Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૫૧૯ એવા પ્રતિહાર્યો સહિત જાણે પૃથ્વીતલ પર પ્રત્યક્ષ સ્વર્ગ ઉતાર્યું હોય - એવા તીર્થંકર ભગવંત ત્યાં પધાર્યા.
સમાચાર-નિવેદક પુરુષોએ રાજાને કહ્યું કે, “હે દેવ ! આજે “વિપુલ' નામના ધર્મતીર્થકર ભગવંત આ નગરમાં સમવસર્યા છે. સર્વ ઋદ્ધિ-સહિત તેમને વંદન કરવા માટે નીકળ્યો અને પાંચ અભિગમ-સહિત તેમના ચરણકમળ પાસે પહોંચ્યો. તેમણે ધર્મ સંભળાવતાં જમાવ્યું કે-“આ મનુષ્યજન્મ દુર્લભ છે, તેમ જ ઈન્દ્ર સરખાનું પણ વહી ગયેલું આયુષ્ય ફરી પાછું મેળવી શકાતું નથી, જીવિત, નિરોગી શરીર આદિ ચંચળ છે, અર્થાત્ સ્વજનાદિકનો સ્નેહ ચંચળ છે. ધર્મવિષયક વીર્ય-ઉદ્યમ-પરાક્રમ તે પણ નિયમિત ટકતું નથી. તો આ સર્વ ધર્માનુકૂલ સામગ્રી મેળવીને ધર્મમાં ઉદ્યમ કરવા દ્વારા મનુષ્યજન્મ સફળ કરવો જોઇએ.” આ પ્રમાણે સમગ્ર દોષોનો નાશ કરનાર જિનેશ્વરની વાણી સાંભળીને સર્વ સંગનો ત્યાગ કરીને સર્વ મહાવ્રતો લેવાને તે તૈયાર થયો. તેણે કહ્યું કે, “હે નાથ ! આ લોક સળગતા ઘર સમાન દુઃખસ્વરૂપ છે,તો ચારે બાજુ અહિં દુ:ખની પરંપરાવાળા સ્થાનમાં રહેવા હું ઇચ્છતો નથી. (૩૦૦)
તો જ્યાં સુધી હું મારા રાજય વિષે પુત્રને સ્થાપું, ત્યાં સુધી આપ અહિં રોકાઈ જાવ. કારણ કે, આપના ચરણ-કમળમાં મોક્ષસુખ કરનારી દીક્ષા ગ્રહણ કરવી છે.” ભગવંતે કહ્યું કે,
ભલે એમ થાઓ.” ત્યાર પછી પોતાના રાજ્ય-સ્થાનમાં પુત્રને સ્થાપન કરીને ચંદ્રકાન્તા પત્ની-સહિત ઘરને કારાગાર-સમાન માનીને, મનથી પૂર્ણ વૈરાગ્ય પામીને તેઓ સંસારમાંથી નીકળી ગયા. જિનેશ્વરે પ્રરૂપેલ સિદ્ધાંતનું પઠન કર્યું. ચારિત્રની નિર્મળ પરિણતિથી ભાવિત , બનીને વિવિધ પ્રકારનાં અનેક તપકર્મ કરીને લાંબા કાળ સુધી પોતાના આત્માને શોષવી નાખ્યો. અત્યંત વિશુદ્ધ નિત્ય કર્તવ્યતા રૂપ વૈયાવૃત્ય, તથા ગચ્છને ઉપકાર કરનાર એવાં બીજાં કારણોનું નિપુણતાથી સેવન કરીને, પાપકર્મોની નિર્જરા કરીને, તેણે ઘણો પુણ્યાનુબંધી પુણ્ય-સમૂહ ઉપાર્જન કર્યો. અહિં સમાધિપૂર્વક આયુષ્ય પૂર્ણ કરી, બ્રહ્મ નામના પાંચમાં દેવલોકનો ઈન્દ્ર થયો. તેની પત્નીનો જીવ ત્યાં આગળ જે મહર્લૅિક સામાનિક દેવપણે ઉત્પન્ન થયો અને તેને નિરંતર અખૂટ આનંદ પમાડતો હતો. તે બ્રહ્મ દેવલોકનો અધિપતિ હંમેશાં સિદ્ધાલય-મંદિરોમાં વિવિધ પ્રકારના પ્રભુ-ભક્તિના મહોત્સવ કરવામાં તત્પર બની પોતાનો કાળ પસાર કરતો હતો. તથા ભરત, ઐરાવત અને મહાવિદેહમાં જે જિનેશ્વરોના કલ્યાણક દિવસો હોય, ત્યારે મહામહોત્સવ કરવામાં તત્પર બનતો હતો. વળી જે નિત્ય તપસ્યા કરનારા, કર્મશત્રુને હણનારા, અતિશય જ્ઞાનની પ્રધાનતાવાળા એવા જે મહામુનિઓ હોય, તેમની પૂજા કરવાની ઉત્સુક-મનવાળો હતો. વલી જયાં જયાં ક્ષીરસમુદ્રના જળ-સમાન અતિનિર્મલ ગુણોવાળા જે જે જીવો વર્તતા હોય, તો તેમના ગુણોની પ્રશંસાની કથાઓ સાંભળીને ખૂબ જ આનંદ પામતો હતો. ત્યાનું દશ સાગરોપમનું આયુષ્ય પૂર્ણ કરીને જયારે તેનો ક્ષય થયો, એટલે ઘાતકીખંડના પૂર્વના મેરુપર્વતની નજીકની વિજયમાં અમરાવતી નગરીમાં શ્રીષેણ નામનો રાજા હતો. જેના પાદપીઠમાં અનેક રાજાઓના મુગટનાં કિરણો
