Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૧૧૮
ઉપદેશપદ-અનુવાદ વિસ્તારેલા નિર્મલગુણગણવાળો અને અત્યારે પણ જેમનો યશ લોકોમાં વિસ્તરેલો છે-એવો અભય નામનો પુત્ર અને મંત્રી હતો. હવે ઉજ્જયિની નગરીના ઘણા સૈન્ય પરિવારયુક્ત પ્રદ્યોતન રાજા રાજગૃહને ઘેરી લેવા આવતોહતો. આથી ચિત્તમાં ભય વહન કરતા શ્રેણિક રાજાને અભય મંત્રીએ કહ્યું કે, “તમે થોડી પણ બીક ન રાખશો, હું તેઓને હમણાં જ હાંકી કાઢું છું.” તેમને લડવા આવતા જાણીને તેમની સાથે આવનારા બીજા ખંડિયા રાજાનાં પડાવ સ્થાનોની ભૂમિમાં લોઢાના ઘડાઓની અંદર સોનામહોરો ભરીને એવી રીતે ટાવી કે, જે કોઈ બીજો મેળવી ન શકે. ત્યાર પછી તેઓ સર્વે આવ્યા અને પોતપોતાના યોગ્ય સાથે પડાવ નાખ્યો. પ્રદ્યોત રાજા સાથે શ્રેણિકને મોટો સંગ્રામ થયો. કેટલાક દિવસો પછી અભયે અંતર જાણીને તેની બુદ્ધિનો ભેદ કરવા માટે પ્રદ્યોતન ઉપર એક લેખ મોકલ્યો કે “તમારા સર્વે રાજાઓને શ્રેણિક રાજાએ ઉપકારથી દબાવીને ફોડી નાખ્યાછે તે સર્વે મળીને તરતમાં જ તમોને શ્રેણિક રાજાને સ્વાધીન કરશે. આ બાબતની જો મનમાં શંકા હોય તો અમુક રાજાના અમુક પ્રદેશમાં તમે ખોદાવીને ખાત્રી કરો.” તેણે ખોદાવીને ખાત્રી કરી તો સોનામહોરો ભરેલા ઘડા દેખ્યા, એટલે એકદમ પ્રદ્યોત રાજા ત્યાંથી નાઠો. શ્રેણિક રાજા તેની પાછળ પડ્યા અને તેનું સૈન્ય વેરવિખેર કરાવી નાખ્યું. કોઈ પ્રકારે સર્વે રાજાઓ ઉજેણી નગરીએ પહોંચી ગયા અને કહેવા લાગ્યાકે, “હે સ્વામી ! અમે એવી લાંચ લેનારા અને તમને સોંપી દેનારા અધમ કાર્યકરનારા નથી, પરંતુ આ સર્વ અભયકુમારનું કાવત્રુ છે.” પોતાને પાકી ખાત્રી થઈ. એટલે કોઈક સમયે સભામાં કહેવા લાગ્યોકે - “એવો કોઈ નથી કે, જે અભયને મારી પાસે આણે.' તેમાં એક ચતુર ગણિકાએ આ બીડું ઝડપ્યું અને સાથે માગણી કરી કે, “મને સાથે આટલી સામગ્રી આપો. મધ્યમ વયની સાત ગણિકા-પુત્રીઓ સહાય કરનારા કેટલાક વૃદ્ધ પુરુષો, તેમ જ માર્ગમાં ખાવા માટે ઘણું ભાથું આપ્યું. પહેલાં આ ગણિકાઓએ સાધ્વીઓ પાસે બનાવટી શ્રાવિકાપણું શીખી લીધું. એમ કર્યા પછી બીજાં ગામો અને નગરોમાં કે જ્યાં સાધુઓ તથા શ્રાવકવર્ગ હોય ત્યાં જાય. એમ ગામે ગામની યાત્રાઓ કરતા ઘણા પ્રખ્યાતિ પામ્યા. ક્રમે કરી રાજગૃહની બહાર ઉદ્યાનના મંદિરોમાં વંદન-દર્શન કરવા ગયા. ચૈત્યપરિવાટી કરતાં કરતાં અનુક્રમે અભયકુમારના ઘર-દેરાસરમાં આવ્યા અને નિસીપી પૂર્વક પ્રવેશ કર્યો ત્યારે ઘરેણાં ન પહેરેલા તેમને દેખીને અભયે પણ ઉભા થઈ ખુશી થઈને કહ્યું કે, “નિસહિયા કહેનારનું સ્વાગત કરૂ છું.” ગૃહચૈત્યો બતાવ્યાં. ચૈત્યવંદનાદિ-વિધિ કર્યો. ત્યાર પછી અભયને પણ પ્રણામ કરી ક્રમે કરી આસન ઉપર સર્વે બેઠા.તીર્થકર ભગવંતોની જન્માદિ કલ્યાણક-ભૂમિઓને વિષે વિનય પૂર્વક નમ્ર શરીરવાળી અત્યંત ભાવપૂર્વક તે સર્વેને વંદન કરાવે છે. અભયકુમાર પૂછયું કે, “ક્યાંથી આવવાનું થયું છે?” તો કે “અવંતીનગરીમાં અમુક શેઠ મૃત્યુ પામ્યા અને તેમના પુત્રો પણ મૃત્યુ પામ્યા. હું અને આ મારી પુત્રવધુઓ છે. પતિ મૃત્યુ પામ્યાપછી અમે વૈરાગ્ય પામ્યા છીએ. દીક્ષા લેવાની અભિલાષા થયેલી હોવાથી અને દીક્ષા લીધા પછી અધ્યયન કરવું. વિહારાદિ કરવા, તેમાં રોકાયેલા રહેવું પડે, જેથી કલ્યાણક ભૂમીઓ-તીર્થભૂમિઓનાં દર્શન-વંદન ન કરી શકાય-આથી અમો ચૈત્યાદિકના દર્શન, તીર્થભૂમીઓની ફરસના કરવા નીકળેલા છીએ. અભયે પૂર્ણ ભાવથી તેમને કહ્યું કે, “આજે
