________________
પછ
શ્રી સંવેગરંગશાળા ગ્રંથને ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર ચોથું
શ્રાવસ્તીપુરીમાં ગયા, ત્યાં કઈ રીતે રાજપુરુષોએ (પણિહિs) ઓળખે છતે પકડીને, માર મારીને, ચામડી છોલીને, (ક્ષત5) ઘામાં સખ્ત ખાર ભરીને, દર્ભ (વનસ્પતિથી) વીંટીને છેડી દીધા, ત્યારે તેઓ સૂકાએલા રુધિરવાળા ઘામાં ખૂતેલી તે દર્ભ વનસ્પતિથી પ્રગટેલી તીવ્ર પીડાવાળા છતાં સમ્યફ સહન કરતા સમાધિપૂર્વક જ કાલધર્મ પામ્યા.
૫૫૦ થી પર) એકીસાથે (પાઠ૦ તિખચ્ચ=) અતિ તીક્ષણ મુખથી (ખાવા) લાગેલી કીડીએથી (અપરદો) પીડિત થએલા પણ ભગવાન ચિલાતીપુત્રે સમાધિમરણને સ્વીકાર્યું.
૫૫૩) વળી ગુરુ (પ્રભુ) ભક્તિથી કહેલી હિતશિક્ષા સાંભળવાથી પ્રગટેલા ક્રોધવાળા ગશાળાએ તુર્ત મૂકેલી પ્રલયકાળના અગ્નિતુલ્ય તેજોલેશ્યાથી બળવા છતાં સુનક્ષત્ર મુનિ અને એ જ રીતે સર્વાનુભૂતિ મુનિ પણ આરાધનાને (સમાધિમરણને) પામ્યા, (૫૫૪૫૫) તથા હે સુંદર શું તે ઉગ્ર તપસ્વી, ગુણના ભંડાર, ક્ષમા કરવામાં સમર્થ, તે દંડ નામના સાધુને નથી સાંભળ્યા ?, કે મથુરાપુરીની બહાર યમુનાજંક ઊદ્યાનમાં જતા દુષ્ટ યમુનરાજાએ જે મહાત્માને આતાપના લેતા જોઈને, અકુશળ (પાપ) કર્મના ઉદયથી પ્રગટેલા ક્રોધથી તીક્ષણ (ફલેણs) બાણુની અણી વડે મસ્તક ઉપર સહસા પ્રહાર કર્યો અને તેના નોકરોએ પણ પત્થર મારીને ઉપર ઢગલે કર્યો, તે પણ આશ્ચર્ય છે કે-તે મુનિએ સમાધિથી તેને તેવી કેઈ (શ્રેષ્ઠ) રીતે સહન કર્યું, કે જેથી સર્વ કર્મના સમૂહને ખપાવીને અતકતકેવળી થયા. ૯૫૫૬ થી ૫૯) અથવા શ કૌશાંબીનિવાસી ચાદર બ્રાહાણના પુત્ર સમદેવને તથા તેના ભાઈ સોમદત્તને નથી સાંભળ્યા? (૫૬૮) તે બંને શ્રી સમભૂતિ મુનિની પાસે સમ્યગ દીક્ષા લઈને સંવેગી અને ગીતાર્થ થયા. પછી વિચરતા તેઓ બેધ પમાડવા માટે ઉજજૈની ગયેલાં માતા-પિતા પાસે ગયા. ત્યાં બ્રાહ્મણે પણ નિચે (વિયર્ડ =) દાસને પીતા હતા, તેથી (સનાયગેહિક) વડેરાઓએ મુનિઓને અન્ય દ્રવ્યથી યુક્ત એ વિયડ) દાર આપ્યો અને (અનેeસાધુઓએ અજ્ઞાનથી (વિકટક) અચિત્ત પાણી જ છે એમ (અન્ય સાધુઓને) કહ્યું. અજાણ્યા તે સાધુઓએ તેને વિશેષ પ્રમાણમાં પીધે અને તેઓ દાઝથી પીડિત થયા. (પછી) તેને વિકાર શાન્ત થતાં સત્યને જાણીને વિચારવા લાગ્યા કે ધિક્ ! મહા પ્રમાદનું કારણ એવું આ અકાર્ય કર્યું. એમ વૈરાગ્યને પામેલા મહા ધીરતાવાળા તેઓ ચારેય આહારને ત્યાગ કરીને એક નદીના કાંઠે અતિ અવ્ય વસ્થિત એવા કાષ્ટના સમૂહ ઉપર પાદપપગમન સ્વીકારીને રહ્યા. ત્યારે અકાળ વર્ષોથી નદીના પુરમાં ખેંચાતા તે કાષ્ટ સાથે) સમુદ્રમાં ગએલા તેઓ ત્યાં જળચર જીવોથી ભક્ષણ તથા જળનાં મજાથી ઊછળવું, વગેરે દુઃખ પામવા છતાં (અખંડ અનશન પાળીને) સ્થિર સત્વવાળા સમ્યફ સમાધિ પામેલા તે સ્વર્ગે ગયા. (૫૬૧ થી ૬૭) તેથી જે એ રીતે અસહાય અને તીવ્ર વેદનાવાળા પણ સર્વથા (અપ્રતિકમ=) શરીરની રક્ષા નહિ કરતા તેઓ (સર્વ સમાધિમરણને પામ્યા. તે સહાયક સાધુઓ વડે (પ્રતિકમ=) સારવાર કરાવા છતાં અને સંધ તારી સમીપે રહેલો છતાં,તું આરાધના કેમ ન કરી શકે? ૯૧૬૮ -૬૯) (અર્થાત) અમૃતતુલ્ય મધુર, કાનને સુખદાયક, એવા શ્રી જિનવચનને સાંભળનાર
