Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૩૮૧ કૃષ્ણ અર્થ-દાનપૂર્વક સુંદર આસન ઉપર બેસાડી, પોતાના કુશલ સમાચાર પૂછનાર તેમને ઘણા ગૌરવથી પૂછયું કે, “તમે ક્યાંય દેખેલ કે સાંભળેલ હોય અથવા કોઇના રતિગૃહમાં અપહરણ કરાએલી દેવી દ્રૌપદીની હકીકત જાણી હોય, કહો. કારણ કે, યુધિષ્ઠર સાથે રહેલી અને રાત્રે સૂતેલી તેને કોઈ ન જાણે તેવી રીતે કોઈ હરણ કરી ગયું છે. ત્યારે નારદે કહ્યું કે, અન્ય હોય, તેવો મને કોઈ નિશ્ચય નથી. પરંતુ અપરકંકા નગરીમાં પદ્મનાભ રાજાના ભવનમાં તેના સરખી શોકપૂર્ણ મુખવાળી, ભૂમિ ઉપર સ્થાપન કરેલા નેત્રવાળી, પાસેથી કોણ જાય છે, તેને ન દેખતી એવી એક નારી જોવામાં આવી હતી.” (૨૫૦) ત્યારે કૃષ્ણ કહ્યું કે, “તમે જ આ કજિયો ઉભો કર્યો છે.” આકાશગામિની વિદ્યાનું સ્મરણ કરીને નારદ અદશ્ય થયા. દૂત મોકલીને ગજપુરમાં પાંડુરાજાને જણાવ્યું કે, “દ્રૌપદીના શરીરના કુશળ સમાચાર મળી ગયા છે. તો તમારા પાંચ પુત્રોને ચતુરંગ સેના સહિત પૂર્વસમુદ્રના કિનારે જલ્દી આવી પહોંચે તેમ મોકલાવો.” કૃષ્ણજીએ પણ ઢોલ-દુંદુભિના શબ્દોથી દિશાન્તર પૂરતા સર્વ પરિવારયુક્ત દ્વારકાપુરીમાંથી પ્રયાણ કર્યું.
પૂર્વસમુદ્રના રેતાળકાંઠા ઉપર પાંડુના પાંચ પુત્રોનો સમાગમ થયો. ત્યાં સેના સહિત પડાવ નાખ્યો. ત્યાં પૌષધશાલા બનાવી, અઠ્ઠમતપ અંગીકાર કરી સુસ્થિતદેવનું મનમાં પ્રણિધાન કર્યું. તે તપ પૂર્ણ થતાં લવણાધિપતિ સુસ્થિતદેવે કૃષ્ણને પ્રત્યક્ષ દર્શન આપ્યાં. દેવે આવી જણાવ્યું કે-“મારે જે કાર્ય કરવાનું હોય, તે જણાવો.” ત્યારે કૃષ્ણ કહ્યું કે દ્રૌપદીદેવીનું પદ્મનાભે હરણ કર્યું છે, તેના ઘરમાં રહેલી છે, તેથી અપરકંકા નગરીએ જવા માટે પાંચ પાંડવો અને છઠ્ઠો હું એમ છએના રથો લવણસમુદ્રના જળ મધ્યે ચાલી શકે, તેવો માર્ગ અમને જલ્દી આપો.” દેવે પ્રત્યુત્તર આપ્યો કે, “આટલા સામાન્ય કાર્યમાં શું ? તમોને અહી બેઠા તમને તે હસ્તગત કરું. જો તમે કહેતા હો તો તે નરેશ યા નગરલોક તથા સૈન્ય-સહિત આખી નગરીને લવણસમુદ્રના જળની અંદર પ્રવેશકરાવું.” “તે પશુ સરખા રાજાની કેટલી માત્ર શક્તિ છે, તે હું જાણું છું, પરંતુ મારે તેની પરીક્ષા કરવી છે અને મારે જાતે જ તેને અહિ આણવી છે.” આ પ્રમાણે કૃષ્ણનું વચન સાંભળીને તે દેવે પાણી દૂર કર્યું એ છએને સમુદ્રના જળની અંદર રથ માટે માર્ગ આપ્યો. સમુદ્રની મધ્યમાં થઈને તેઓ તેને ઓળંગીને અપરકકા નગરીએ પહોંચ્યા. ઉદ્યાનના આગલા ભાગમાં રથો છોડીને તે વિશ્રાંતિ કરવા માટે રોકાયા. દારુક નામના સારથીને બોલાવીને કૃષ્ણ આ પ્રમાણે રાજાને સંદેશો કહેવરાવ્યો. તેને કહ્યું કે, નગરમાં જઈને પદ્મનાભરાજાને તેના પાદપીઠમાં પગ ઠોકીને ભાલાની અણિપર રાખેલા લેખને આપીને જણાવ્યું કે, “દ્રૌપદીને તું ચોરી લાવેલો છે, એને પાછી સોંપી દે, નહિતર યુદ્ધ કરવા તૈયાર થા, એ સિવાય તારો છૂટકારો નથી. તે એ નથી સાંભળ્યું કે, “હુપદકન્યાનો કૃષ્ણ ભાઇ છે. ભુવનમાં રણ-યુદ્ધકાર્યમાં તેના સમાન બીજો કોઈ સમોવડિયો નથી.”
આ પ્રમાણે કૃષ્ણજીએ કહેવરાવેલ સંદેશને વિનયપૂર્વક ગ્રહણ કરીને હવે અપરકંકા નગરી તરફ ચાલતો તે રાજભવનમાં પહોંચ્યો. દૂતજન યોગ્ય વિનય કર્યા પછી કહ્યું કે- “ આ મારો વિનય છે, પરંતુ મારા સ્વામીનો તો વળી આવો હુકમ છે કે- તેના આસનને લાત મારીને ભાલાની અણીથી આ લેખ અર્પણ કરવો.” એટલે પદ્મનાભ રાજાએ અપમાનિત કરી
