોમળ એવો શરદકાળના વાદળાંવાળો આકાશભાગ દેખ્યો. ત્યાર પછી ક્ષણવારમાં ગંગાનદીના તરંગની રચના સમાન તે મોટો દેખાવા લાગ્યો. ત્યાર પછી સમગ્ર આકાશના વિસ્તારનો રોધ કરનાર સ્કુરાયમાન ચમકતી વિજળીના ઝબકારા જોતા જોતામાં તો તરત પ્રચંડ પવન અથડાવાના કારણે તેના બે ખંડ, ત્રણ ખંડ, ઘણા, ટૂકડા અને તરત જ તેનો પ્રલય (નાશ) થયો. અને મૂળમાંથી સર્વ અદશ્ય થયું. એટલે રાજા વિચારવા લાગ્યો કે, “આ જ ક્રમે મનુષ્યોની લક્ષ્મી ઘણા ફ્લેશથી ઉપાર્જન કરવામાં આવે છે. વળી તેમાં પણ ઘણો મોટો વધારો થાય છે, પરંતુ જેનો ઉપાય થઈ શકતો નથી, તેવા અસાધ્ય વ્યસન સંકટચોગે જલ્દી તેનો વિનાશ થાય છે. તો હવે મારે સુકૃતિ-ધર્મવિશેષ કરવો યોગ્ય છે.” (૧૩૦)
આવા ચિંતારૂપી અમૃત-સમુદ્રમાં ડૂબેલાના દિવસો પસાર થતા હતા, ત્યારે પ્રતિહારથી સૂચવાયેલ વનપાલ ત્યાં આવ્યો. ભાલતલ પર હસ્તકલનો સંપુટ સ્થાપન કરી, રાજાને નમન કરી, વનપાલ વિનંતી કરવા લાગ્યો કે, “હે દેવ ! આજે આપના નામથી અને અર્થથી સાર્થક, ગંધની બહુલતાથી લુબ્ધ થયેલા ભ્રમરોવાળા, ઘણાં પત્રોથી યુક્ત ડાળીવાળા તમાલવૃક્ષોની શ્રેણીથી જેમાં તપ રોકાઈ ગયો છે, એવા મનોરમ નામના ઉદ્યાનમાં શ્રીધર નામના તીર્થાધિપતિ-તીર્થકર દેવ પધાર્યા છે. તે કેવા છે ? લક્ષ્મીના કુલભવન સમાન, સમગ્ર સુરો અને અસુરોથી વંદન કરાતા ચરણકમળવાળા, નિર્મલ આદર્શતલમાં પ્રતિબિંબિત થયેલાં દ્રવ્યો અને તેનાં વર્ણાદિક ગુણો જેમાં દેખાય, તેમ તેમના મુખમાં પંડિતજનોને એકી સાથે દ્રવ્ય અને ગુણો દેખાય છે. જેમના અંગનો સંગ પામેલા એવા ગુણો હોવા છતાં પણ સમગ્ર જગતમાં વિચરે છે, તે ગુણો અનંત હોવા છતાં પણ ગુણીજનોમાં ગણનાને પ્રાપ્ત થાય છે. જેના ચરણની રજ સ્પર્શવાથી ભૂષિત થયેલા કેશવાળા દેવો, અસુરો અને મનુષ્યો હવે સુગંધી વાસચૂર્ણોની અભિલાષા કરતા નથી. તેમ જ તેઓ જ્યારથી તે વનમાં પધાર્યા છે, ત્યારથી તે વનની દૈવી શોભા એવા પ્રકારની વધી ગઈ છે કે, ગમે તેટલો પ્રયત્ન કરું, તો પણ તે કહેવા હું સમર્થ ન બની શકે. છતાં પણ હે નાથ ! તેમના ગુણોથી ચંચળ બનેલા મનવાળો હું મૌન રાખવા શક્તિમાન થઈ શક્તો નથી, માટે કંઈક કહું, તે આપ એકાગ્ર ચિત્તથી સાંભળો. બીજુ વસંતકાળ આવ્યો ન હોવા છતાં તેમના અતિશયથી જાણે વિસ્મય પામેલાની જેમ આમ્રવૃક્ષો અંકુર ફૂટવાના બાનાથી રોમાંચિત થયા છે. તેમના શરીરને સ્પર્શેલી રજના સંગના ગુણથી જાણે હોય, તેમ ઉપશમભાવને પામેલ અશોકવૃક્ષો વિકસિત થયા હતા, તેને તરુણીના ચરણનું તાડન સહન કરવાની જરૂર ન હતી. કારણ કે, તાડન વગર જ આપોઆપ ખીલતા હતા. બકુલવૃક્ષો પણ તેમને દેખીને અણુવ્રતો ગ્રહણ કરવા તૈયાર થયા હોય તેમ જણાયા. કારણ કે, ઘણા મદિરા-પાનના કોગળાની અપેક્ષા રાખ્યા વગર વિકસિત થયા. હે દેવ ! ભૂમિના તિલક
