________________
શ્રાવકનાં બાર વ્રતે યાને જીવો આ સંસારમાં સંલેશ પામે છે. (૩–૪) જે છે વિવેકરૂપ દીપક વડે રાગાદિ રૂ૫ અંધકારસમૂહને દૂર કરીને સુદષ્ટિરૂપ તાત્ત્વિક ઘરમાં પ્રવેશ કરે છે તે જીવો જલદી વિશુદ્ધ બને છે. (૫) આ પ્રમાણે મોક્ષમાર્ગને અનુસરતી વિચારણાથી ક્રમે કરીને તેને સમ્યક્ત્વ, મતિજ્ઞાન અને શ્રુતજ્ઞાનની સાથે અવધિજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થઈ. (૬) આ બરોબર ઘટી શકે છે. કારણ કે ક્ષમાશ્રમણ શ્રીજિનભદ્ર ગણીએ પણ કહ્યું છે કેમિથ્યાત્વ ક્યારેક કદાગ્રહના અભાવથી સમ્યક્ત્વનું કારણ પણ થાય છે. (૭) ત્યારબાદ શુભ અધ્યવસાયવાળા અને દઢઘાતી કર્મોના સમૂહનો નાશ કરનારા તેને અક્ષય, અનંત અને અનુપમ એવું કેવલજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું. (૮) આ પ્રમાણે ક્યારેક કેઈક જીવના મિથ્યાત્વનો ફરી ઉત્પત્તિ ન થાય તે રીતે સર્વથા નાશ થાય છે. (૯) [૧૦]
આ પ્રમાણે શ્રુતદેવીના પ્રભાવથી ભંગદ્વાર કહ્યું. હવે કમથી આવેલા નવમા ભાવનાદ્વારને કહીશઃ
भावण जह तामलिणा, इड्ढीविसया पुणो अणसणं च । पुणरवि खोहणकाले, लहुकम्माणं इमा मेरा ॥११॥
ગાથાથ: જેવી રીતે તામલી શ્રેષ્ઠીએ ગૃહસ્થાવસ્થામાં ઋદ્ધિ સંબંધી ભાવના ભાવી હતી, પછી અનશન કરવાની ઈચ્છાવાળે થયે ત્યારે શરીર વગેરે સંબંધી ભાવના ભાવી હતી, ફરી અનશન સ્વીકારવાના સમયે આવેલા બલીઇદ્રના અસુરકુમારએ ધ્યાનથી ચલાયમાન કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો ત્યારે જેવી રીતે ભાવના ભાવી હતી તેવી રીતે ભાવના ભાવવી જોઈએ. કારણ કે લઘુકર્મી જીવોની આ મર્યાદા છે.
ટીકાથ:- જે વિચારવામાં આવે=ચિંતવવામાં આવે તે અનિત્યાદિ ભાવના છે. ઋદ્ધિસંબંધી ભાવના વિષે કેઈએ કહ્યું છે કે
“ઉત્પન્ન થયેલી સંપત્તિએ માણસેના અતિશય મેહને વધારે છે. સંપત્તિઓ નાશ થતાં ઘણું સંતાપને ઉત્પન્ન કરે છે. સંપત્તિને મેળવવાનો પ્રયત્ન કરવામાં ફ્લેશ આપે છે. આ સંપત્તિએ કાળા વાદળાઓમાં વિલાસ કરતી વિજળીરૂપી લતા જેવી ચંચળ છે. ખરેખર ! સંપત્તિએ કયા સમયે કુશળ કરનારી થાય છે તે તું કહે ?
શરીરસંબંધી ભાવના આ પ્રમાણે છે –
“શરીર પ્રતિસમય મરણને શરણુ જઈ રહ્યું છે. વિવિધ આધિ અને વ્યાધિની પીડાથી પીડિત છે, મલ, મૂત્ર અને લોહ (વગેરે ગંદા પદાર્થો)નું સ્થાન છે, આવું શરીર (વિવેકી એવા) કેને વૈરાગ્ય કરનાર ન બને???
