________________
પર
શ્રી સવગરંગશાળા ગ્રંથને ગુજરાતી અનુવાદ દ્વારા ચહ્યું
કરતા માનુષી સ્ત્રીના મુખને કેવી રીતે જોઈશ) (૫૮૫) તથા (પાઠાં, સેમાલસુયધબંધુરંગીઓ=) સુકુમાર અને સુગંધી એવા મનહર દેહવાળી દેવીએને ભેળવીને (હવે) અશુચિને ઝરતી ઘડી જેવી (માનુષી) સ્ત્રીને કેવી રીતે ભેળવીશ? (૫૮૬) પૂર્વે દુર્ગધી મનુષ્ય શરીરના બંધથી દૂર નાસતે હું હવે તે અપવિત્ર મનુષ્યના શરીરમાં અવતરેલે કયાં નાસીશ! (૫૮૭) હા! દીને ઉદ્ધાર ન કર્યો, ધમએનું વાત્સલ્ય ન કર્યું અને હદયમાં શ્રી વીતરાગદેવને ધાર્યા (સ્મય) નહિ. મેં જન્મને ગુમાવ્યો! મેં મેરુપર્વત, નંદીશ્વર વગેરેમાં શાશ્વત ચૈત્યમાં શ્રી જિનકલ્યાણકના પ્રસંગે પુણ્ય અને કલ્યાણકારક મહોત્સવેને ન કર્યા, વિષયોના વિષથી મૂછિત અને મેહરૂપી અંધકારથી અંધ, મેં શ્રી વીતરાગદેવેનું વચનામૃત ન પીધું. હા! દેવ જન્મને નિષ્ફળ ગુમાવ્યો ! (૫૮૦ થી૯૦) એમ (વન સમયે) દેવના વૈભવરૂપ લક્ષ્મીને યાદ કરીને હૃદય સૂરતું હેય તેમ, બળતું હોય તેમ કે કંપતું હોય તેમ, પીલાતું અથવા ચીરાતું હોય તેમ, . અથડાતુ (કુટાતું) હેય તેમ કે તડતડ તૂટતું હોય તેમ, (દેવ) એક ભવનમાંથી બીજા ભવનમાં, વનમાંથી અન્ય વનમાં, એક શયનમાંથી બીજા શયનમાં આળોટે, (પણ) તપેલા શીલાતલ ઉપર ઉછળતા મચ્છની જેમ(કેઇ રીતે)શાન્તિને ન પામે! ૯૫૯૧-૯૨) હા! પુનઃ દેવીઓ સાથેના તે શમણને, તે કીડાને, તે હાસ્યને અને તે વસવાટને (હવે ) કયાં જોઈશ? એમ બડબડતો તુર્ત પ્રાણેને છોડે. (૫૩) એવી અવન સમયે ભયથી કંપતા દેવની વિષમ દશાને જાણતા ધીરપુરુષના હૃદયમાં ધર્મ સિવાય બીજું શું સ્થિર થાય? (લ્પ૯૪) (એમ) પરવશતાથી ચાર ગતિરૂપ (આ સંસારરૂપી) જંગલમાં આવાં અનંત દુઃખને સહન કરીને હે ક્ષપક ! હવે, તેનાથી અનંતમા ભાગ જેટલા આ અનશનના) દુઃખને સ્વાધીનપણે (પ્રસન્નતાથી) સમ્યમ્ સહન કર ! (૯૫૫) અને વળી તેને સંસારમાં અનંતવાર તેવી તૃષા પ્રગટી હતી, કે જેને શમાવવા માટે સઘળી નદીઓ અને સમુદ્ર પણ શક્તિમાન ન થાય (૫૯૬) તથા સંસારમાં અનંતવાર તને તેવી ભૂખ પ્રગટી હતી. કે જેને શાન્ત કરવા માટે સમગ્ર પુદ્ગલસમૂહ પણ શક્તિમાન ન થાય! ૫૭) જે તે પરવશપણે તે કાળે તેવી તૃષાને અને ભૂખને સહન કરી, તે “ધર્મ છે”—એમ માનીને હવે વાધીનપણે તું આ પીડાઓને કેમ સહતે નથી? (૫૯૮) ધર્મશ્રવણુરૂપ પાણીથી, હિતશિક્ષારૂપી ભેજનથી . અને ધ્યાનરૂપી ઔષધથી સદા સહાય કરાયેલા તારે આકરી પણ વેદનાને સહન કરવી
ગ્ય છે. (૫૯) વળી શ્રી અરિહંત, સિદ્ધ અને કેવળીની પ્રત્યક્ષ સર્વસંઘની સાક્ષીપૂર્વક કરેલા પચ્ચકખાણને ભાંગવા કરતાં મરવું સારું ! (૯૯૦૦) જે તે કાળે શ્રી અરિહંતાદિને પ્રમાણ (માન્ય) કર્યા હોય, તે હે ક્ષપક ! તેઓની સાક્ષીએ કરેલા પફખાણને ભાંગવું યોગ્ય નથી. ૯૬૦૧) જેમ સાક્ષાત્ કરેલી રાજાની અવહેલણ મનુષ્યના મહાદેષને ધારણ કરે (અપરાધી બનાવે) છે, તેમ શ્રી જિનેશ્વરાદિની આશાતના પણ મહાદેષને ધારણ કરે (દેષરૂપ બને) છે. ૯૬૦૨) પચ્ચક્ખાણ કર્યા વિના મરનાર તેવા દેષને પામતો નથી, કે (પચ્ચક્ખાણને કરનારો) તેના જ ભંગથી કરેલા જેવા અધિબીજ
