________________
૩૧૪
શ્રાવકનાં બાર વતે યાને આ વૃત્તાંત કહ્યો. પછી ક્રમશઃ બંનેને ગાઢ અનુરાગથી સંગમની અભિલાષા થતી (=વધતી) રહી. કનકકેતુએ પરથરાજા પાસે જઈને પોતાની પુત્રી શિવકુમારને આપી. શુભતિથિકરણ-લગ્ન-મુહૂર્તમાં મહાન આડંબરથી બંનેને પરણાવ્યા. તેની સાથે વિષયસુખને અનુભવતો તે મહાન સામંત રાજાઓની ઉત્કૃષ્ટ યૌવનવાળી અને અનુપમરૂપ અને લાવણ્ય વગેરે ગુણસમુદાયથી યુક્ત બીજી પણ અનેક કન્યાઓને પર. તે તેમની સાથે જીવલેકમાં સારભૂત ગણાતા અનેક પ્રકારના કીડાવિકારમાં (=કીડાના રૂપાંતરમાં) પરાયણ બને. એકવાર તે જ નગરીમાં સાગરદત્તસૂરિ શ્રમણ સમુદાયની સાથે પધાર્યા. લક્ષમીનંદન નામના ઉદ્યાનમાં તેમને મુકામ કરાવ્યા. તેમણે ત્યાં મા ખમણું તપ શરૂ કર્યું.
આ તરફ તે જ નગરીમાં પોતાના વૈભવથી કુબેર તુલ્ય કામસમૃદ્ધ નામને સાર્થવાહ હતો. તેને એકવાર ભોજન સમયે આ ચિંતા થઈ કે, અમારા જેવા કેટલાક મૂઢપુરુષે જાણે કે અમારો મરણને ત્રાસ દૂર થઈ ગયો છે, અમે અજરઅમર છીએ એમ અતિશય ધન મેળવે છે. ધનની આશાથી પુરુષો અગણિત ઠંડી-ગરમી સહન કરે છે અને ભયવાળા બને છે, સમુદ્રને તરે છે, સુભટથી ગીચ બનેલા અને અત્યંત ભયજનક સંગ્રામમાં પ્રવેશ કરે છે. વિશેષથી શું? ધનનો અર્થ પુરુષ આ સંસારમાં જે કંઈ અધિક દુષ્કર છે તે બધું જ કરે છે, પણ જેના લાભાંતરાયનો ક્ષય થયે હોય તેને જ ધન મળે છે. વળી– આ પ્રમાણે કષ્ટથી મેળવેલું પણ ધન જે સાધુજનના ઉપકાર માટે થાય તે જ સફલ બને. કારણ કે- યતિજનના ઉપગ માટે ન થાય તેવી, કૃપણને પ્રાણપ્રિય અને સંસારવૃદ્ધિ કરાવનારી ઘણી પણ લક્ષમીથી શું?
આ પ્રમાણે ચિંતન કરતા એના ગૃહદ્વારમાં ભવિતવ્યતાની પ્રેરણાથી સાગરદત્ત મુનિવર મા ખમણના પારણા માટે પધાર્યા. હર્ષથી વિકસિત નેત્રોવાળા તેણે મુનિવરને જોયા. તેણે ઊભા થઈને વંદન કર્યું. પછી અતિશય વધતા શુભ અધ્યવસાયવાળા તેણે પ્રાસુક અને એષણય વિવિધ આહારથી મુનિવરને પ્રતિલાલ્યા ( =મુનિવરનો સત્કાર કર્યો). આ વખતે ભક્તિથી આવેલા આકાશમાં રહેલા દેવ વગેરેએ સુવર્ણ સહિત સુગંધી જલની અને પુષ્પોની વૃષ્ટિ કરી. ત્યાં નગરીના બધા લોકો ભેગા થયા. શિવકુમાર પણ લોકો પાસેથી આ વૃત્તાંત જાણીને ત્યાં આવ્યો. મુનિનાયકને જોઈને પૂર્વભવના સંબંધથી તેમના ઉપર અતિશય સ્નેહ ઉત્પન્ન થયો. ભાવપૂર્વક તેમને વંદન કર્યું. મુનિ તે આહાર લઈને ધર્મલાભ આપીને તે જ ઉદ્યાનમાં ગયા. શિવકુમાર વગેરે લકે શેઠની અને સાધુની વારંવાર પ્રશંસા કરતા સ્વસ્થાને ગયા. પારણું થયા પછી ફરી સાગરદત્તસૂરિને વંદન કરવા લોકો આવ્યા. ત્રણ પ્રદક્ષિણું આપવાપૂર્વક ભગવંતના બે ચરણ કમલને નમીને લોકે પોતાના ઉચિત સ્થાને બેઠા. સૂરિએ ધર્મલાભપૂર્વક લોકેને બોલાવીને - ૧ જેમ લેકવ્યવહારમાં ઘરે કોઈ આવે તો “આવો' વગેરે કહીને બોલાવવામાં આવે છે તેમ અહીં રિએ ધર્મલાભ' શબ્દો ઉચારીને લોકોને બોલાવ્યા.
