________________
GE
શ્રી સવેગર ગશાળા પ્ર‘ના ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર ચાલુ'
(૬૭૫૧-પર) પછી રાજાએ પાસે બેઠેલી રાણીને સવ` આદરથી ( તે પુત્ર) સાંપ્યા અને કહ્યું કે-મેં તને આ પુત્ર આપ્યા. (૬૭૫૩) તેણીએ સ્વીકાર્યાં અને ( પછી ) તે પુત્રે વિવિધ કળાઓના અભ્યાસ કર્યાં. ( પછી) ક્રમશઃ તે દેવના સૌદર્યોને જીતે તેવા યૌવનને પામ્યા. (૬૭૫૪) તેણે અત્યંત ભુજાખળથી મોટા મલ્લાને જીત્યા, તેથી રાજાએ તેનુ નામ મલ્લદેવ રાખ્યું. (૬૭૫૫) પછી ચેાગ્ય છે’–એમ માનીને, તેને પેાતાના ( રાજ્ય ) પદે સ્થાપીને, તાપસી દીક્ષાને સ્વીકારીને રાજા વનવાસી થયેા (૬૭૫૬) મલ્લદેવ પણ પ્રમળ ભુજાબળથી સીમાડાના સઘળા રાજાએને જીતીને અસમ ( અતિ ) ખળમદ્રને ધારણ કરતા પેાતાના રાજ્યને પાળે છે. (૬૭૫૭) પછી તેણે ઉદ્દેાષણા કરાવી કેજે કેાઈ મારા પ્રતિમલ્લને જણાવશે, તેને નિચે હું એક લાખ સેાનૈયા આપીશ. (૬૭૫૮) એમ સાંભળીને એક જીણુ કપડાને ધારણ કરતાં દુબ ળ કાયાવાળા દેશાવરી પુરુષે રાજાની પાસે આવીને કહ્યું કે-હે દેવ, સાંભળેા ! સકળ દ્વિચક્રમાં ભમતા મે' પૂ. દિશામાં વધર નામના રાજાને જોયા છે. અપ્રતિમ પ્રકૃષ્ટ બળ વડે શત્રુપક્ષનો વિજય કરનારા તે પેાતાને પ્રગટ શૈલેાકયવીર’-એમ કહેવરાવે છે. (૬૭૫૯ થી ૬૧) અને એ ન સ`ભવે એવુ' (અસ`ભવિત ) નથી, કારણ કે-તે રાજાએ લીલાવડે પણ તમાર્ચ માત્ર મારવાથી ( ઉમ્મિ =) નિરકુશ પણ હાથી માગે આવે છે. ( વશ થાય છે. ) (૬૭૬૨) એમ સાંભળીને તેને (દૈય =) લાખ સેાનૈયા આપીને પેાતાના માણસોને હુકમ કર્યાં કે-અરે ! તે રાજા પાસે જઇને આમ કહેા કે-જો કઈ રીતે દાનના અથી ભાટચારણેાએ ‘શૈલેાકયવીર' તરીકે તારી સ્તુતિ કરી, તે તે તેઓને કયા કેમ નહિ ? (૬૭૬૩-૬૪) અથવા એથી (કીર્તનથી) શું ? હજી પણ એ બિરુદને તજી દે ! અન્યથા ચ્યા હું આવ્યા, યુદ્ધ માટે તૈયાર થા! (૬૭૬૫) પછી માણસેાને જઇને તે જ પ્રમાણે સ તેને જણાવ્યું. તેથી ચઢાવેલી ભ્રકુટીથી ભય'કર મુખવાળા તેણે ( વાધરે) એમ કહ્યું કે-અરે! તે તમારા રાજા કેણુ છે? તેનું નામ પણ મે' નિશ્ચે હમણાં જ જાણ્યુ. અથવા એમ કહેવડાવવાનેા તેનો શુ અધિકાર ? અથવા અન્યાયવાદથી (વલિય=) અભિમાની અને અસમથ પક્ષબળવાળા, તે રક જો મારી યુદ્ધરૂપી અગ્નિશિખામાં પતં ગિયાપણાને ન પામે, તો (પાઠાં॰ હાઉ=) ભલે ( લડવા= ) કહેરાખ્યુ. તેથી અરે ! જલ્દી જાએ, તેને મેાકલા, કે જેથી ( તન્મય = ) તેનું ધારેલું કરીએ ! એમ સાંભળીને પાછા ગયેલા તે પુરુષાએ તેને (મલ્લદેવને) તે પ્રમાણે કહ્યું. (૬૭૬૬ થી ૬૯) પછી મ’ત્રીવગે રોકવા છતાં સવ સૈન્ય સહિત તે મલ્વદેવે જવાના પ્રાર`ભ કર્યાં અને ક્રમશઃ તેના દેશમાં પહેાંચ્યા. (૬૭૭૦) તેનુ આગમન જાણીને વધર પશુ તૂત સામે આવ્યે અને ઘણા સુભટોને ક્ષય કરનારૂ પરસ્પર યુદ્ધ થયુ. (૬૭૭૧) લેાકને ક્ષય થતા જાઇને વાધરે મલ્લદેવને કહેવરાવ્યુ` કે–જો તુ ખળના ગવ રાખે છે, તે તું અને હુ-એમ એ જ લડીએ ! ઉભયપક્ષે પશુ નિરપરાધી માલુસેાનો ક્ષય કરનારા આ યુદ્ધથી શું ? તેણે
