Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૧૫૮
ઉપદેશપદ-અનુવાદ
પુત્રને જન્મ આપ્યો. તે સમયે નજીકના પાડોશની સ્ત્રીઓ અને બહેનપણીનો સમુદાય એકઠો થઈ પરસ્પર કહેવા લાગી કે, ‘જો આના પિતાએ દીક્ષા અંગીકાર કરી ન હોત, તો આ પુત્રનો મોટો જન્મોત્સવ ઉજવતે, તરતનો જન્મેલો હોવા છતાં તીવ્ર વિચાર શક્તિવાળા આ બાળકે સ્ત્રીઓના વાર્તાલાપ સાંભળી વચ્ચે દીક્ષાશબ્દ સાંભળ્યો જેથી બાળકને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું અને વિચારવા લાગ્યો કે, ‘સ્નેહવાળી માતા મને સીધી રીતેતો દીક્ષા લવા નહીં દે, માટે તેને ઉદ્વેગ મનવાળી કરું' એમ વિચારી ખૂબ પહોળું મુખ કરીને એવી રીતે રુદન કરવા લાગ્યોકે, જેથી માતા બેસી ન શકે, ભોજન ન કરી શકે, ઉંઘી ન શકે, કે સુખથી ઘરનાં કોઈ કાર્યો ન સંભાળી શકે. એવી રીતે સુનંદાના હેરાનગતિના છ મહિના પસાર થયા, ત્યારે અનુક્રમે વિહાર કરતા કરતા સિંહગિરિ ગુરુ ત્યાં આવ્યાઅને નગરના ઉદ્યાનમાં સ્વાધ્યાયયોગ્ય નિવાસભૂમિમાં વિધિથી ઉતર્યા. ભિક્ષાનો સમય થયો, ત્યારે ધનગિરિએ અને સમિતમુનિ સિંહગિરિ ગુરુ ભગવંતને વિનંતિ કરવા લાગ્યા કે, ‘પૂર્વકાળ સંબંધી પરિવારના લોકોને દેખવા માટે જઈએ છીએ' ગુરુની આજ્ઞા પામેલા તેઓ જ્યારે ત્રિકરણ યોગથી ઉપયોગ કરતા હતા. ત્યારે કોઈક ઉત્તમ ફલ આપનાર કંઈક નિમિત્ત ઉત્પન્ન થયું. ગુરુ મહારાજે તે સમયે જણાવ્યું કે, ‘ત્યાં જવાથી કોઈક સચેતન કે અચેતન જે કંઈપણ મળી જાય, તે સર્વ તમારે ગ્રહણ કરવું. કારણ કે, આજે મોટું શકુન થયેલુ છે.' તે બંને મુનિઓ સુનંદાને ઘરે ગયા, એટલે સુનંદા પણ બે હાથમાં ઘરી રાખેલા પુત્રને બતાવતી બીજી પણ અનેક પાડોશણ કુલંવતી સ્ત્રીઓ એકઠી થઈ. તેમને પગે પડી કહેવા લાગી કે, મેં તો આ બાળકને ધૃણા લાંબા સમય સુધી પાળ્યો, હવે તો તમે જ આને ગ્રહણ કરો, હવે વધારે પાલન-પોષણ કરવા હું સમર્થ નથી.’ આમ કહ્યું, એટલે સાધુઓએ કહ્યું કે, પાછળથી પશ્ચાત્તાપ કરીશ, તો પછી તે વખતે શું કરવું ?' ત્યારે સુનંદાએ કહ્યું કે, ‘આ અહીં રહેલાની સાક્ષીએ તમને આપું છું કે, ‘મારે પાછો ન માગવો' એમ મજબૂત વચન-બંધન તેની સાથે કર્યું, ધનગિરિએ તે બાળકને ઝોળીમાં સ્વીકાર્યો, ત્યાર પછી તે રુદન કરતો નથી અને સમજી ગયો કે, ‘હવે હું શ્રમણ થયો.' ગુરુના ચરણ પાસે લઈ ગયા.લક્ષણવંત હોવાથી શરીરે વજનદાર છે, તેથી ધનિગિર બાહુથી ઉંચકીને લઈ જાય છે, પણ બાહુ ઘણા નમી ગયા છે. એમ કરતાં ગુરુના સ્થાને પહોંચતાં સુધી ગયા, એટલે ગુરુ સમજ્યા કે ‘ગોચરીના પાત્રમાં વજન વધી ગયું છે. તો તે લેવા માટે ગુરુએ હાથ લાંબા કર્યા. (૧૫૦) છેક ભૂમિ સુધી ઝોળી પહોંચી અને ગુરુએ ઉંચકી લીધી એટલે તેઓ બોલ્યા કે, ‘શું આમાં વજનદાર વજ્ર છે કે, આટલો ભાર જણાય છે ?' જ્યાં દેખે છે, તો દેવકુમાર સમાન રૂપવાળા બાલકને દેખી વિસ્મયપૂર્વક કહ્યું કે, ‘આ પુત્રનું જતન સારી રીતે કરવું. કારણ કે, આ પ્રવચન પાલન કરનાર પ્રભાવક પુરુષ થશે' ‘વજ્ર’ એવું તેનું નામ સ્થાપન કર્યું અને તેનો સાધ્વીઓની સ્વાધીનતામાં સોંપ્યો. ત્યાં તેને શય્યાતર-વસતિ સ્વામીના ઘરે થાપણ તરીકે રાખ્યો. જ્યારે તે શ્રાવિકાઓ પોતાના બાળકનાં સ્નાન, સ્તનપાન, શણગાર વગેરે કરતી હતી, રાત્રે પ્રાસુક નિર્દોષ વિધાનથી આ વજ બાળકનાં કાર્યો પણ સાથે કરતી હતી. સર્વેને અતિ ચિત્ત-સંતોષ આપતો એવો તે બાળક મોટો થવા લાગ્યો આચાર્ય મહારાજ જ્યારે બીજે સ્થળે બહારગામ વિહાર કરી ગયા, એટલે સુનંદા
