Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૨૭૩ ક્ષણવારમાં સંયમશ્રેણિના મસ્તકે પહોંચીને ભરત ચક્રવર્તીની જેમ કેવલજ્ઞાન મેળવનાર થાય છે. આ હકકત કલ્પભાષ્યમાં કહેલી છે. ત્યાર પછી ગૃહસ્થલિંગનો ત્યાગ કરી વિશિષ્ટ મુનિવેષ ધારણ કનાર થયા. ઇન્દ્ર મહારાજાએ પોતે તેમનો પ્રગટ કેવલમહોત્સવ કર્યો. દેવતાએ નિરમાણ કેરલા પદ્મકમળના આસન પર બેસી તે જિનેશ્વરની જેમ પર્ષદામાં નવીન મેઘ સમાન ગંભીર સ્વરથી ધર્મ કહેવા લાગ્યા. એક લાખ ખંડ પૂર્વ સુધી પૃથ્વીમાં વિચરીએ તે અષ્ટાપદ નામના પર્વત ઉપર સર્વ કરજને ખંખેરીને સિદ્ધિ પામ્યા. (૧૫)
(બ્રહ્મદત્ત ચક્રવર્તી જન્માંતરમાં કરેલા નિયાણાનું ફલ જે અહીં બ્રહ્મદત્ત ચક્રવર્તીનું સંભળાય છે, તે આ પ્રમાણે જાણવું કે- સાકેત નામના નગરમાં શ્રાવકોલોકના મુગટ સમાન, નિર્મલ ન્યાયમાર્ગમાં રહેલો ચંદ્રાવતંસક નામનો રાજા હતો. તેને સુપવિત્ર ચિત્તવાળો, કામભોગથી કંટાળેલો મુનિચંદ્ર નામનો પુત્ર હતો, તે સાગરચંદ્રની પાસે દીક્ષા અંગીકાર કરી તીક્ષ્ણપણે પાલન કરતો હતો. ગુરુકુળવાસમાં રહેલા, તે તે દેશોમાં વિહાર કરતા કરતા તેણે કોઈક સમયે ભિક્ષા માટે ગામમાં પ્રવેશકર્યો. તે સમયે સાથે હતો, તે અટવીમાં આગળ ચાલ્યો ગયો, એટલે ભયંકર અટવીમાં ભૂલો પડ્યો. ભૂખ-તરશની પીડા સહન કરતો રહેલો હતો, તે જગંલમાં ચાર ગોવાળના પુત્રો તેના પ્રત્યે ભક્તિ-બહુમાનવાળા થયા, તેની દેશનાથી પ્રતિબોધ પામી દીક્ષા અંગીકાર કરી. તેમાંથી બે મહોદોયના કારણે ધર્મની દુર્ગછા કરીને મૃત્યુ પામી દેવલોકે ગયા. ત્યાંથી અવીને દશપુરનગરમાં સાંડિલ્ય નામના બ્રાહ્મણની યશોમતી દાસીના યુગલરૂપે બે પુત્રોપણે ઉત્પન્ન થયા. અનુક્રમે યૌવનવય પામ્યા. ધાન્યપાકેલા ખેતરોનું રક્ષણ કરવા માટે ગયા ત્યાં રાત્રે એક વડવૃક્ષની નીચે સૂઈ ગયા, ત્યારે વૃક્ષની બકોલમાંથી નીકળી એક સર્વે તેને ડંખ માર્યો. તેને શોધવા માટે બીજો ફરતો હતો, ત્યારે તે જ સર્પ વળી તે જ ક્ષણે તેને પણ ડંખ્યો. તેનો પ્રતિકાર કર્યા વગરના તે બંને મૃત્યુ પામીને કાલિંજર નામના ઉત્તમ પર્વતમાં યમલપણે મૃગલીના બચ્ચા થયા. પૂર્વભવના સ્નેહવાળા તેઓ નજીક નજીક વનમાં ચરતા હતા, ત્યારે કોઈક શિકારીએ એક બાણ મારીને બંનેને મૃત્યુ પમાડ્યા. ત્યાર પછી મૃતગંગાના કિનારા વિષે તે બંને એક હંસીની કુક્ષિમાં યુગલપણે હંસરૂપે જન્મ્યા. ત્યાં યૌવન પામેલાને એક માછીમારે જાળમાં ફસાવ્યા અને પકડીને તેમની ડોક મરડી નાખી મૃત્યુ પમાડ્યા. ત્યારપછી વારાણસી નગરીમાં ભૂતદિન્ન નામનો ચંડાળનો અધિપતિ હતો,તેના બંને પુત્રો થયા. તેઓ પરસ્પર અત્યંત સ્નેહપૂર્ણ ચિત્તવાળા હતા. તેમનાં નામો અનુક્રમે ચિત્ર અને સંભૂત હતાં. તે વખતે ત્યાં શંખ નામનો રાજા અને નમુચિજ નામનો તેને પ્રધાન હતો. કોઈક તેવા અપરાધના કારણે નમુચિને ભૂતદિનને વધ-શિક્ષા માટે સોંપ્યો. પરંતુ ચંડાલ વિચાર કરવા લાગ્યો કે, “આવેશમાં આવી રાજાએ મૃત્યુની શિક્ષા કરી છે, પરંતુ આ મારવા યોગ્ય નથી.” એમ ધારી એને ગુપ્તપણે સંતાડી રાખ્યો, તે એટલા માટે કે, “તું ભોંયરામાં રહીને મારા પુત્રોને કળાઓ ભણાવ, તો તું જીવતો રહી શકીશ, નહિતર તારું જીવન સલામત નથી.” પોતાનું કુલ-જાતિ-વિજ્ઞાન, વિજ્ઞાનનું પાર પામવાપણું આ સર્વની અવગણના કરી પોતાના
