________________
४०८
શ્રાવકનાં બાર વ્રતે યાને કહ્યું છે કે “નિશ્ચયનયથી તે મહાનગુણીથી અપગુણ વસ્તુમાં પણ જેને તીવ્ર શુભભાવ થાય છે, તેને મહાનગુણી કરતાં અલપગુણીથી અધિક નિર્જરા થાય છે. કારણ કે-મહાગુણના દશનથી જે ભાવ થાય તેના કરતાં અલપગુણના દર્શનથી થયેલ ભાવ અતિશય તીવ્ર શુભ છે. આ વિષયમાં મહાવીરસ્વામી, ગાતમસ્વામી અને સિંહજીવ દષ્ટાંતરૂપ છે.” - તે આ પ્રમાણે ભગવાન મહાવીરના જીવે ત્રિપૃષ્ઠ વાસુદેવના ભાવમાં સિંહને મારી નાખે, તે વખતે “હું શુદ્ર માણસથી હણાયો આથી મારે પરાભવ થયો” એમ વિચારીને સિંહ ખિન્ન બન્યો. સારથી બનેલાગતમસ્વામીના જીવે તેને આશ્વાસન આપતાં કહ્યું તું ખેદ ન કર. તું જેમ પશુઓમાં સિંહ છે, તેમ તને મારનાર આ રાજા મનુષ્યમાં સિંહ છે, તું શુદ્ધ માણસથી નહિ, કિંતુ નરસિહથી મરાય છે. આથી તારે પરાભવ થયો નથી. આ પ્રમાણે આશ્વાસન પામેલ તે સિહ મરીને અનેક ભામાં ભમ્યો. પછી ભગવાન વર્ધમાન સ્વામીના છેલ્લા તીર્થંકરના ભવમાં તે રાજગૃહી નગરીમાં કપિલ નામના બ્રાહ્મણના ઘરે પુત્રપણે ઉત્પન્ન થયો. એકવાર તે સમવસરણુમાં આવ્યો, ભગવાનને જોઈને (પૂર્વ ભવને દ્વેષ જાગૃત થવાથી) ધમધમી ઉઠયો. આથી ભગવાને તેને ઉપશાંત કરવાને ગૌતમસ્વામીને મોકલ્યા. તેમણે તેને હિતોપદેશ આપતાં કહ્યું કે આ મહાત્મા તીર્થકર છે. એમના ઉપર જે દ્વેષ કરે છે તે દુર્ગતિમાં જાય છે. આ પ્રમાણે તેને હિતોપદેશ આપીને ઉપશાંત કર્યો. પછી તેને દીક્ષા આપી.”
વળી જિનેશ્વરોએ અનુકંપાદાનને ક્યાંય નિષેધ કર્યો નથી, એથી જ ( = એથી પણ) છાગુણવાળાને કરેલું દાન ફલવાળું થાય છે, એ જાણી શકાય છે. એથી આ નક્કી થયું કે દ્રવ્ય, દાતા, પાત્ર અને વિધિ એ ચારેની પૂર્ણતાથી દાન અક્ષય વગેરે ગુણોવાળું થાય છે.
gવમrટ્ટા એ સ્થળે રહેલા આદિ શબ્દથી કંબલ, રજોહરણ વગેરે સમજવું. [૧૨૧] હવે ત્રીજું દ્વાર કહે છે -
सोऊण अदिण्णेवि हु, कुरंगवरजुण्णसेडिमाईणं ।
फलमिह निरंतरायस्स दाणबुद्धी सुहा होइ ॥१२२॥ ગાથા – આ જિનશાસનમાં હરણ અને જીર્ણ શ્રેષ્ઠી વગેરેએ તેવી સામગ્રીના
