________________
૫૧૬
શ્રી સંગરંગશાળા પંથને ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર રચાયું પધાર્યા. (૨૩) તેથી તે વાવડીમાં સ્નાન કરતા લેક પરસ્પર એમ બેલતા હતા કેશીઘ્ર ચાલે, જેથી ગુણશીલ ચૈત્યમાં પધારેલા અને દેવેથી ચરણની પૂજા કરાએલા શ્રી વીરપ્રભુને વાંદીએ!' એ સાંભળીને પ્રગટેલા ભક્તિના અતિ સમૂહવાળો દેકે, શ્રી જિનેશ્વરને વાંદવા માટે, પિતાની ઉત્કૃષ્ટ (ઉતાવળી) ચાલથી શીઘ ગુણશીલ ઉદ્યાન તરફ જવા માટે રવાના થયે. (૨૯૪ થી ૯૯) (અહઃ) આ બાજુ (ગુડિય= ) પલાણેલા (શણગારેલા) હાથીના સમૂહ ઉપર બેઠેલા સુભટેથી મજબૂત ગાઢ ઘેરે કરેલા (પરિવરેલા), વળી અતિ ચપળ અશ્વોના સમૂહની કઠોર ખરીઓથી ભૂમિતળને ખોદતા, તથા સામંત, મંત્રીઓ સાથે વાહ, શેકીઆઓ અને સેનાપતિઓથી પરિવરેલા, એવા હાથીની ખાંધ ઉપર બેઠેલા, મસ્તક ઉપર ઉજજવળ છત્ર ધારણ કરેલા અને અતિ મૂલ્યવાન અલંકારોથી શોભતા, એવા શ્રેણિક મહારાજા તૂર્ત ભક્તિપૂર્વક શ્રી વિરપ્રભુને વાંદવા ચાલ્યા. (૨૭ થી ૯) તે રાજાના એક ઘોડાએ ખરીને અગ્રભાગથી, ભક્તિપૂર્વક પ્રભુને વાંદવા જતા તે દેડકાને માર્ગમાં હણ્ય (ક ). (૯૩૦૦) તે પ્રહારથી પીડાએ તે દેડકો અનશન સ્વીકારીને, પ્રભુનું સમ્યમ્ સ્મરણ કરતો મરીને સૌધર્મ દેવકમાં દરાવત સક નામના શ્રેષ્ઠ વિમાનમાં દરાંક નામે દેવ થયો, ત્યાંથી (ચવીને) અનુક્રમે તે મહાવિદેહમાંથી મુક્તિને પામશે.
૯૦૦૧-૨) અલ્પકાળમાં સિદ્ધિ પામનાર પણ નંદ, જે એ રીતે મિથ્યાત્વશલ્યને કારણે નિદિત (હલકી) તિર્યચનિને પાયે, તે હે ક્ષપક ! તું તે શલ્યનો ત્યાગ કર !
૩૦૩) અને ત્રણેય શલ્યનો ત્યાગી તું પછી પાંચ સમિતિઓ અને ત્રણ ગુપ્તિઓ વડે શિવસુખને સાધનારા એવા સમ્યક્ત્વ વગેરે ગુણોની સાધના કર ! ૯૯૦૪) એવા તૃષાતુર જીવ પાણીને પીવાથી પ્રસન્ન થાય, તેવા ઉપદેશરૂપી અમૃતના પાનથી ચિત્ત પસન્ન થતાં ક્ષપક નિવૃત્તિને પામે. (૩૦૫)
એમ સંસારસાગરમાં નાવડીતુલ્ય, સદ્ગતિમાં જવાના સરળ માર્ગરૂપ, ચાર મૂળદ્વારવાળી સંગરંગશાળા નામની આરાધનાના નવ પટાદ્વારથી રચેલા સમાધિલાભ નામના મૂળ ચોથા દ્વારમાં અઢાર પિટાદ્વારથી રચેલા પહેલા અનુશાસ્તિદ્વારનું છેલ્લું નિઃશલ્યતા નામનું પિટાદ્વાર કહ્યું અને તે કહેવાથી આ અનુશાસ્તિદ્વાર સમાપ્ત થયું. (૯૩૦૬ થી ૮)
ચેથા મૂળ સમાધિલાભદ્વારમાં બીજું પ્રતિપત્તિ નામે પેટદ્વાર-હવે એ પ્રમાણે હિતશિક્ષા સાંભળવા છતાં જેના અભાવે કર્મોનું દરીકરણ (અભાવ) ન થાય, તે પ્રતિપત્તિદ્વારને કહું છું. (૯૩૦૯) ઘણા વિષયેની વિસ્તારથી કહેલી શિખામણ સાંભળીને અતિ પ્રસન્ન થએલે અને ભવસમુદ્રથી પિતાને પાર પામેલા જે. માન, હર્ષની વૃદ્ધિથી વિકસિત રેમરાજીવાળે સંપકમુનિ, મસ્તકે બે હસ્તકમળને જેડીને, ચિત્તમાં ફેલાતા સુખ (આનંદ) રૂપી વૃક્ષના અંકુરાઓના સમૂહથી યુક્ત હોય તે તે “આપે મને સુંદર શિખામણ આપી”—એમ ગુરુને વારંવાર કહેતા,
