________________
ફૂલવાલક મુનિને પ્રબંધ વેશ્યાઓમાં અગ્રેસર માગધિકા વેશ્યાને બોલાવી. (૧૨૮૫) અને કહ્યું, હે ભદ્ર! તે ફૂલવાલક સાધુને અહીં લાવ! વિનયથી નમ્ર તેણુએ “એમ કરીશ” કહીને તે સ્વીકાર્યું. (૧૨૮૬) પછી તે કપટી શ્રાવિકા બનીને સાર્થની સાથે તે સ્થાને ગઈ ત્યાં તેણે સાધુને વાંદીને વિનયપૂર્વક આ પ્રમાણે કહ્યું. (૧૨૮૭) ઘરનો નાથ (પતિ) સ્વર્ગે જવાથી જિનમંદિરને વાંદતી (યાત્રાથે ફરતી) હું તમને અહીં સાંભળીને વંદન માટે આવી છું. (૧૨૮૮) તેથી આજે જ મારે સુદિવસ છે, કે જે દિવસે ઉત્તમ તીર્થંતુલ્ય તમને જોયા. આથી હે મુનિપ્રવર ! ભિક્ષા લઈને મને પ્રસાદ (પ્રસન્ન) કરે ! (૧૨૮૯) કારણ કે–તમારા જેવા સુપાત્રમાં આપેલું અપદાન પણ શીધ્ર સ્વર્ગ–મેક્ષના સુખનું કારણ થાય છે. (૧૨૯૦) એમ ઘણું કહેવાથી તે કૂલવાલક ભિસાથે આવ્યો અને તેણીએ દુષ્ટ દ્રવ્યથી સંયુક્ત લાડુ આપ્યા. (૧૨૯૧) તે ખાતાં જ તુર્ત તેને સખ્ત અતિસાર (ઝાડાનો રેગ) થયે, તેથી અતિ નિર્બળ, પડખું બદલવું વગેરેમાં પણ અશક્ત થયેલા તેને તેણુએ કહ્યું, ભગવદ્ ! ઉત્સર્ગ–અપવાદની જાણ હું ગુરુ, સ્વામી અને બંધુતુલ્ય માનીને તમારા રોગનો પ્રાસૂક દ્રવ્યોથી કંઈક પ્રતિકાર કરીશ. એમાં પણ જે કઈ અસંયમ થાય તે સ્વસ્થ શરીરવાળા થયા પછી એ વિષયમાં પ્રાયશ્ચિત્ત કરજે ! માટે હે ભગવન્ ! મને અનુજ્ઞા આપે, (કે જેથી) વૈયાવચ્ચ કરું. યત્નપૂર્વક આત્માની (જીવનની) રક્ષા કરવી જોઈએ. કારણ શાસ્ત્રમાં આ પ્રમાણે કહ્યું છે કે-(૧૨૯૨ થી ૯૫) “સર્વત્ર સંયમની અને (ગાઢ કારણે) સંયમને ગૌણ કરીને પણ જીવનની રક્ષા કરતે (સાધુ) અતિક્રમથી (પ્રાણાતિપાતથી) બચે, પછી પ્રાયશ્ચિત કરે, પણ અવિરતિને ન આચરે.” (ઘનિર્યુક્તિ ગ. ૪૪) (૧૨૯૬) એમ સિદ્ધાંતના અભિપ્રાયના સારરૂપ (તેનાં ) વચનોને સાંભળીને તેણે માગધિકાને અનુજ્ઞા આપી, તેથી પ્રસન્ન થએલી તે સમીપ રહીને વૈયાવચ્ચ કરતી દરજ શરીરને ચળવું, છેવું, બેસાડવા, વગેરે સર્ણ ક્રિયાઓ કરવા લાગી. (૧૨૯૭–૯૮) કેટલાક દિવસ એમ પાલન કરીને તેણે ઔષધના પ્રયોગથી તે તપસ્વીનું શરીર લીલા માત્રથી સ્વસ્થ કર્યું. (૧૨૯) તે પછી અતિ ઉદુભટ શગારવાળા ઉત્તમ વેષથી (સજજ) સુંદર અંગવાળી તેણીએ એક દિવસ વિકારપૂક મુનિને કહ્યું, (૧૩૦૦) હે પ્રાણનાથ! મારી વાત સાંભળે ! ગાઢ-રૂઢ થયેલા રાગથી પ્રિય (હાલી) અને સુખસમૂહના નિધિ જેવી મને તમે ભેગ. હવે આ દુષ્કર તપઅને તમે છેડો; (૧૩૦૧) પ્રતિદિન શરીરનું શેષણ કરનારા વૈરી, એવા આ તપને કરવાથી પણ શું? મોગરાની કળી જેવા દાંતવાળી મને પામ્યા, તે (પ્રત્યન્તરે = ) હે પતિ ! તમે એ તપનું જ ફળ પામ્યા છે. (અર્થાત્ હું મળી એ જ તપનું ફળ સમજે.) (૧૩૦૨) અથવા દુષ્ટ ધાપદોનાં ટોળાઓમાં દુઃખે રહી શકાય તેવા આ અરણ્યનો તે કેમ આશ્રય કર્યો છે? ચાલ, રતિસમાન સ્ત્રીઓથી ભરેલા સંદર મનોહર નગરમાં જઈએ. (૧૩૦૩) હે ભેળા ! તું ધૂતારાઓથી ઠગા છે, કે જેથી માથું મુંડીને અહીં રહે છે, તું દરરોજ મારા ભવનમાં મારી સાથે કેમ વિલાસ
