Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૧૬૭.
આવે છે, ત્યારે લાંબાકાળ સુધી પણતે દુઃખનો છેડો આવતો નથી. (૩૦૦) વિષયો ક્ષણમાં જ દેખેલા અને ક્ષણવારમાં નાશ પામવાના સ્વભાવવાળા છે. દુર્જનના મનની મિલનસારતા સરખી ઉપમાવાળા છે. દુર્જનનાં મન કોઈ સજન સાથે મળે જ નહિ.વધારે કેટલું કહેવું ? અનર્થોનું મૂળ હોય તો વિષયો છે. જો તમારી કન્યાને મારું પ્રયોજન હોય, તો તે વ્રતો ગ્રહણ કરે.” એમ ઉપદેશ આપ્યો - એટલે ઘણા ખર્ચવાળા આડંબરથી તે કન્યાને પિતાએ દીક્ષા અપાવી.
( ગગનગામિની વિદ્યા અને શાસનપ્રભાવના) પદાનુસારી લબ્ધિવાળા વજસ્વામી ભગવંત મહાપરિજ્ઞા નામના અધ્યયનથી પૂર્વાચાર્યોથી વિસરાઈ ગયેલ ગગનગામિની નામની વિદ્યા ઉદ્ધરી અને તેના પ્રભાવથી તેમજ જંભક દેવ પાસેથી મેળવેલી વિદ્યાના બળથી તે મહાભાગ્યશાળી ઇચ્છા પ્રમાણે આકાશમાં જવા-આવવા સમર્થ બન્યા.
કોઈક સમયે વજ ભગવંત પૂર્વદેશમાંથી વિહાર કરતા કરતા ઉત્તરાપથમાં આવી પહોંચ્યા, તો ત્યાં દુષ્કાળ પડેલો હતો. હવે ત્યાંથી વિહાર કરી આગળ નીકળી શકાતું નથી. કારણ કે માર્ગો વિહારલાયક રહેલા નથી. જયારે સંઘના પ્રાણો કંઠે આવી ગયા,તો (શ્રમણ) સંઘે આ પ્રમાણે તેમને વિનંતિ કરી કે, “આપ સરખા તીર્થાધિપ અત્યારે વિદ્યમાન હોવા છતાં શ્રેષ્ઠગુણના સંઘાત સ્વરૂપ જિનેશ્વરની આજ્ઞાને માનનારો સંઘ આર્ત-રૌદ્ર ધ્યાનને વશ બની મરણ પામે, તે વાત યુક્ત નથી.” તે સમયે પટવિદ્યાથી સંઘ જાય છે, ત્યારે જેના ઘરમાં સાધુઓ રહેલા હતા, તે શય્યાતર ઘરેથી ગાય ચરાવવા માટે જંગલમાં ગયો હતો. તે ઘરે પાછો આવીને દેખે છે, તો (સાધુ) સંઘને આકાશમાર્ગે ઉડતો દેખી પોતાની ચોટલી કાપીને કહેવા લાગ્યો કે, “હે ભગવંત ! હવે હું આપનો ખરેખર સાધર્મિક થયો.” શાન્ત ચિત્તવાળા, શ્રતને અનુસરનારા, સર્વ જીવ વિષયક અપાર કરુણાના ભંડાર એવા વજસ્વામીએ તેને પણ સાથે લઈ લીધો.
સૂત્રમાં સૂચન છે કે, “જે સાધર્મિક-વાત્સલ્યમાં ઉદ્યમી હોય, તથા સ્વાધ્યાયમાં ઉદ્યત હોય, ચરણ કરણમાંઅનુરાગવાળો અને તીર્થની પ્રભાવના-શાસનની ઉન્નતિ કરવામાં તત્પર હોય, તેને સાધર્મિક સમજવો.” અનુક્રમે દક્ષિણાપથમાં (જગન્નાથ) પુરી નામના નગરમાં પહોંચ્યા. ત્યાં સુભિક્ષકાળ હોવાથી શ્રાવકો ધન-ધાન્યની સમૃદ્ધિ વાળા હતા. આગળ વર્ણવેલા એવા અમારા શ્રાવકોનાં પોતપોતાનાં ચૈત્યગૃહોમાં રાજ તરફથી પુષ્પો ચડાવવાનો નિષેધહુકમ કરેલો છે. દરેક સ્થાને જૈન સાધુ તથા શ્રાવકોનો બૌદ્ધધર્મીઓ પરાભવ કરે છે. કારણ કે, રાજા બૌદ્ધસાધુનો ભક્ત છે. કોઈક સમયે સંવત્સરી મહાપર્વ આવી પહોંચ્યું, ત્યારે બૌદ્ધધર્મી રાજાએ તેદિવસોમાં આખા નગરના સમગ્ર જૈનચૈત્ય-મંદિરોમાં પુષ્પો ચડાવવાનો મનાઈ હુકમ કર્યો. તે વખતે સર્વ શ્રાવકલોકો અત્યંત વ્યાકુળ મનવાળા બની ગયા. ત્યારે બાળકો, વૃદ્ધો સહિત સર્વ શ્રાવકો વજસ્વામી પાસે આવ્યા અને કહેવા લાગ્યા કે – “હે સ્વામી ! આપ સરખા તીર્થના સ્વામીની હાજરીમાં જો શાસનની લઘુતા થાય, તો પછી કયો બીજો
