________________
શ્રી નવ૫૮ પ્રકરણ ગ્રંથને ગુજરાતી ભાવાનુવાદ
૪૫૯ ઉપર કેધ કર્યો. એને દોરડાના દઢ બંધનોથી બંધાવીને સાધુઓની પાસે ઉપસ્થિત કરાવ્યો. સાધુઓએ તેને ઓળખે, અને દયાથી છોડાવ્યા.
સનકુમાર ચકી સાધુઓએ અનશન સ્વીકાર્યું છે એમ જાણીને તેમને વંદન કરવા માટે અંતઃપુર સહિત તે ઉદ્યાનમાં ગયે. અંતઃપુર સહિત તેણે ભાવથી ચિત્ર અને સંભૂતિ તપસ્વીને વંદન કર્યું. આ દરમિયાન તપસ્વીના ચરણોમાં પડતી સ્ત્રીરત્ન સુનંદાના સુકોમળ મસ્તક કેશને કઈ પણ રીતે સંભૂતિ મુનિને સ્પર્શ થયે. આથી તેમણે મેહને ઉદય થવાથી નિયાણું બાંધ્યું કે, “જે મારા કરેલા આ તપનું કંઈ પણ ફળ હોય તો હું જન્માંતરમાં આવા સ્ત્રીરનનો સ્વામી થાઉં.” આ અશુભ અધ્યવસાયથી પાછા હટવાની પ્રેરણું કરતા ચિત્ર મુનિને ન ગણકાર્યા. આયુષ્યના અંતે મરીને બંને સૌધર્મદેવલોકમાં નલિની ગુમવિમાનમાં દેવપણે ઉત્પન્ન થયા. ત્યાં ઘણા કાળ સુધી દેવભવને અનુરૂપ સુખનો અનુભવ કર્યો. પછી કોઈ વાર ત્યાંથી ચ્યવને ચિત્રને જીવ પુરિમતાલ નગરમાં રહેનારા ગુણપુંજ નામના શેઠના નંદા પત્નીને પુત્ર થયો.
આ તરફ સંભૂતિને જીવ કાંપિલ્યપુરમાં બ્રહ્મરાજાની ચૂલિની મહારાણીનો ચૌદ મહાન સ્વથી સૂચિત પુત્ર થયો. કેમે કરીને તેનું બ્રહ્મદત્ત એવું નામ કર્યું. બ્રહ્મ રાજાના ઉત્તમ રાજવંશમાં ઉત્પન્ન થયેલા ચાર રાજા મિત્ર હતા. તેમાં એક કાશી દેશને સ્વામી કટક રાજા હતે, બીજે ગજપુરનો નાયક કણેરુદત્ત હતું, ત્રીજો કેશલ દેશને સ્વામી દીર્ઘરાજા હતા, એ ચંપાન નાયક પુષ્પગૂલ હતો. તે બધા પરસ્પર અત્યંત સ્નેહથી પરસ્પરનો વિયેગ ઈચ્છતા ન હતા. આથી બધા ભેગા થઈને જ કમથી એક એક વર્ષ વિવિધ લીલા અને વિદેશી. પિત પિતાના રાષ્ટ્રમાં રહેતા હતા. એકવાર તે રાજાઓ ભેગા થઈને જ બ્રહ્મ રાજાની પાસે આવ્યા. તેઓ ત્યાં રહેલા હતા ત્યારે કેઈવાર બ્રહ્મ રાજાને મંત્ર, મણિ અને મૂળિયાં વગેરેથી ન મટાડી શકાય તેવો મસ્તકરેગ થયે. તેથી કટક રાજા વગેરે મિત્રોને બોલાવીને બ્રહ્મદત્તને તેમના ખેાળામાં બેસાડીને બ્રહ્મરાજાએ કહ્યું. મેં આ બ્રહ્મદત્તને તમારા ખેાળામાં બેસાડ્યો છે એટલે તમારે એને રાજ્ય કરાવવું, અર્થાત્ તમારે એને રાજ્ય પાલનમાં મદદ કરવી.
આ પ્રમાણે રાજ્યની વિચારણા કરીને જીવલક મરણ રૂપ અંતવાળું હોવાથી તે ક્યારેક મૃત્યુ પામ્યું. તેના મિત્રોએ તેનું મૃત કાર્ય કર્યું. કેટલાક દિવસે ગયા પછી કટકરાજા વગેરેએ વિચાર્યું કે, જ્યાં સુધી આ બ્રહ્મદત્ત રાજ્યની ધૂરાને ધારણ કરવા માટે સમર્થ ન બને ત્યાં સુધી આપણે જ આ રાજ્યનું પાલન કરવું. આથી બધાની સંમતિથી દીર્ઘ જ અહીં રહે. આપણે તે પોત પોતાના રાજ્યમાં રહીએ. તેથી દિવસે જતાં બ્રહાદત્તનું રાજ્ય દીર્ઘરાજા પાળવા લાગ્યું. રાજભંડાર જેવા લાગે.
