Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૨૧૧
દેશના લોકો પણ ભદ્રિક બની ગયા.
શત્રુસૈન્યને જિતીને તેરાજાએ આંધ્ર, દ્રવિડ, એવા ભયંકર દેશોમાં પણ સાધુઓ સુખેથી વિચરી શકે, તેવાં સુલભ વિહાર-સ્થળો બનાવરાવ્યાં. (૨૦૦)
તે સંપ્રતિ રાજા નગરના દરવાજાઓ પર પોતાના પૂર્વભવના દરિદ્રપણાના અને ભૂખ્યાપણાના દોષવાળા પ્રસંગોનું સ્મરણ કરીને મોટાંચિત્રામણો કરાવતો હતો અને ભિક્ષુકોને ભોજનનું દાન કરાવતો હતો. જેઓ તેવાં પ્રકારના દુઃખી જીવોને તૃપ્તિ પમાડતાહતા,તેઓને રાજાએ ગૌરવપૂર્વક જણાવ્યું કે, ‘દાન આપતાં જે કંઈ પણ વધારો રહે,તે તમો આદરપૂર્વક સાધુઓને દાન આપો.’ (૨૦૨)
૨૦૩- ‘સાધુઓને યોગ્ય તમે જે કંઈ તમારું આપો,તે રાજપિંડ ન ગણાય, તેનું જે કંઈ મૂલ્ય થશે, તેથી અધિક હું અપાવી દઇશ. આ વિષયમાં તમારે બીજો કોઈ વિકલ્પ ન કરવો.’ તેઓ મુનિઓને પૂર્ણભાવથી ભોજન અને પાણી આપતા હતા. એવી રીતે બીજા કંદોઈ વગેરે લોકો હતા, તેમને પણ રાજાએ કહી રાખેલ હતું કે, ‘સાધુઓને યોગ્ય જે કંઈ હોય, તે તેમના ઉપયોગ પ્રમાણે ઉદારભાવ પૂર્વક આપવું અને તેનું મૂલ્ય જે થાય,તે તમારે માગી લેવું.' આ પ્રમાણે મહાસુભિક્ષકાળ ઉત્પન્ન થયો,ત્યારે ગામ, નગર, ખાણ વગેરેમાં વિહારકરતા કરતા મહાગિરિ આચાર્ય આર્ય સુહસ્તીસૂરિ પાસે આવ્યા. સમગ્ર ભિક્ષાનું સ્વરૂપ જાણીને મનથી કરેલા સમ્યગ્ ઉપયોગથી સુહસ્તીસૂરિને તેમણે ઠપકો આપતાં કહ્યું કે, ‘આવો દોષિત રાજપિંડ વગરકારણે કેમ ગ્રહણ કરો છો ?' તેમણે પણ જવાબ આપ્યો કે - ‘હે આર્ય ! ભક્તિવંત રાજા હોય, પછી મુનિઓને પ્રચુર ભોજનની સર્વત્ર પ્રાપ્તિ કેમ ન થાય ?'
‘શિષ્યના અનુરાગથી જ્યારે આર્ય સુહસ્તી તેમને નિવારણ કરતા નથી, એટલે આ માયા કરે છે – એમ જાણીને ભિન્ન સ્થાનમાં વાસકરીને આહાર-પાણીનો વ્યવહાર જુદો કર્યો. જે માટે કહેવાય છે કે
X X X X
ત્યાર પછી આ તીર્થમાં મુનિઓનો વિસંભોગ-વિધિ શરુ થયો. પશ્ચાત્તાપ પામેલા સુહસ્તીએ મહાગિરિ ગુરુને ચરણકમળમાં વંદન કરી ‘મિચ્છા મિ દુક્કડં' આપ્યું. ફરી સાથે ભોજન-વંદન-વ્યવહાર રૂપ સંભોગ-વિધિ પૂર્વની જેમ ચાલુ કર્યો અને વિચરવા લાગ્યા. વજ જેમ મધ્યભાગમાં મોટો હોય,તેમ આ મૌર્યવંશ સંપ્રતિ સરખા ભૂમિનાથથી આનંદથી તપી રહેલો છે.તેરાજા ઉત્તમ શ્રાવકધર્મનું સુંદર પાલન કરીને જિનભવનની પંક્તિથી રમણીય એવું પૃથ્વીમંડલ બનાવીને દેવલોક પામ્યો. ત્યાર પછી આર્ય મહાગિરિ પોતાની પાછલી વયમાં ગચ્છનાં કાર્યો આર્યસુહસ્તીને વિષે સ્થાપન કરીને આ પ્રમાણે ચિંતવવા લાગ્યા- ઘણા લાંબા કાળ સુધી સાધુ-પર્યાય પાળ્યો, વાચનાઓ આપી, શિષ્યો નિષ્પાદન તૈયા૨કર્યા. હવે મારા પોતાના આત્માનું શ્રેયસાધું અનુત્તર ગુણો અને આશ્ચર્ય પમાડે તેવા વિહાર-પૂર્વક અદ્ભુત સાધન-યુક્ત વિધિથી સમાધિવાળું મૃત્યુ મેળવું. અત્યારે જિનકલ્પની સાધના કરવી મારા માટે શક્ય નથી તો તેનો અભ્યાસ સ્વશક્તિ અનુસાર ગચ્છમાં રહીને કરવો યોગ્ય છે. જિનકલ્પનું નિષ્ઠુર અનુષ્ઠાન અને આકરો તપ કરવાનું શરુ કર્યું. કોઈ વખત વિહાર કરતા કરતા બંને
-
