________________
મિથ્યાત્ત્વશલ્ય અને નંદ્ગમણિયારના પ્રધ
૫૧૫
સ્નાન કરે છે. તેથી પ્રભાત થતાં હું પણ રાજાની રજા મેળવીને મેાટી વાવડીને કરાવું. એમ વિચારીને તેણે સૂર્ય ઊગતાં પેાષહને પારીને સ્નાન કર્યુ. (૯૨૭૪-૭૫) પછી તે વિશુદ્ધ વસ્ત્રાને પહેરીને હાથમાં (પાži॰ પાહુડ=) ભેટછું લઇને રાજાની પાસે ગયે અને રાજાને માદરસહિત પ્રણામ કરીને વિનવવા લાગ્યા કે–(૯૨૭૬) હે દેવ ! તમારી અનુજ્ઞાથી નગરની બહાર (સમીપે ) હુ· વાવડી કરવા ઈચ્છું છું. તેથી રાજાએ તેને સ`મતિ આપી. (૯૨૭૭) પછી તેણે તૂત ( તરખ`ડ=) વૃક્ષાની ઘટાથી શૈાભિત મેાટા વિસ્તારવાળા ઈષ્ટ પ્રદેશમાં, છેડે મુસાફરને આરેાગ્યપ્રદ એવી ભેાજનશાળાથી યુક્ત, તથા (કલ્હાર=) સફેદ કમળેા, ચંદ્રવિકાસી કમળેા અને કુવલયેાના સમૂહથી શૈાલતી, પૂર્ણ પાણીના સમૂહવાળી, નંદા નામની વાવડી કરાવી. (૯૨૭૮-૭૯) ત્યાં સ્નાન કરતા, જળક્રીડા કરતા અને જળને પીતા લેાકેા પરસ્પર એમ ખાલે છે કે તે નંદમણિયાર ધન્ય છે, કે જેણે નિર્મળ જળથી ભરેલી, ભમતા ( રમતા ) મચ્છુ-કાચબાવાળી, પક્ષીએનાં મિથુનનાં સમૂહથી રમણીય એવી આ વાવડી કરાવી છે. (૯૨૮૦-૮૧) એવા લેકેાનેા પ્રવાદ (પ્રશ'સા) સાંભળીને અત્યંત પ્રસન્નતાને પામેલે તે નંદશેઠ પેાતાને અમૃતથી સિંચેલા જેવે (અતિ આનંદ) માને છે. (૯૨૮૨) દિવસેા જતાં પૂર્વભવના અશુભ કર્માંના દોષથી શત્રુની જેવા દુઃખકારક એવા ૧-જવર, ૨-શ્વાસ, ૩-ખાંસી, ૪-દાહ, ૫-નેત્રશૂલ, ૬-કુક્ષિ ( પેટ ) નું શૂળ, છ-મસ્તકશૂળ, ૮-કેાઢ, ૯-ખરજ, ૧૦-હરસ-મસા, ૧૧-જાદર, ૧૨-કાનનું શૂળ, ૧૩-નેત્રની પીડા, ૧૪-અજીણ, ૧૫-અરુચિ અને ૧૬-અતિ મેાટુ' ભગંદર, એમ સાળ ભય'કર વ્યાધિએએ એકીસાથે તેના શરીરમાં સ્થાન કયું" અને તેની વેદનાથી (પાર૬) પીડિત તેણે નગરમાં ઉદ્ઘાષણા કરાવી કે-જે મારા આ રાગામાંથી એકનેા પણ નાશ કરશે, તેને હું દરિદ્રતાનેા નાશ કરે તેટલું ઘણુ' ધન આપીશ. (૯૨૮૩ થી ૮૬) તે સાંભળીને ઔષધથી સજ્જ થઈને ઘણા વૈદ્યો આવ્યા અને તેઓએ તૂત અનેક પ્રકારે ચિકિત્સા શરુ કરી, (૯૨૮૭) પરંતુ તેને થેડે પણુ (વિશેષ= ) ફેરફાર (સુધારા) ન થયે. તેથી લજ્જાથી ઝાંખા પડેલા, થાકેલા ( નિરાશ ) વૈદ્યો જેમ આવ્યા તેમ પાછા ગયા (૯૨૮૮) અને રંગના આવેશની વેદનાથી પીડાએલે ન`દ મરીને પેાતાની વાવમાં (સંગી=) ગર્ભ જ દેડકાપણે ઉપજ્યું. (૯૨૮૯) ત્યાં તેને ‘નંદશેઠ ધન્ય છે, કે જેણે આ વાવડી કરાવી. ’ -એવા લેાકપ્રવાદ સાંભળતાં તૂત પેાતાના પૂર્વજન્મનું સ્મરણ (જાતિસ્મરણુજ્ઞાન ) થયુ. (૯૨૯૦) તેથી સ`વેગને પામેલે, ‘ આ ( તિય‘ચપણુ ) મિથ્યાત્વનુ ફળ છે ’–એમ માનતા તે પુનઃ પણ (પૂજન્મમાં પાળેલા) દેશવિરતિ વગેરે જૈનધમ ને અનુસચે† (પાળવા લાગ્યા). (૯૨૯૧) એને તેણે અભિગ્રહ સ્વીકાર્યું કે—આજથી સદાય હું સતત છટ્ઠ ( એ એ ઉપવાસના ) તપને કરીશ અને પારણે (પર =) કેવળ અચિત (ઉત્ત્ર=પૂર્વ ની) જુનીસૂકી (પાઠાં પણિગાઈ=) પનક (સેવાલ-જળને મેલ) વગેરેને ખાઈશ. (૯૨૯૨) એમ નિશ્ચય કરીને તે મહાત્મા (દેડકા) રહેવા લાગ્યાં. અન્ય એક અવસરે ત્યાં શ્રી વીરપ્રભુ
