________________
શ્રી નવપદ પ્રકરણ ગ્રંથનો ગુજરાતી ભાવાનુવાદ
૨૯૩ સાથે રેચ થશે, અર્થાત્ ઝાડાની સાથે કેટરોગના કૃમિઓ નીકળવા માંડ્યા. આ પ્રમાણે રસાયણ જેવા તે પાણીએ પરિમિત દિવસોમાં જ તેનું શરીર અધિક નિરંગી કર્યું. “ઉત્તમ ભાગ્ય અભિમુખ થાય, ત્યારે જેવી અવસ્થા કરવી શકય નથી, બોલવી શકય નથી અને વિચારવી પણ શકય નથી, તેવી પણ અવસ્થા થાય છે. સંભાવના ન કરી શકાય તેવું તેનું આરોગ્ય જોઈને આપત્તિમાં પણ પડેલા સત્પષે કેમ મુંઝાય?
પિતાના શરીરની તેવી કાંતિ જોઈને તેણે વિચાર્યું કે આ શરીરકાંતિ પિતાના માણસને બતાવું. આ જગતમાં માણસેની ઉત્પન્ન થયેલી સારભૂત પણ તે સંપત્તિથી શું? કે જે સંપત્તિને હર્ષથી વિકસિત બનેલ નેત્રથી પિતાના માણસે જેતા નથી. અથવા પાપ કરનારા તેમની જેવી અવસ્થા થઈ હોય તેવી અવસ્થાને જઈને જોઉં. એમ વિચારીને તે પોતાના નગરમાં ગયે. નગરમાં પ્રવેશ કરતા તે બ્રાહ્મણને ઓળખીને લોકોએ પૂછયું કે જેનું દર્શન પણ ભયંકર છે તેવો તારે કોઢ કેણે દૂર કર્યો? તેણે કહ્યું. મેં જંગલમાં ભક્તિથી દેવની સેવા કરી. તેણે તુરત કોઢ દૂર કરીને મારું શરીર આવું કર્યું. તેથી અહો ! આ બ્રાહ્મણ ધન્ય છે કે જેને દેવ પ્રસન્ન થયે, આ પ્રમાણે લેકેથી પ્રશંસાતા તેણે પોતાના ઘરમાં પ્રવેશ કર્યો. ત્યાં પોતાના પુત્રોને કોઢથી સડી ગયેલા અંગવાળા જોઈને તેણે કહ્યુંઃ મારી અવજ્ઞાનું ફળ તમે ભગવે. તેમણે કહ્યુંઃ હે પિતા ! તમેએ અમારી પ્રત્યે આવું આચરણ કેમ કર્યું? તેણે કહ્યુંઃ પૃથ્વીમાં મારા વિના બીજા ની આવી શક્તિ હોય? પુત્રએ ફરી કહ્યુંઃ નિર્દય તમોએ ધર્મથી અને લેકથી વિરુદ્ધ આવું શું આચર્યું? તેણે કહ્યું તમે મારા પ્રત્યે જે આચરણ કર્યું તે શું યોગ્ય હતું ? અથવા ક માણસ પોતાના દોષોને જુએ છે? લોકે પિતાના મોટા પણ દેને જોતા નથી, બીજાના નાના પણ દેશોને જુએ છે. અહા ! લોકેની અંધતા અપૂર્વ દેખાય છે ! તેને આ પ્રમાણે પુત્ર સાથે સતત બોલતો જોઈને બીજા પણું લકે તેની સતત નિંદા કરવા લાગ્યા. તેથી નિંદાથી ભય પામેલો તે રાજગૃહનગર ગયે. આલંબન વિનાના તેણે આજીવિકા માટે દ્વારપાળને આશ્રય લીધે. આ દરમિયાન કેવલજ્ઞાની અને સુર–અસુરોથી પૂજાતા શ્રીવીરજિન તે નગરમાં પધાર્યા. તેથી દ્વારપાળે તેને કહ્યું હે ભદ્ર! હું ભગવાનનાં દર્શન કરવા જઈશ. તારે અહીં બેસવું. જ્યાં સુધી હું અહીં ન આવું ત્યાં સુધી અહીંથી ક્યાંય પણ ન જવું. આમ તેને કહીને દ્વારપાળ ભગવાન પાસે ગયે. બ્રાહ્મણ પણ એમ થાઓ” એમ સ્વીકાર કરીને રહ્યો.
દ્વાર આગળ દુર્ગાદેવીને ધરવામાં આવતા નૈવેદ્યોને ખાતે તે ઘણા કાળ સુધી ત્યાં રહ્યો. લાલસાના કારણે ઘણું નૈવેદ્ય ખાવાથી અને ઉનાળે હેવાથી અતિ પીડા કરતી ઘણી તરસ લાગી. દ્વારપાળના ભયથી બીજાને ત્યાં રાખીને પાણી પીવા ન ગયે, પણ પાણીમાં
