________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સાનુદેવ કુમારને ચંપાના રાજકુમાર તરીકે સન્માન આપતો હતો. શાત્તિમતીને ચંપાની યુવરાજ્ઞી તરીકે સન્માનતો હતો. સાર્થના માણસોને કુમારની શિબિકા માટે કુતુહલ તો હતું જ. 'કોઈ મોટા ઘરના માણસો છે.' બસ, આટલું જ એ લોકો જાણતા હતા.
ચાલતો ચાલતો સાથે એક અટવીમાં પ્રવેશ્યો. સાર્થ ઘણો મોટો હતો. લગભગ ૫O૦ સ્ત્રી-પુરુષો હતાં. પુરુષો વધારે, સ્ત્રીઓ ઓછી હતી. પશુઓ ત્રણેક હજાર હતાં. તેમાં મુખ્યઘોડા હતાં, ખચ્ચર હતાં અને માલવાહક ગધેડાં પણ હતાં, થોડા ઊંટ હતાં. સો જેટલા શસ્ત્રસજ્જ રક્ષકો હતા.
અટવીનું નામ હતું દંતરનિકા, ભયંકર અટવી હતી, વિકટ જંગલ હતું. પરંતુ અટવીમાંથી જ તામ્રલિપ્તી જવાનો માર્ગ હતો. લગભગ ૪૮ માઈલની એ અટવી હતી. કોઈ નગર ન હતું. કોઈ ગામ ન હતું! હા, ડાકુઓ ત્યાં વસતાં હતાં. ભીલોની વસ્તી હતી એ અટવીમાં, પરંતુ એ બધા ઘનઘોર જંગલમાં વસતાં હતાં. માર્ગ પર જતાં માણસોમાંથી ભાગ્યે જ કોઈ લૂંટાતો નહીં હોય.
કુમારનો તંબુ સાનુદેવે પોતાના તંબુની પાસે જ નખાવ્યો હતો. કુમાર સાનુદેવ પાસેથી એક સારો ઘોડો લીધો હતો. શાન્તિમતીને તંબુમાં રાખીને, કુમાર ઘોડાને ધીરેથી દોરતો અટવીમાં ફરવા નીકળ્યો. સાનુદેવે કુમારને જોયો. સાનુદેવ દોડતો કુમાર પાસે આવ્યો. “મહારાજ કુમાર, અહીં ક્યાંય દૂર જવા જેવું નથી. આ પ્રદેશમાં જમીનમાંથી, વાંસના વનની જેમ અચાનક ભીલો ફૂટી નીકળે છે. એટલે અત્યારે હું સાર્થના પડાવની ચારે બાજુ રક્ષકોની ચોકીઓ ગોઠવી રહ્યો છું.”
કુમારે કહ્યું: “હું દૂર નહીં જાઉં. સો-બસો ડગલાં જઈને પાછો આવું છું. તમે ચિંતા ના કરશો.
કુમાર, અહીં ખરેખર અમે તમારી ચિંતા નહીં કરવાના, તમારે અમારી ચિંતા કરવાની છે! સાથેની ચિંતા કરવાની છે. સાનુદેવ ગયો. કુમાર હજુ પચાસેક ડગલાં ચાલ્યો હશે ત્યાં એણે ખડખડાટ અવાજ સાંભળ્યો. તે જમીન પર બેસી ગયો. ત્યાંથી કોતરની એક ટેકરી પર કુમારની નજર પડી. હાથમાં ભાલો લઈને એક ભીલ ત્યાં ઊભો હતો. તેની પીઠ કુમાર તરફની હતી. એ માણસની આગળના ભાગમાંથી જે અવાજો આવતાં હતાં, કુમાર તે અવાજોને સમજતો હતો. કુમાર ધીરે ધીરે એ અવાજોની દિશામાં ડાબી તરફ ખસવા માંડ્યો. કોતરોની વચ્ચેથી થોડે આગળ જઈને જોયું, તો ટેકરીઓની વચ્ચે નાનકડી જગ્યામાં થોડા ઘોડા ઊભા રહ્યાં હતાં અને આસપાસ પાંચ-સાત ભીલ બેઠા હતાં. એકના હાથમાં તુંબડું હતું. વારાફરથી એ લોકો તુંબડું મોઢે મૂકતા હતાં.
એકાએક ટેકરી પર ઊભેલા આદમીએ બૂમ પાડી. દોડતા ઘોડાઓના ડાબલા શ્રી સમરાદિત્ય મહાકથા
103E
For Private And Personal Use Only
