Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૩૧૯ હતા.તેઓનો વિરહ કોઈ દિવસ થતો ન હતો.
આ બાજુ તે નગરમાં મોટી પ્રતિષ્ઠાવાળો, સમ્યગ્દર્શનાદિ રત્નરૂપ ઋદ્ધિયુક્ત જેમાંથી ગંગાનદીનું નિર્ગમન થાય છે, તેવા હિમાચલ પર્વત સરખો, શીલ અને વૃત્તિઓનું પાલન કરવામાં નિશ્ચલ, જિનેશ્વરે કહેલાં શસ્ત્રોનો અભ્યાસી, શ્રાવકયોગ્ય સુંદરવર્તનવાળો, શ્રાવકધર્મનું પાલન કરતો શેઠપુત્ર સુદર્શન હતો. કમલસેના રાણીને સુગંધી પદાર્થો અને તેવી બીજી સામગ્રી ખરીદ કરવા માટે તેની સાથે મોટા વ્યવહાર પ્રવર્યો. આ શેઠ વ્યવહારનો ઉચિત અનેક પરોપકારનાં કાર્યો કરતા હતા, વળી ગૃહસ્થોચિત ઘણા ઘરોમાં તેનો લેવડદેવનો વ્યવહાર ચાલતો હતો. વળી તેની પ્રામાણિકતા, અતિસ્વચ્છતા ગુણથી પ્રભાવિત થયેલ રાણીનો સેવકવર્ગ તે શેઠ વિષે આદરપાત્ર બન્યો. હવે કોઈક સમયે દેવીએ જાતે તેને દેખ્યો, એટલે રાગપરવશ બનેલી તે ચિંતવવા લાગી કે, ખરેખર તે યુવતીઓને ધન્ય છે કે, “જેઓ આ પુરુષના દર્શનરૂપી અમૃતથી સિંચાય છે અને હર્ષથી જેના દેહો રોમાંચ-પુલિકત થયા છે, વળી તેઓ અધિકતર ધન્ય છે કે, જેઓ કમલપત્રાક્ષ સરખા નેત્રોવાળી સુંદરીઓ તેની સાથે સ્નેહપૂર્વક સંભાષણ કરનારી હોય છે. તેના કરતાં પણ અધિકતર ધન્ય તો તે સુંદરીઓ જ છે કે, જેઓ શરદકાળના ચંદ્રના કિરણ સરખી ઉજ્જવળ રાત્રિઓમાં સવગના આલિંગન સાથે ક્રીડાઓ કરે છે. જ્યારે હું કેટલી નિભંગી અને નિકૃષ્ટ છું કે, પોતાના રૂપથી કામદેવને જિતનાર એવા તેનું કોઈ દિવસ દર્શનમાત્ર પણ ન થયું. ત્યાર પછી તે ઠંડા જળથી સિંચેલા, ચંદ્ર સરખા આલાદક એવા પોતાના શયનમાં પણ શાંતિ ન પામી. કારણ કે, તેના હૃદયમાં કામાગ્નિ સળગ્યો હતો. એક બાજુ હિમાલયના શિખર સમાન કુલની મર્યાદા અલંઘનીય છે,
જ્યારે બીજી બાજુ પ્રલયકાળના અગ્નિસરખો મદનાગ્નિ મને બાળી રહેલો છે, તો ખરેખર લોકોમાં અનાથની જે દશા થાય તેવી મારી અવસ્થા ઉત્પન્ન થઈ છે જેમાં એક બાજુ ભયંકર નહોરવાળો વાઘ-સિંહ હોય અને બીજી બાજુ બંને કાંઠે ઉભરાતી જળપૂર્ણ નદી હોય.” તો હવે હું શું કરું ? જેથી મારા મનોરથ પૂરા થાય-એમ ચિંતવતી અતિપ્રૌઢરાગાધીન બનેલી રાણીએ તેની પાસે એક દાસીને મોકલી. દાસીએ જઈને સંદેશો જણાવ્યો કે, “સૌભાગ્યવંતીના સમૂહમાં ચૂડામણિ સમાન મારી દેવીએ આપને કહેવરાવ્યું છે કે, “આપનાં દર્શન થયાં, તે દિવસથી આપના વિષે ગાઢ પ્રીતિ ઉત્પન્ન થઈ છે.” અતિ દઢ શીલ-કવચયુક્ત તેણે તેનો અભિપ્રાય જાણી લીધો અને કહ્યું કે, “જો સાચો સ્નેહ થયો હોય તો, જિનેશ્વરે પ્રરૂપેલો ધર્મ કરે, એ રીતે સ્નેહની સફલતા કરે. જે વળી કામસ્નેહ છે,તે તો પોતાને અને બીજાને નરકે લઈ જનાર છે. જેઓ અંધની જેમ રાગાંધો થાય છે, તેઓ અતિ ઊંડા સંકટરૂપ કૂવામાં પડે છે અને કુકર્મના ભારથી ભારી થયેલા જીવો અમૂલ્ય મનુષ્ય જન્મ હારી જાય છે. તથા સારા કુળની છાયાનો ભ્રશ થાય છે, પંડિતાઈનો નાશ છે વળી અનિષ્ઠ માર્ગાધીન બની ઇન્દ્રિયાધીન થાય છે, તેઓ રમણખમાં યુદ્ધમાં પ્રવેશ પામવા સરખા અનેક દુઃખોનો અનુભવ કરનારા થાય છે. જ્વાલામુલથી ભડભડતા અગ્નિમાં પ્રવેશ કરવો સારો છે, પરંતુ અપવિત્રચિત્ત કરીને શીલનો વિનાશ કરવો તે ઠીક નથી. કલ્પવૃક્ષ, ચિંતામણિ કે કામધેનુ તેટલાં ફલ આપતા નથી કે, જે પ્રમાણે આત્માને શુદ્ધ ચારિત્ર અને ઉત્તમ શીલ આપે છે. કયો ડાહ્યો પુરુષ પવિત્રતા
