________________
૧૯૬
શ્રાવકનાં ખાર ત્રતા યાને
પ્રકાશિત કરનાર હારને પેાતાના કંઠમાથી લઈને મારા ઉરઃસ્થલમાં નાખ્યા. એ જ વખતે પ્રાતઃકાલનાં મંગલગીતાના શબ્દો સાંભળીને તે ઊઠી ગઈ. અત્યત ખુશી થયેલી તેણે તે સ્વપ્ન પતિને કહ્યું. તેણે પણ કહ્યું : નાગદેવ આપણા કુલક્રમથી આવેલા દેવ છે. હે પ્રિયે! તેની કૃપાથી તને સુંદર પુત્ર થશે. તે જ વખતે તેને ઉત્તમનુણેાથી યુક્ત ગર્ભ રહ્યો. તે ગના પ્રભાવથી જ તે અધિક સૌભાગ્યવાળી બની. જિનબિંબપૂજા અને સંઘપૂજા કરવાના ઉત્તમ દાહલાએ પૂરવામાં આવ્યા. સુખપૂર્વક (ગર્ભના) મહિનાઓ પૂર્ણ થતાં એક દિવસે તેને નિર્મૂલગુણેાથી યુક્ત, મેાતીના હાર જેવા અત્યંત ઉજ્જવલ અને લેાકેાના મનને આનંદ પમાડનાર પુત્ર થયા. પ્રિયંવદ્યા નામની દાસીએ શેઠને ( પુત્રજન્મની ) વધામણી આપી. શેઠે તેને તેની ઈચ્છાથી અધિક ઈનામ આપ્યું. શેઠે ત્યાંથી ઉઠીને પ્રસૂતિગૃહમાં જઇને પુત્રને જોયા. પછી વધામણી કરાવી. તે આ પ્રમાણેઃ– જયસૂચક મંગલવાજિંત્રાના શુભ નાદ થઈ રહ્યો હતા. એ નાદથી સર્વ દિશાઓના મધ્યભાગો પૂરાઈ ગયા હતા. ઉત્તમ સ્ત્રીઓનાં નૃત્યોથી લોકો આનંદ પામતા હતા. લેાકેાના ચિત્તવિલાસ માટે ધનના ઉપયાગ થઈ રહ્યો હતા. ધન અને સુવર્ણથી ગરીમ માણસાને ખુશ કરવામાં આવતા હતા. લેાકેાના આનંદ માટે ભાતું કરાવવામાં આવ્યું હતું. કંકુના ઘટ્ટ પાણીના છાંટણાં કરવામાં આવતાં હતાં. ઉજજવલ ચાખાની સેંકડો થાળીએ મૂકવામાં આવી હતી. કમળાથી શેભતા પૂર્ણ કળશે। મૂકવામાં આવ્યા હતા. લાખા ઘડા પ્રમાણ તેલના પ્રવાહ વહેવડાવવામાં આવ્યા હતા. સ લેાકેામાં વધુ અને મારિનું નિવારણ કરવામાં આવ્યું હતું. કેદી માણસાને સ્વજનની જેમ છેાડી દેવામાં આવ્યા હતા. વધામણી થઈ જતાં અગિયારમા દિવસ આવતાં પુત્રનુ નાગદત્ત એવું નામ રાખ્યું. કારણકે સ્વપ્નમાં હારના બહાને નાગદેવતાએ મને આ આપ્યા છે, તેથી આ જ નામ યોગ્ય છે એમ વિચારીને નાગદત્ત નામ રાખ્યું હતું. તે ક્રમશઃ શુક્લપક્ષના ચંદ્રની જેમ શરીરની વૃદ્ધિથી અને કલાસમૂહથી વધવા લાગ્યા. પિતાની સાથે જિનમંદિરમાં અને મુનિવરેની પાસે જવા લાગ્યા. મુનિવરોની પાસે જિનવચનને સાંભળતાં તેના આત્મા ભાવિત બની ગયા. કહ્યું છે કે- જિનવચન સાંભળનારને નવેશ નવે સવેગ, જ્ઞાનાવરણીયકર્મોનેા ક્ષયાપશમ અને તત્ત્વોના બાધઆટલા લાભા થાય છે.” પછી તે કામદેવનુ` કુલભવન એવા ચૌવનને પામવા છતાં વિષયેાને વિષ જેવા માનતા હતા અને ધર્મકાર્યમાં તત્પર રહેતા હતા જ્યાં સુધી લાવણ્યરૂપથી યુક્ત જેટલી કુલખાલિકાએ (તેને પરણવા માટે) આવી ત્યાં સુધી તેટલી બાલિકાઓને મુક્તિમાં આસક્ત તેણે લગ્ન માટે ઈચ્છી નહિ. તેથી તેના માતા-પિતાએ તેને વિષચેામાં તૃષ્ણારહિત જાણીને ખરાબ મિત્રમંડળીની સાખત કરાવી. તેથી તે પેાતાના મનથી ઈચ્છતા ન હેાવા છતાં મિત્રાના આગ્રહથી ઉદ્યાન, વિહાર, વાવડી અને મંદિર વગેરે સ્થળે જતા હતા. દિવસે જતાં એક દિવસ સવારે તે મિત્રવર્ગની સાથે સહસ્રામ્રવન
