________________
શ્રી નવપદ પ્રકરણ ગ્રંથને ગુજરાતી ભાવાનુવાદ
૪૪૧ અને એનાથી આ વિધિ કેવી રીતે જાણે? તેણે કહ્યું : જાતિસ્મરણ મતિજ્ઞાનને ભેદ છે. એનાથી મને પિતાના તે આઠ ભવનું સ્મરણ થયું, કે જે ભવેમાં હું ભગવાનના જીવની સાથે ભમ્યો. તે આ પ્રમાણે- આ ભવથી નવમા ભાવમાં મારા પિતાના દાદા એવા ભગવાનને જીવ ઈશાન દેવલોકમાં લલિતાંગ નામને દેવ હતું. તેની પરમ પ્રેમપાત્ર પત્ની સ્વયંપ્રભા નામની દેવી હતું. હું તેની દેવી જેવી રીતે થયે તે પ્રમાણે કહું છું. સ્વયં પ્રભાના ભવથી પૂર્વભવની વિગત આ પ્રમાણે છે- આ ધાતકીખંડ દ્વીપની અંદર આવેલ પૂર્વ મહાવિદેહ ક્ષેત્રના અલંકારભૂત અને સર્વ મંગલોને નિવાસ એવા મંગલાવતી વિજયમાં નંદિગ્રામ નામનું ગામ હતું. તે ગામમાં નાગિલ નામનો એક ગૃહસ્થ રહેતું હતું. તે દરિદ્ર હતું અને કુટુંબવાળા હતા. તેની નાગશ્રી નામની પત્ની હતી. તેની સુલક્ષણ અને સુમંગલા વગેરે છ પુત્રીઓની ઉપર એક પુત્રી થઈ તે પુત્રી પૂર્વે ઉપાર્જન કરેલા પ્રબળ દૌર્ભાગ્યના સમૂહના કારણે સઘળા ય સ્વજનના પરિવારને અપ્રિય બની, એથી જ પોતાના માતા-પિતાએ તેનું નામ ન પાડયું, આથી તે લેકમાં નિર્નામિકા એ પ્રમાણે પ્રસિદ્ધ બની. ત્યારે ક્યારેક કેઈકે ઉત્સવમાં ધનાઢવ લોકેના બાળકના હાથમાં વિવિધ પ્રકારના ભને જોઈને નિર્નામિકાએ પોતાની માતાની પાસે માગણું કરી કે, મને પણ મદઠ વગેરે કંઈક ભક્ષ્ય આપ, જેથી હું પણ આ નગરના બાળકની સાથે રમું. તેથી માતાએ કોધથી ત્રણ રેખા (=વળી) રૂપ તરંગથી યુક્ત લલાટપટ્ટવાળી ભયંકર ભૂકુટીને ચઢાવીને તેને ગાલ ઉપર હાથથી મારીને ઘરમાંથી કાઢી મૂકી, અને કહ્યું કે હે નિરાશ ! તારા યોગ્ય ભક્ષ્ય અહીં ક્યાં છે? જે તું એની ઈચ્છાવાળી છે તે અંબરતિલક પર્વત ઉપર જા, જેથી તેના મનોરમ નામના ઉદ્યાનમાં વિવિધ પ્રકારના ભક્ષ્ય ફલેને તે પામે, તે ફળો ખાઈને સ્વેચ્છાથી રમ. મારા ઘર તરફ તારે ન આવવું, જો આવીશ તે તે પ્રમાણે કરીશ કે જેથી તું નહિ રહે. આ પ્રમાણે આક્રોશપૂર્વક બહાર કઢાયેલી તે રડતી ઘરમાંથી નીકળી ગઈ. તેણે અનેક લેકેને અંબરતિલક પર્વત તરફ જતા જોયા. તે લેકેની સાથે જ તે અંબરતિલક પર્વત તરફ ગઈ. પછી તેણે ત્યાં અનેક પ્રકારનાં ફલેના સમૂહથી નમેલાં વૃક્ષોથી વ્યાપ્ત, પક્ષીઓના સમૂહનું ઘર, મૃગ વગેરેનું ઘર, અત્યંત ઊંચા શિખરોથી જાણે આકાશના આંગણાને માપવા માટે તૈયાર થયું હોય તેવા અંબરતિલક નામના પર્વતને જે. તેમાં અનેક લેકેને ઉદ્યાનમાં રહેલાં વૃક્ષસમૂહનાં સુંદર ફલેને લેતા જોઈને તેણે પણ પિતાની મેળે પાકીને પડેલાં સ્વાદિષ્ટ ઘણાં ફલે લઈને ખાધાં. પર્વત રમણીય હવાથી લોકોની સાથે તે તે સુંદર સ્થાનમાં ફરતી તેણે કઈકને કર્ણપ્રિય શબ્દ સાંભળે. ૫૬. . . .
