________________
પપર
શ્રી સવેગર ગરમાળા પ્ર'થના ગુજરાતી અનુવાદ : ઢાર ચાથું
છતાં તે મહાસત્ત્વશાળી(મહુસેન) ધ્યાનથી ચલિત ન થયા. (૯૯૩૮ થી ૪૩) એમ (પેાતે કરેલા) પ્રતિકૂળ અને અનુકૂળ અને મેટા ઉપસગેŕને પણ નિષ્ફળ જાણીને હતાશ થયેલે તે દેવ એમ ચિતવવા લાગ્યા કે–ધિક્ ! ધિક્ ! મહા મહિમાવાળા ઈન્દ્રની સાચી પણ વાતની અશ્રદ્ધા કરતા એવા પાપી મેં આ સાધુની અશાતના કરી. (૯૯૪૪-૪૫) આવા ગુણુસમૂહરૂપી રત્નાના ભાર મુનિને પીવાથી માંધેલા પાપથી દુઃખી થતા મારુ હવે કેનાથી રક્ષણ થશે ? (૯૯૪૬) બુદ્ધિની વિપરીતતાથી (કુબુદ્ધિથી) આ જીવ સ્વયં તેવા કેાઈ કાર્યને કરે છે, કે જેથી અદરના શલ્યથી પીડાતા હેાય તેમ દુઃખે જીવે છે. (૯૯૪૭) એમ તે દેવ ચિરકાળ સૃરીને, શ્રેષ્ઠ ભક્તિથી મહુસેન મુનિને સ્તવીને અને આદરથી ખમાવીને, જેમ આભ્યા હતા તેમ પાળે ગયા. (૯૯૪૮)
માન-અપમાનમાં અને દુઃખ-સુખમાં સમચિત્તવાળા, ઉત્તરાત્તર સવિશેષ વધતા વિશુદ્ધ પરિણામવાળા તે મહુસૈન મુનિ પણ અત્યંત સમાધિથી કાળ કરીને સસિદ્ધ વિમાનમાં તેત્રીશ સાગરે પમના આયુષ્યવાળા દેદીપ્યમાન દેવ થયા. (૯૯૪૯-૫૦) પછી તેમને કાળધમ પામેલા જાણીને, તે પ્રસંગને ઉચિત કત્તવ્યના જાણુ અને સ’સારસ્વરૂપના જ્ઞાતા (વૈરાગી) એવા સ્થવિરાએ તેમના શરીરને આગમવિધિને અનુસારે ત્રસ, બીજ, પ્રાણ અને વનસ્પતિના અંકુરા વગેરેથી રહિત, પૂર્વે પડિલેહેલી (શેાધેલી) શુદ્ધ ભૂમિમાં સમ્યક્ પરઠવ્યુ. (૯૯૫૧-પર) તે પછી તે મુનિનાં પાત્ર વગેરે ધમૅપકરણને પશુ લઈને અત્વરિત, મચપલ, એવી (મધ્યમ) ગતિએ ચાલતા શ્રી ગૌતમસ્વામી પાસે પહોંચ્યા, (૯૯૫૩) અને ત્રણ પ્રદક્ષિણાપૂર્વક તેને વાંઢીને, તેએનાં ઉપકરણાને સોંપીને, નમેલા શિરવાળા આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યા કે-(૯૯૫૪) હે ભગવ'ત ! ક્ષમાથી સહન કરનારા (ક્ષમાવ’ત), દુ ય કામના વિજેતા, સસ'ગથી રહિત, સાવદ્યના (પાપના) સ`પૂર્ણ ત્યાગી, સ્વભાવે જ સરળ, સ્વભાવથી જ ઉત્તમ ચારિત્રના પાલક, પ્રકૃતિથી જ વિનીત અને પ્રકૃતિથી જ મહા સાત્ત્વિક, તે તમારા શિષ્ય (મહાત્મા મહુસેન) દુઃસહ પરીષહાને સમ્યક્ સહીને પંચનમસ્કારનું, સ્મરણ કરતા અને આરાધનાને અસાધારણ આરાધીને સ્વર્ગને પામ્યા. (૯૯૫૫ થી ૫૭) પછી માલતીની માળા જેવી (ઉજ્જવળ) દાંતની કાન્તિથી પ્રકાશ કરતા હાય તેમ શ્રી ગૌતમસ્વામીએ મધુર વાણીથી સ્થવિરાને કહ્યું કે-હે મહાનુભાવે!! તમે તેની નિ†મણા સુઉંદર કરી (સુંદર રીતે તાf). શ્રી જિનવચનના જાણુ મુનિએને એમ જ કરવુ' ચેાગ્ય છે, (૫૮-૫૯) કારણ કે–સ’યમને કરતા (પાળતા) અસહાયને સહાયતા કરે છે, તે કારણે સાધુએ નમવાલાયક છે. (૯૬૦) કારણ કે–અંતિમ આરાધના સમયે સહાય કરવી, એનાથી ખીન્ને કઈ ઉત્તમ ઉપકાર નિશ્ચે (સમગ્ર) જગતમાં પણ નથી. (૯૯૬૧) તે મહાત્મા (પણ) ધન્ય છે, કે જેણે આરાધનારૂપી ઉત્તમ નાવડીદ્વારા દુઃખરૂપી મગરો(મચ્છે!)ના સમૂહથી વ્યાપ્ત એવા ભયંકર સંસારસમુદ્રને સમુદ્રની જેમ તર્યા. (૯૯૬૨) પછી સ્થવિરાએ કહ્યું કે-હે ભગવત! તે (મહુસેન) અહીથી કયાં ઉત્પન્ન થયા ? અને
