________________
૨૩૬
શ્રાવકનાં બાર વત યાને ' આ પ્રમાણે કહ્યું એટલે સખીઓથી પરિવરેલા સીતાજી પોતાના ઘરે ગયા. જિનમંદિરમાં વિશેષથી પૂજા વગેરે કરવાનો આદેશ કર્યો. ઘોષણાપૂર્વક ગરીબ વગેરે લોકોને યથાયોગ્ય ઘણું દાન આપવાનું શરૂ કર્યું. શાંતિનિમિત્તે સઘળા નગરલોકેને પોતાના દેવ-દેવીઓની પૂજા કરાવી. શ્રીરામ સીતાને તે પ્રમાણે કહીને, લક્ષમણ રાજા વગેરે લોકોને સ્વસ્થાને મેકલીને પોતે લેકચેષ્ટા વગેરે જોવા માટે એકલા જ લેકે પોતાને ન જાણે તે રીતે ત્યાં ઉદ્યનમાં જ રહ્યા.
. આ વખતે રાજાના બધા જ લોકે જતા રહ્યા એટલે પરદેષ ગ્રહણ કરવામાં આસક્ત લોકો નિર્ભય બનીને પરસ્પર કહેવા લાગ્યા કે, જુઓ, રાવણ સીતાને લઈ ગયે, છતાં રામ ગુણ-દેષને વિચાર કર્યા વિના એને અહીં પાછી લઈ આવ્યા. કારણ કે રાગાસક્ત રાવણ અપહરણ કરીને સીતાજીને પોતાના ઘરે લઈ ગયે, અને ભેગવી નહિ એમ અહીં કે ચતુર પુરુષ વિશ્વાસ કરે? અથવા, જેનું ચિત્ત જેનામાં અનુરક્ત હોય તે તેને મોટા દેષને પણ ગુણ જ જાણે છે, શ્રીરામ સીતાના મોટા દોષને ગુણ જાણે છે તેમ. આ સાંભળીને શ્રીરામે વિચાર્યું જુએ, જેના માટે સમુદ્ર તરીને કષ્ટથી રાવણને માર્યો તેના માટે લોકેએ કેવી સંભાવના કરી? અથવા, લકે આ યુક્ત બેલે છે. અનુરાગી પર પુરુષ જેને પોતાના આવાસમાં લઈ ગયે તેને કેમ ન ભોગવી હોય?
આ પ્રમાણે વિચારીને સીતાના શીલ વિષે લેકવિચારેને સાંભળવા માટે ચરપુરુષોને આજ્ઞા કરીને શ્રીરામ પોતાના ઘરે ગયા. ગુપ્તચર પુરુષો આવી જતાં ત્યાં લક્ષમણરાજા વગેરેને લાવીને શ્રીરામે કહ્યું: હે પુરુષો! સીતાસંબંધી લેકવાણી રાજાની સમક્ષ કહો. તેમણે કહ્યું કે નિઃશંકપણે કહે છે કે, રાવણે સીતાને પોતાની નગરીમાં લઈ જઈને નથી ભેગવી એમ અહીં કો ચતુરપુરુષ વિશ્વાસ કરે? આ પ્રમાણે સાંભળીને અત્યંત ગુસ્સે થયેલા શ્રી લક્ષમણ “જે આ પ્રમાણે કહે છે તેની જીભ મારા પોતાના હાથથી કાપી નાખું” એમ બોલતા તલવાર ખેંચીને ઊભા થઈ ગયા. તેથી શ્રીરામે
આ પ્રમાણે ગુસ્સો ન કર, આ પ્રમાણે નિર્વિચાર પ્રવૃત્તિ સજજનેને ન શોભે” એમ કહીને તેમને હાથ પકડીને બેસાડી દીધા. પછી શ્રીરામે કહ્યું હે બંધુ! આ સીતાજી મને પ્રાણથી પ્રિય હોવા છતાં લોકોએ આ પ્રમાણે એના શીલકલંકની સંભાવના કરી હવાથી એને અહીં રાખવા ઈચ્છતું નથી. શ્રી લક્ષ્મણે કહ્યું કે કુટિલ પ્રકૃતિવાળા હોય છે, ચુગલી ખેર હોય છે, ગુણો વિષે ઈર્ષ્યા કરવાના સ્વભાવવાળા હોય છે, ઘસાતું બેલવાના સ્વભાવવાળા હોય છે. એથી માત્ર લોકનિંદાથી મહાસતી સીતાજીનો ત્યાગ ન કરે. શ્રીરામે કહ્યું તું કહે છે તે સાચું છે. પણ કવિરુદ્ધ આ મહાન અપયશના કલંકરૂપ કાદવ સહન કરવો અશક્ય છે. પછી લક્ષમણ વગેરેએ રેકવા છતાં શ્રીરામે
