________________
२२४
શ્રાવકનાં બાર વ્રતો યાને. માટે કાર્યોત્સર્ગમાં રહી. મનમાં અભિગ્રહ કર્યો કે જ્યાં સુધી મારું આ વાંછિત કાર્ય નહિ થાય ત્યાં સુધી હું કાર્યોત્સર્ગ નહિ પારું, અને મેં આ જ છેલ્લે અનશનવિધિ સ્વીકાર્યો છે. તેણે આ પ્રમાણે નિશ્ચય કરીને કેટલીક રાત પસાર કરી તેવામાં તેના ઢ સત્ત્વથી શાસનદેવી પ્રસન્ન થઈ. સ્વશરીરની પ્રજાના સમૂહથી દશેય દિશાઓને પ્રકાશિત. કરતી અને હે શ્રાવિકા ! તારું શું પ્રિય કરું એમ બોલતી ત્યાં આવી. તેથી સુભદ્રાએ કાયોત્સર્ગ પારીને વિનંતિ કરી જે તમે જિનશાસનના સાચા ભક્ત હો તે મારા ઉપર તેવી કૃપા કરો કે જેથી નિષ્કારણ થયેલ જિનશાસનનો અપવાદ દૂર થાય. દેવીએ કહ્યું: હે શ્રાવિકા ! આ વિષયમાં તું ચિત્તમાં ખેદ ન કર. હું તેમ કરું છું કે જેથી સવારે જ શાસનની ઉન્નતિ થાય. આજે સવારે ચંપાપુરીની ચારે ય પોળો જ્યાં સુધી તે ચાલણીમાં રાખેલું પાણી છાંટશે નહિ ત્યાં સુધી નહિ ઉઘડે. બીજી સ્ત્રીઓ ન જાય ત્યાં સુધી તારે જવું નહિ. આમ કહીને દેવી અદશ્ય થઈ ગઈ. સુભદ્રાએ સ્વાધ્યાયના વિનોદથી. બાકીની રાત્રિ પસાર કરી. એગ્ય સમયે પિળના દ્વારપાળે ઉઠીને પોળોને ઉઘાડવા લાગ્યા. પણ ઉઘડી નહિ. ઘણું માણસો ભેગા થયા. પરંપરાએ જિતશત્રુ રાજાએ જાણ્યું.. જિતશત્રુ રાજા જાતે ત્યાં આવ્યો. તે પણ પોળોને કેઈપણ રીતે ઉઘાડી શક્યો નહિ. તેથી રાજાએ હાથમાં ધૂપધાણું લઈને સુગંધિ પુષ્પ, ફલ અને વિલેપન આદિથી મિશ્ર બલિ ચારે બાજુ નાખે. પછી બધા માણસોની સાથે ઉદ્દઘોષણું કરી કે, અહીં જે કેઈ દેવ કે દાનવ હોય તે આ પ્રમાણે તમારે આદર અને પ્રણામ કરવામાં તત્પર બનેલા સઘળા લકે ઉપર કૃપા કરીને તે પ્રમાણે કરે કે જેથી પિળો ઉઘડે અને મનુષ્ય-પશુઓ વગેરેને સમુદાય સ્વેચ્છા મુજબ ફરી શકે. તેથી આકાશમંડલમાં રહેલી શાસનદેવીએ નગરની ઉપર રહીને કહ્યું જે કઈ મહાસતી ચલણીમાં રાખેલું પાણી દરવાજાઓ ઉપર ત્રણવાર છાંટશે તે પોળ ઉઘડી જશે. તેથી બધાય માણસોએ પોતપિતાની પત્ની પાસે આ કામ કરાવ્યું. પણ કેઈની ચાલમાં પાણી રહ્યું નહિ. તેથી
ત્યાં કોલાહલમાં ઘણી સ્ત્રીઓ વ્યાકુળ બની ગઈ ત્યારે સુભદ્રાએ સસરા વગેરે માણસને કહ્યુંઃ જે તમારી રજા હોય તો હું પણ મારી પરીક્ષા કરું. તેથી સાસુ અને નણંદ વગેરેએ કહ્યુંઃ મુંગી રહે, તારું મહાસતીપણું જોઈ લીધું છે. બુદ્ધદાસે કહ્યું: શો દોષ છે? જો નહિ ઉઘાડે તે પણ બીજી સ્ત્રીઓની સમાન થશે. પછી પતિની અનુજ્ઞાથી સુભદ્રાએ ત્રણ વાર નમસ્કાર મહામંત્ર ગણીને ચાલીને હાથમાં રાખીને તેમાં પાણી નાખ્યું. પાણી ચાલીમાં રહ્યું. તેથી નગરીના સર્વ લેકેથી પરિવરેલી તે પરમ આનંદથી ભરેલા સ્વપતિની સાથે આગળ વાગી રહેલા અનેક ગંભીર વાજિંત્રોથી સહિત પૂર્વ દિશાની પિળમાં આવી. આ વખતે અસંભવિત જલથી પરિપૂર્ણ ચાલણ મહાસતીના હાથમાં
ઈને રાજા સ્વયં ઊભે થયે, સામે આવ્ય, અંજલિ જડી બોલ્યાઃ હે મહાસતી ? આવે, આવે. પોળ ઉઘાડીને આ લોકને બંધનથી મુક્ત કરે. સુભદ્રાએ નમસ્કાર
