________________
શ્રી સગરગશાળા અન્ય ગુજરાતી અનુવાદ: દ્વારા ઉપકારી છે, તેથી ભક્તિના સમૂહથી ચંચળ (સમુસૂક) એવા અમે આપને જ સ્તવીએ છીએ, કારણ કે નિચે આપનાથી અન્ય (કેઈ) સ્તુતિપાત્ર નથી. (૧૦૦૨૧-૨૨) તે કારણે આપ જ આ વિશ્વમાં ય પામેલા છે, કે જેઓએ ભવસમુદ્રમાં ડૂબતા ભલેને આ આરાધનારૂપી નાવડીને ઉપદેશી (ઓળખાવી). (૧૦૦૨૩) એ રીતે શ્રમણામાં સિંહતુલ્ય એવા ભગવાન શ્રી ગૌતમસ્વામિને સ્તવીને સ્થવિરો પ્રારંભેલાં ધર્મકાર્યોને કરવા સમ્યમ્ પ્રવૃત્ત થયા. (૧૦૦૨) એમ અહીં આ સંગરંગશાળા નામની આરાધના (રચના) સમાપ્ત થાય છે. હવે તેનું કંઈક માત્ર શેષ કહું છું. (૧૦૦૨૫)
ગ્રન્થકારની પ્રશસ્તિશ્રી કષભાદિ તીર્થકરમાં અપશ્ચિમ (છેલ્લા) ભગવાન અને ત્રણ લેકમાં વિસ્તૃત કીતિવાળા, એવા વશમા જિનવરેન્દ્ર, (કે) જેઓ તેજસ્વી એવા અંતરંગ શત્રુઓને હરાવવાથી મેળવેલા “વીર’–એવા યથાર્થ અર્થવાળા અને ત્રણ લોકરૂપી (રંગ= ) મંડપમાં (મોહને જીતવાથી) અતુલમલ્લ હોવાથી મહાવીર થયા. (૧૦૦૨૬-૭) તેઓને સંયમલક્ષમીને ક્રીડા માટે (સુહમ્ય= ) સુંદર મહેતુલ્ય સુધમાં નામે શિષ્ય થયા અને તેઓના ગુણ જનરૂપ પક્ષીઓને શ્રેષ્ઠ જાંબૂફળતુલ્ય એવા જંબૂ નામે શિષ્ય થયા. (૧૦૦૨૮) તેથી જ્ઞાનાદિ ગુણેની જન્મભૂમિતુલ્ય મહાપ્રભુ પ્રભવ નામે (શિષ્ય) થયા અને તેઓની પછી ભાગ્યવંત શર્યાભવ ભગવાન થયા. (૧૦૦૨૯) પછી તે મહાપ્રભુરૂપ મૂળમાંથી સાધુવંશ (રૂપી વંશવૃક્ષ) પ્રગટયો, (પણ તે વંશવૃક્ષથી વિપરીત થયે.) જેમ કે-(વાંસ જડ હાય) સાધુવંશ જડતાને નહિ અનુસરનારે, વળી (વાંસની જેમ છેડે) પાતળે નહિ (પણ વિશાળ), (વાંસની જેમ) પરિમિત (પર્વ= ) શાખાવાળો નહિ, પણ (અપરિ. મિત શાખા-પ્રશાખાથી) વિસ્તૃત, (વાંસની જેમ પિલે નહિ પણ) સર્વ રીતે સાર (ગુણવાળો), (વાંસને ફળ આવે ત્યારે તે નાશ પામે, પણ આ વંશ) પિતાને નાશ કરવામાં સમર્થ એવાં ફળવાળે નહિ, (કિન્તુ શિષ્ય-પ્રશિષ્યાદિથી વૃદ્ધિ પામતે, વળી વાંસનાં પત્રો અંતે સડે, પણ આ વંશ) (પાઠાં. પત્તષ્ણસાડ= ) સડાથી રહિત એવાં શ્રેષ્ઠ પત્રો (મુનિઓ) વાળે, (વંશવૃક્ષ છાયા આપે નહિ, પણ આ વંશ) સર્વ દિશાએ નિત્ય છાયાવાળો (કષાયતપ્ત જીને) આશ્રયદાતા, વાંસનું વૃક્ષ બીજાથી નાશ પામે, પણ આ વંશ) બીજાએથી અગમ્ય (પરાભવ નહિ પામનારો), તથા કાંટારહિત, (વાંસ અમુક મર્યાદામાં વધે, આ વંશ) સતત વધવાના ગુણવાળે, વળી (મહીધર ) રાજાઓના મસ્તકે રહેલે (શિરસાવદ્ય થએલે) છતાં પૃથ્વીમાં પ્રતિષ્ઠા પામેલે (વિરોધાભાસ અલંકાર) અને અત્યંત સરળ (વકતારહિત) એ અપૂર્વ વંશપ્રવાહ વધતાં, તેમાં (અનુક્રમે) પરમપદને પામનારા મહાપ્રભુ શ્રી વજાસ્વામી થયા. (૧૦૦૩૦ થી ૩૩) તેઓની પરંપરામાં કાળક્રમે નિર્મળ યશથી ઉજવળ, અને (કામક= ) કામી કેને જેમ (પાઠા. રોયણુંક) ગોરોચનને (પાઠાં. ઘેરથવોત્ર) મોટો જથ્થો સવિશેષ
