Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૨૭૪
ઉપદેશપદ-અનુવાદ જીવિતના અર્થીએ તે જ ક્ષણે તે વાત સ્વીકારી લીધી.ત્યાર પછી ભૂતદિન્ન ચંડાળનાપુત્રોને કળાઓ ગ્રહણ કરાવતાં દિવસો પસાર થતા હતા. તે દરમ્યાન ભૂતદિન્નના જાણવામાં આવી ગયું કે, “આ નમુચિ સાથે આડો વ્યવહાર કરીને મારી પત્ની વિનાશ પામી છે.” ચંડાળને સહજમાં ઉત્પન્ન થતો કોપ આ કારણે પ્રચંડ કોપ ઉત્પન્ન થયો. પુત્રો સમજી ગયા કે, આપણને ભણાવનારને પિતા મારી નાખશે' એમ ધારી પુત્રોએ ખાનગી સંકેત કરી તેને નસાડી મૂક્યો.ત્યાંથી તેહસ્તિનાપુર નગરમાં સનકુમાર રાજાનો મંત્રી થયો અને પોતાના બુદ્ધિબળે સર્વ મંત્રીઓમાં પ્રધાનમંત્રી બન્યો.
હવે પેલા ચંડાલના બંને પુત્રો યૌવન, લાવણ્ય, રૂપાદિક ગુણો વડે તેમ જ નાટક, સંગીત, વાજિંત્ર વગેરે કળાના સમૂહથી નગરીના લોકોને અતિશય આનંદ પમાડનારા થયા. હવે કોઈક વસંત -મહોત્સવ સમયે નગરની અંદર વિવિધ પ્રકારની રાસમંડલીઓ તેમ જ નૃત્ય કરનાર નર-નારીનો સમુદાય નૃત્ય,સંગીત વગેરે આનંદ-ક્રીડાઓ કરતા હતા. ત્યારે ચંડાળોએ પણ આ બે પુત્રોને આગળ કરી ચંડાળતરુણો પણ સાંભળવા નગરમાં ગયા. બીજી રાસમંડળીને જોતા લોકો આ ચંડાળનાં ગીત-વાર્જિત્ર સાંભલી આકર્ષાયા, અને બ્રાહ્મણની સર્વભક્ત મંડળીઓ આ ચંડાળપુત્રોનાં ગીતોમાં પ્રભાવિત થઈ, એટલે ઈર્ષાથી તેઓ રાજાને ફરિયાદ કરવા લાગ્યા કે, “આ ચંડાળોએ પણ નગરના લોકોને વટલાવી નાખ્યા-અભડાવ્યા એટલે તેમને નગરીમાં પ્રવેશ કરવાની મના કરી તેમજ માર મારીને બહાર કાઢ્યા. કેટલોક સમય પસાર થયા પછી કૌમુદી નામનો મહામહોત્સવ નગરમાં પ્રવર્યો. એટલે ભૂતદિન્નનાં બંને પુત્રો પોતાના કેટલાક પરિવાર સાથે કુતૂહલ મનવાળા બની રાજાની આજ્ઞા ભૂલી જઈને નગરમાં પ્રવેશ કરી નગરલોકોના પ્રેક્ષણકને જોવા લાગ્યા. જેમ ગોરીના ગીતો હરણ સાંભળે, તેમ આ ચંડાલપુત્રો પણ સાંભળવા લાગ્યા.
હવે વસ્ત્ર વડે પોતાનાં મુખ ઢાંકીને આ ચંડાલપુત્રો પણ સુંદર રાગથી ગીત ગાવા લાગ્યા. તેના ગીતથી આકર્ષિત થયેલ લોક એકદમ એકઠા થવા લાગ્યા. “અમૃતરસ સરખાં આવાં ગીતો કોણ ગાય છે?” એમ બોલતા લોકોએ જ્યારે વસ્ત્ર ઊંચું કરી જોયું તો ભૂતદિન્ન ચંડાળના પુત્રો જણાયા. “મારો મારો, ઠોકો” એમ બોલી તે બ્રાહ્મણ લોકોએ તેઓને નગરમાંથી હાંકી કાઢ્યા, એટલે તેઓ બહારના ઉદ્યાનમાં આવીને રહ્યા. “આપણા કુળને ધિક્કાર થાઓ કે, જેના દોષથી આપણો કળાકલાપ પણ ધિક્કારપાત્ર અધન્ય બન્યો. હવે આપણા માટે મરણ સિવાય બીજી કોઈ સારી ગતિ નથી.' ત્યાંથી તેઓ દક્ષિણદિશા તરફ ઘણેદૂર દેશાંતરમાં ગયા.
ત્યાં એક મોટો પર્વત આવ્યો તેના ઉપર ચડતા ચડતા એક શિલાતલ ઉપર હાથ લાંબો કરીને કાઉસ્સગ્ય ધ્યાનમાં રહેલા વિકૃષ્ટ-આકરું તપ કરતા મહામુનિને જોયા. આદર-સહિત તેમને પ્રણામ કર્યા. ધ્યાન પૂર્ણ થતાં અતિમધુર ગંભીર સ્વરથી આદર-સહિત ધર્મલાભના આશીર્વાદ આપ્યા. (૪૦).
આનંદિત થયેલા તેઓને પૂછયું કે, “ક્યા કારણે તમે અહિં આવ્યા છો ?' ત્યારે તેઓએ કહ્યું કે, “આ પર્વત ઉપર મરણ પામવા માટે. કારણ કે, અમે અમારી સર્વથી અધમ
