________________
પર૪
શ્રી સગરગશાળા પ્રવેને ગુજરાતી અનુવાદ: દ્વાર ચોથું શરદના ચંદ્રનાં કિરતુલ્ય ઉજજવળ ત્રણ છત્રોની અને અશોકવૃક્ષની નીચે બિરાજતા, સિંહાસને બેઠેલા, દુંદુભિની ગાઢ ગર્જનાતુલ્ય (અથવા ગર્જનાયુક્ત ગંભીર) અવાજ (સ્વર) વાળા, દેવ-અસુર સહિત (મનુષ્યોની) ૫ર્ષદામાં નિષ્પા૫ (શુદ્ધ) ધર્મને પ્રરૂપતા, જગતના સર્વ જે પ્રત્યે વત્સલ ( વિશ્વવત્સલ), અચિંત્યતમ (અગમ્ય) શક્તિથી મહિમાવંત, પ્રાણી (માત્ર)ના ઉપકારથી પવિત્ર (અથવા ઉપકારમાં પ્રવૃત્ત), સમસ્ત કલ્યાણના (સુખના) અવધ્ય (નિશ્ચિત) કારણભૂત, અન્ય મતવાળાઓને પણ શિવ, બુદ્ધ, બ્રહ્મા, વગેરે નામથી (ધ્યેય=) ધ્યાન કરવા , (કેવળ) જ્ઞાનથી સર્વ રેયભાવને એકીસાથે (નિઉણું= યથાર્થરૂપે જાણતા અને જેતા, મૂર્તિમાન (દેહધારી) ધર્મ અને જગતના (પ્રકાશક) પ્રદીપતુલ્ય, એવા શ્રી જિનેશ્વરનું ધ્યાન કરે. (૯૪૨૮ થી ૪૮) અથવા તે જ શ્રી જિનેશ્વર ભગવંતનું (કહેલું), ત્રણેય ભુવનને માન્ય અને દુઃખથી તપેલા પ્રાણીઓને અમૃતની વર્ષાતુલ્ય, એવા શ્રુતનું ધ્યાન કરે. (૯૪૪૯) પુનઃ જે અશક્તિના (કે બિમારીના) કારણે તે કેટલું બેલી ન શકે, તે “શસિ–આ–૩–સા” એ પાંચ અક્ષરનું મનમાં ધ્યાન કરે. (૯૪પ૦) પાંચ પરમેષ્ઠિઓમાંથી એક એક ૫ (પરમેષ્ઠિનું ધ્યાન) પાપનાશક છે, તે એકીસાથે પાંચેય પરમેષ્ઠિઓ સમગ્ર પાપોના ઉપશામક કેમ ન થાય? (૯૪૫૧) આ પાંચ પરમેષ્ઠિઓ મારા મનમાં ક્ષણવાર સ્થાન કરે (સ્થિર થાઓ), કે જેથી હું મારું કાર્ય સાધુ, એમ તે કાળે પ્રાર્થના કરે. (૪૫૨) આ પરમેષ્ઠિઓને નમસ્કાર ભવસમુદ્ર તરવાની નાવા છે, સદ્ગતિના માર્ગમાં શ્રેષ્ઠ રથ છે, દુર્ગતિનું ઢાંકણ (રોકનાર) છે, સ્વર્ગે જવાનું વિમાન છે અને મોક્ષમહેલની નીસરણી છે, પરલકની મુસાફરીમાં ભાતું છે, કલ્યાણ (સુખ)ની વેલડીને કંદ છે, ( દુઃખહરે= ) દુઃખનાશક છે અને સુખકારક છે. ૯૪૫૩-૫૪) નિચે અંતકાળે મારા પ્રાણે પાંચ પરમેષ્ઠિના નમસ્કારની સાથે જાઓ !, કે જેથી (પાઠાં. ભવ8) સંસારમાં ઉપજતાં દુઃખને જલાંજલિ આપું! (૯૪૫૫) એમ બુદ્ધિમાને જે સદાકાળ પણ પંચનમસ્કારના પ્રણિધાનમાં તત્પર રહેવું જોઈએ, તે અંતિમ કાળે (તેનું) પૂછવું જ શું ? (૧૪૫૬) અથવા પાસે રહેલા બીજાઓ દ્વારા બેલાતા આ નમસ્કારને બહુમાનપૂર્વક એકાગ્ર મનવાળો તે અવધારે ૯૪૫૭) અને નિયામક સાધુ સંભળાવે તે ચંદાવિજજ્યપયને, આરાધનાપયને વગેરે સંવેગજનક ગ્રન્થને હૈયામાં સમ્યમ્ અવધારે. (૪૫૮) જે વાયુ વગેરેથી આરાધકને બોલવું બંધ થઈ જાય, અથવા અત્યંત પીડાને પામેલ હોવાથી બેલવામાં અશક્ત (હોય તો) અંગુલિ વગેરેથી સંજ્ઞા (ઈશાર) કરે. (૯૪૫૯)
નિયામણ કરાવવામાં તત્પર તે સાધુઓ પણ અનશનવાળાની નજીકથી પણ અતિ નજીક આવીને કાનને સુખકારક શબ્દથી, જ્યારે અદ્યાપિ અંગોપાંગ વગેરેમાં રહેલી ઉષ્ણતા (અંગામાં ગરમી) જણાય, ત્યાં સુધી પિતાના પરિશ્રમને ગણ્યા વિના, મનથી એકાગ્ર બનીને, અતિ ગંભીર અવાજ કરતા, સંવેગભાવને પ્રગટાવનારા ગ્રન્થને અથવા
