Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૧૬૩
વગેરે થાય, તેવી રીતે સ્થાનિક મુનિઓએ તેનો સ્વીકાર કર્યો. અનુક્રમે તે દશે પૂર્વે ભણી ગયા. જે શ્રુતસ્કંધ અધ્યન, ઉદેશાદિકના ઉદેશાઅનુજ્ઞા પણ ત્યાં કરવામાં આવતી હતી. તેનો આ ક્રમ છે. ત્યાર પછી વજ્રસિંહગિરિ પાસે દશપુર નગર આવ્યા. સિંહગિરિ ગુરુ તેના આચાર્યપદની પ્રતિષ્ઠા કરવાની તૈયારી કરવાલાગ્યા. પહેલાના સંબંધવાળા ભૂંભકદેવો પણ કોઈ પ્રકારે ત્યાં આવી લાગ્યા. શ્રેષ્ઠ પુષ્પ અને ગંધવાળા તે દેવોએ મોટો મહોત્સવ કર્યો. પ્રાપ્ત થયેલા આચાર્ય પદથી વજ્રસ્વામી સૂર્યના મંડલની જેમ વિશેષ દેદીપ્યમાન પ્રતાપવાળા, ભવ્યજીવો રૂપી કળાને વિકસિત કરી વિશેષ પ્રમોદ ઉત્પન્ન કરાવનારા થયા.કારણ કે, વર્ષાકાળ સિવાયનાં વિહાર કરનારા, જોકે પોતે પોતાના ગુણોની પ્રશંસા ન કરે, છતાં વગર કહ્યેપણ તેવી સ્થિતિ છે કે, ‘ગુણો આપોઆપ પ્રગટ થયા સિવાય રહેતા નથી.' (હીરો પોતે પોતાના ગુણો બોલતો નથી, છતાં ઝવેરીઓ તેની લાખો રૂપિયાની કિંમત કરે છે.) ચોમાસાના કાળમાં કદંબ વનની ઝાડીમાં અત્યંત ગુપ્ત પણે રહેલો હોય, તો પણ પોતાની ગંધથી ભ્રમરા અને મધમાખો દ્વારા પોતાને સૂચવે છે. અગ્નિ ક્યાં બાળતો નથી આ જગતમાં ચંદ્ર ક્યાં દેખાતો નથી ? ઉત્તમ લક્ષણ ધરનારા સજ્જન પુરુષો ક્યાં પ્રગટ થતા નથી ?
સિંહગિરિસૂરિ વજસ્વામીને ગણ સોંપીને કાળ-સમય નજીક આવ્યો, એટલે ભક્તનો ત્યાગ કરી-અનશન સ્વીકારી મહર્ષિક દેવ થયા. વજસ્વામી ભગવંત પણ પોતાના પાંચસો શિષ્ય-પરિવાર સાથે જ્યાં જ્યાં વિહાર કરતા હતા, ત્યાં ત્યાં શાસનના જયકાર શબ્દો ઉછળતા હતા. ‘ખરેખર આવા દુઃષમાં કાળમાં અત્યારે અતિ અદ્ભુત ગુણરત્નના નિધાનરૂપ જો કોઈક હોય તો આ છે' એ પ્રમાણે ચતુર પંડિત પુરુષોનાં મનને આનંદ ઉત્પન્ન કરાવનાર આ વજસ્વામી છે.
હવેકુસુમપુર નગરમાં સારી કીર્તિ મેળવેલા ધનશ્રેષ્ઠી નામના કોઈ શેઠ હતા. તેને લજ્જા તેમ જ સૌભાગ્ય ગુણના ભંડાર સરખી મનોહર ભાર્યા હતી.તેઓને પોતાના દેહની રૂપલક્ષ્મીથી દેવાંગનાઓને પણ ઝાંખી પાડે, તેવા પ્રકારની પુત્રી હતી. તે નવીન-ઉદાર યૌવનવય પામી. તેમની વાહનશાળામાં રહેલી સાધ્વીઓ હંમેશાં વજસ્વામીના શરદચંદ્રના સરખા નિર્મળ ગુણો પ્રશંસતી હતી. તે આ પ્રમાણે ‘આ બાલબ્રહ્મચારી અખંડ શીલવાળા બહુશ્રુત અતિશય જ્ઞાનના સ્વામી, પ્રશમરસથી ભરપૂર છે. આ મહાપુરુષ અનેક ગુણોના ભંડાર છે,એમના સરખા બીજા કોઈ એક સામટા ગુણવાળા નથી. (૨૫૦)
“આ જગતમાં આ પુરુષો બીજાને પ્રતીતિ ઉત્પન્ન કરનાર ગણેલા છે, તેમાં સ્ત્રીઓ, બીજી સ્ત્રી જેનીકામના કરતી હોય, તેને ઇચ્છાવાળી અને લોક, જેપૂજ્ય પુરુષ હોય, તેની પૂજાકરનાર છે. આ પ્રમાણે સાધ્વીજીઓના મુખથી તેમના ગુણો સાંભળીને તેમનું સ્મરણ કરતી તે કન્યા તેમના વિષે દૃઢ અનુરાગવાળી બની. આવા પ્રકારના માનસિક અભિપ્રાયવાળી પુત્રી પિતાને એમ કહેવા લાગી કે, ‘જો મને વજ્રસ્વામી ભર્તાર તરીકે પ્રાપ્ત થશે, તો હું વિવાહ કરીશ, નહિંતર સળગતા અગ્નિની ઉપમાવાળા ભોગો મારે ભોગવવા નથી. ઉત્તમકુળમાં જન્મેલી કન્યા આપોઆપ ભર્તાર મેળવી લે છે, પરંતુ તે તેની ઇચ્છા કરતી નથી. સાધ્વીઓ કન્યાને કહે છે કે, ‘વજ્રસ્વામી કદાપિ વિવાહ-લગ્ન કરે જ નહિં.' અત્રે તે કુમારી
