________________
૫૨૮
શ્રી સંગરંગશાળા બંધને ગુજરાતી અનુવાદ: દ્વારા ચોથું કરેલી તીવ્ર વેદનાવાળા પણ, બોધ પામેલા એવા ચંડકૌશિક સર્વે અડધા માસનું અનશન સ્વીકાર્યું; ૫૧૫) તથા કૌશલની (પાઠાં. તે સસ્સ=ોસલની) પૂર્વભવની માતા, વાઘણના ભાવમાં તિર્યંચાણી છતાં, ભૂખની પીડાને અવગણને તે રીતે (લદ્ધ સુઈs) (જાતિ) મરણને પામેલી તે અનશનમાં રહી. (લ્પ૧૬) એમ જે સ્થિર સમાધિવાળા આ પશુઓએ પણ અનશનને કર્યું, તે હે સુંદર! પુરુષમાં સિંહતું તેને કેમ કરતે નથી? (૫૧૭) વળી (મનુષ્યમાં પણ) રાણદ્વારા તે ઉપસર્ગ થવા છતાં સુદર્શન શેઠ ગૃહસ્થ છતાં મરવા તૈયાર થયા, પણ સ્વીકારેલા વ્રતથી ચલિત ન થયા. (૯૫૧૮) તથા સમગ્ર રાત્રિ સુધી પ્રગટેલી અતિ તીવ્ર વેદનાને પણ નહિ ગણતા, સ્થિર સત્ત્વવાળા, ચંદ્રાવતંસક રાજા કાર્યોત્સર્ગથી સગતિને પામ્યા. (૫૧૯) તથા પશુઓના વાડામાં પાદપિપગમન અનશનમાં રહ્યા ત્યારે સુબંધુએ સળગાવેલા છાણમાં બળતા પણ ચાણકયે સમાધિમરણને પ્રાપ્ત કર્યું. (૯૫૦) એમ જે ગૃહસ્થ પણ (અધિગતાÈ=) સ્વીકારેલા (પાડાં મિથે વાંછિત) કાર્યમાં તે રીતે અખંડ સમાધિવાળા થયા, તે શ્રમણમાં સિંહ એ હે ક્ષપક ! તું પણ તે સમાધિને સવિશેષ સિદ્ધ કર! ર૧) બુદ્ધિમાન સત્યરુષે મોટી આપત્તિઓમાં પણ અક્ષુબ્ધ, મેરુની જેમ અચળ અને સમુદ્રની જેમ ગંભીર બને છે. (૫૨) નિજ ઉપર ભારને ઉપાડતા (સ્વાશ્રયી) શરીરની પરિકમણા (રક્ષા) નહિ કરતા, બુદ્ધિથી (અથવા ધીરજથી) અત્યંત સ્થિર (કચ્છ ) સત્ત્વવાળા, શાઅકથિત વિહારને (સાધનાને) કરતા, પુણ્યની (અથવા ઉત્તમ નિયમકેની ) સહાયવાળા, ધીરપુરુષે ઘણા શિકારી પ્રાણીઓથી ભરેલી ભયંકર પર્વતની ખીણમાં ફસાયેલા, કે શિકારી પ્રાણિઓની દાઢમાં પકડાએલા, પણ રાગને તજીને પણ અનશનને સાધે છે. ૫૨૩૨૪)નિય રીતે શિયાળણી દ્વારા ભક્ષણ કરાતા, ઘરવેદનાને પામેલા પણ અવંતિસુકુમાર શુભ ધ્યાનથી આરાધનાને પામ્યા. ૯૫૨૫) મુગિલ નામના પર્વતમાં વાઘણથી ભક્ષણ કરાવા છતાં નિજ જનની સિદ્ધિ કરવાની પ્રીતિવાળા (3) ભગવાન સુકેશળ મુનિ મરણસમાધિને પામ્યા. (૫૨૬) બ્રાહ્મણ સસરાએ મસ્તકે અગ્નિ સળગાવવા છતાં કાઉસ્સગમાં રહેલા ભગવાન ગજસુકુમાલ સમાધિમરણને પામ્યા. ૫ર) એ જ રીતે સાકેતપુરની બહાર કાયેત્સર્ગમાં રહેલા ભગવાન કુરુદત્તપુત્ર પણ, ગાયોનું હરણ થતાં (અજ્ઞાન ગાયના માલિકે એ ચાર માનીને) ક્રોધથી અગ્નિ દેવા (બાળવા) છતાં મરણસમાધિને પામ્યા. (૯૫૮) રાજષિ ઊદાયન પણ આકરી વિષવેદનાથી પીડાવા છતાં શરીર પીડાને નહિ ગણતા માણસમાધિને પામ્યા. (૫૯) નાવડીમાંથી ગંગાનદીમાં ફેકેલા અનિકાપુત્ર આચાર્ય, મનથી મુંઝાયા વિના (શુભ ધ્યાનથી) અંતકૃતકેવળી થઈ આરાધનાને (સમાધિ મરણને પામ્યા. (૫૩૦) શ્રી ધર્મઘોષસૂરિ ચંપાનગરીમાં માસક્ષમણ કરીને ભયંકર તૃષા પ્રગટવા છતાં ગંગાના કાંઠે (પાણી છતાં અનશન દ્વારા) સમાધિમરણને પામ્યા,
