Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૩૨૬
ઉપદેશપદ-અનુવાદ રીતે કામદેવની પ્રતિમાના બાનાથી અહીં દ્વારપાળોને છેતરીને લાવી શકાશે. તો હવે તમે કહો તેમ કરું.” ત્યાર દેવીએ કહ્યું કે, “સંદેહ વગરઆ કાર્ય સફળ થશે.”
હવે અષ્ટમીપર્વના દિવસે શૂન્ય ઘરમાં કાઉસગ્ન-પ્રતિમાપણે ઉભા રહેલા દેખીને નિષ્ઠર હૃદયવાળી ધાવમાતાએ તેને ત્યાંથી ઉપાડવાનું કાર્ય આદર્યું અને બીજી સાથેની દાસીઓએ તેને ઉપાડીને અભયાદેવીને અર્પણ કર્યો. ત્યાર પછી સમગ્ર લાનો ત્યાગ કરીને કામશાસ્ત્રમાં વિસ્તારથી નિરૂપણ કરેલા વિવિધ પ્રકારના ઉપાયોથી તેને લોભ પમાડવા પ્રયત્ન કરવા લાગી. એટલે સુદર્શન તો પોતાના પપ્પખાણ સ્થાનોમાં વિશેષ પ્રકારે મનનો વિરોધ કરીને મોગરાનાં પુષ્પો, તથા શંખ સમાન ઉજજવલ અને સ્વચ્છ સિદ્ધશિલા ઉપર પોતાના આત્માને સ્થાપન કરીને જેમણે સમગ્ર કર્મ-કુલેશ ખંખેરી નાખેલા છે, એવા તે દેશની સમીપમાં રહેલા સિદ્ધ ભગવંતોને એકાગ્રપણે ચિંતવવા લાગ્યો. નિર્જીવ કાઇ-સમાન તદ્દ્ભ ચેષ્ટા વગરના દુર્ધર દેહને ધારણ કરતા તેણે રાત્રિ પસાર કરી, પરંતુ તેને કોઈ પ્રકારનો વિકાર ન થયો.
એમ કરતાં પ્રભાત-સમય થયો, અતિ વિલક્ષણભાવને વહન કરતી રાણી અતિતીક્ષ્ણ નખોથી પોતાનું શરીર વલુરવા લાગી. વળી તેણે મોટી બૂમરાણ કરી મૂકી કે, “મેં તેની અયોગ્ય માગણી ન સ્વીકારી, એટલે પ્રષ પામેલો તે મને આ પ્રમાણે પરેશાન પમાડવા લાગ્યો છે ! “નક્કી આ સ્ત્રીઓ અમૃત અને વિષ બંનેનું સ્થાનક છે, જો રીજી જાય તો અમૃત છે અને ખીજાઈ જાય તો વિષ છે.” (૧૦૦) મોટો ઘોંઘાટ ઉછળ્યો, એટલે રાજાએ આવીને દેવીની તેવી અવસ્થા દેખીને એકદમઆકરો રોષ કર્યો. “મનુષ્યો કોઈ પણ પ્રકારે બીજા પરાભવો નભાવી શકે છે, પરંતુ સ્ત્રીનો દુસહ પરાભવ કોઈ સહી શકતા નથી.” એટલે રોષ પામેલા રાજએ એવી રીતે વધ કરવાની આજ્ઞા આપી કે - લાલ ગેર રંગથી તેના શરીરને વિલેપન કરાવવું, મસ્તક ઉપર તૂટેલા સૂપડાનું છત્ર ધરાવવું, ગધેડા ઉપર બેસાડવો, આગળ મોટો ખોખરા ઢોલ જોરથી પીટાવવા વગડાવવા, કાજળથી મુખ રંગવું, ગળામાં ફૂટેલા કોડિયાની માળા પહેરાવવી, માર્ગમાં લઈ જાવ, ત્યારે ઉદ્દઘોષણા કરવી કે, “બીજે કોઈ આવો અપરાધ કરશે, તો તેને પોતાના દુશ્ચરિત્રનું આવું ફળ મળશે.' કાનને દુઃખ આપનાર આ વૃત્તાન્ત મનોરમાએ સાંભળ્યો અને વિચાર્યું કે, “આ મહાનુભવા આવું કાર્ય સ્વપ્નમાં પણ ન કરે. જો મેં અને મારા પતિએ આજ સુધીમાં અખંડ શીલનું સેવન કર્યું હોય, તો મારા પતિ અક્ષતપણે આ સંકટનો જલ્દી પાર પામો.”
એમ વિચારીને પ્રવચન-દેવતાની આરાધના કરવામાટે નિશ્ચલ શરીરનો કાઉસ્સગ્ન કર્યો. વધ્યાસ્થાનમાં પહોંચેલા સુદર્શને પ્રવચનદેવીએ ઓળખ્યો. સુદર્શન શેઠ તો પોતાના કર્મનું ફળ ચિંતવે છે, પરંતુ બીજા કોઈને દોષ આપતા નથી. મેં પૂર્વભવમાં કોઈને ખોટું કલંક આપ્યું હશે, તેનું ફલ મને અત્યારે ઉદયમાં આવ્યું હશે.” જે વખતે શેઠને શૂળી ઉપર આરોપણ કર્યા, તે જ ક્ષણે તે મણિ-સમૂહથી જડેલું સ્કુરાયમાન તેજવાળું સિંહાસન બની ગયું. ત્યાર પછી તેના ખભા ઉપર તલવારનો પ્રહાર કર્યો, તે પણ તેના ગળામાં માલતી-પુષ્પોની માળા બની ગઈ. જે વૃક્ષશાખાનું અવલંબન કરી દોરડું ગળામાં ફસારૂપે બાંધેલું હતું, તે પણ
