Book Title: Updeshpad Mahagranth
Author(s): Haribhadrasuri, Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
View full book text
________________
૨૦
ઉપદેશપદ-અનુવાદ આધીન થઈને એકલો પડી ગયો જણાય છે. તેને નિમંત્રણ કરી મહાગૌરવથી પોતાના ઘરે લાવી,સુખાસન પર બેસાડી પૂછયું કે, “હે મહાભાગ્યશાળી ! આમ ઉદ્વેગવાળા કેમ જણાવ છો ?' અશ્રુજળ લૂછતો તે કહેવા લાગ્યો કે મારો લઘુબન્ધ ચોરો સાથે લડતો હતો, અત્યારે તે કેવી અવસ્થા પામ્યો હશે તેની તપાસ કરવા જવું છે. એટલે ગામસ્વામીએ કહ્યું કે, “આ વિષયમાં ચિંતા ન કરવી. જો આ વનની ઝાડીમાં હશે તો નક્કી તે મળી આવશે. કારણ કે, આ અટવી મારે આધીન છે, ત્યાર પછી પોતાના સેવકોને ચારે તરફ તપાસકરવા મોકલ્યા. તેમણે પાછા આવીને કહ્યું કે, “ત્યાં કોઈ જોવામાં આવ્યો નથી, પરંતુ કોઈ સુભટના શરીરમાં લાગીને જમીન પર પડેલું યમની જિલ્લા સરખું આ બાણ મળી આવ્યું છે.” તેનું વચન સાંભળીને ઉત્પન્ન થયેલા તીવ્ર ખેરવાળો કુમાર લાંબા સમય સુધી ખેદ કરવા લાગ્યો. કોઈ પ્રકારે દિવસ પસાર કરવા લાગ્યો અને રાત્રિ પડી. રત્નાવતી સાથે સુતો. એક પહોર રાત્રિ વીત્યા પછી તે ગામમાં ચોરોએ ધાડ પાડી. એટલે કુમારે સખત ધનુષ ખેંચીને એવાં બાણો ફેંકયા કે, પ્રચંડ પવનથી જેમ આકાશમાં મેઘ દૂર ચાલ્યા જાય તેમ ચોરો દૂર ભાગી ગયા. ત્યારે ગામલોકો સહિત ગામસ્વામી સ્નેહથી તેને અભિનંદન આપી કહેવા લાગ્યા કે, જયલક્ષ્મીના મંદિર તમારા સરખો કયો પુરુષ હોઈ શકે ? પ્રાતઃકાળ થયો, એટલે ગામસ્વામીને પૂછીને તેના પુત્ર સાથે રાજગૃહ નગર તરફ ચાલ્યો. બહાર એક પરિવ્રાજકના આશ્રમમાં રત્નવતીને મૂકીને કુમાર નગરમાં ગયો. ત્યાં સેંકડો સ્તંભયુક્ત, તાજાં ચિતરેલાં હોય અને બીલકુલ બગડેલાં ન હોય તેવા ચિત્રકર્મવાળા ઊંચા શિખર ઉપર શોભતી ધ્વજમાળા સહિત એક ઉજજવલ ઘર દેવું. ત્યાં પોતાના રૂપથી દેવાંગનાના રૂપને જિતનાર એવી બે સુન્દરીઓ જોવામાં આવી. કુમારને દેખીને સુંદરીઓએ કહ્યું કે, “તમારા સરખા સ્વભાવથી પરોપકારી એવા પુરુષે ભક્ત અને અનુરાગવાળા જનનો ત્યાગ કરીને પૃથ્વીમાં પરિભ્રમણ કર્યા કરવું, તે તમોને ઉચિત છે?” કુમારે કહ્યું કે, “તે કોણ જન છે કે, મેં તેનો ત્યાગ કર્યો ? તે તમે કહો.” “અમારા ઉપર કૃપા કરીને અહીં આસન ઉપર બિરાજમાન થાવ.” આ પ્રમાણે વિજ્ઞપ્તિ કરાયેલા કુમારે ત્યાં આસન ગ્રહણ કર્યું. યોગ્ય સારસંભાળ-સરભરા કરી. આદરપૂર્વક આહારનું ભોજન કરાવ્યું. ત્યાર પછી તેઓ કહેવા લાગી કે, “આ ભરત ક્ષેત્રમાં વૈતાઢ્ય નામનો પર્વત છે, જેમાં અનેક વહેતા પાણીવાળાં નિર્ઝરણાંઓ છે. તે એટલો લાંબો છે કે, પૂર્વ-પશ્ચિમમાં રહેલા સમુદ્ર વચ્ચે રહેલી પથ્વીને માપવા માટે માપદંડ તરીકે રહેલો છે અને ઉંચાઈમાં સૂર્યના માર્ગને રોકે છે. જયાં વિવિધ પ્રકારની મણિઓની પ્રભાથી અંધકાર સમૂહ દૂર હઠી જાય છે, જેથી સૂર્ય અને ચંદ્રની બીલકુલ ઉપયોગિતા થતી નથી.
તે પર્વતના આજુબાજુના પ્રદેશમાં નીચે વહેતી ગંગા અને સિંધુના પ્રવાહથી સીમાડાનોપ્રદેશ શોભે છે અને ત્યાં જગો જગો પર ઔષધિઓના સમૂહો જોવામાં આવે છે. શાંતિ-સંતોષ અનુભવી રહેલા ક્રિીડામાં તત્પર એવા વિદ્યાધરો જ્યાં સર્વત્ર ભોગો ભોગવવા આવે છે,જયાં હજારો આશ્ચર્યો દેખાય છે, જેનાં શિખરો મણિઓની કાંતિથી જળકે છે, જાણે આકાશતલમાં ઊંચી શિલાઓ એકબીજા સાથે અથડાઈને વિજળી સાથે નીચે પડેલાં વાદળાં હોય તેવી દેખાય છે. જેની ઘણી ઊંચી મેખલાઓમાં જાણતારાઓ તેના છેડે ચાલતી સ્ફટિક
