________________
શ્રી નમસ્કારમહામંત્રના પ્રભાવ વિષે ત્રણ દષ્ટાંત
૪૩૧ નિચે તેને નહિ વિરાધનારા, અતુલ પુણ્યથી શોભતા ઉત્તમ દેવામાં અને (મનુષ્યનાં મોટાં (ઉત્તમ) કુળોમાં ઉત્પન્ન થઈને, અંતે સર્વકને ક્ષય કરવાપૂર્વક સિદ્ધિને પામે જ છે. (૭૭૪૧ થી ૪૪) પુનઃ આ સંસારમાં નમસ્કારના પહેલા “ન” અક્ષરની (પણ) વાસ્તવિક પ્રાપ્તિ, ક્ષણે ક્ષણે જ્ઞાનાવરણીય વગેરે કર્મોના અનંત પુદ્ગલોનો વિગમ (નિજ) થવાથી થાય છે. તે પછી શેષ અક્ષરોમાં પણ પ્રત્યેક અક્ષર તેથી અનંતગુણ વિશુદ્ધિ થવાથી પ્રાપ્ત થાય છે. (૭૭૪૫-૪૬) એમ જેને એક એક અક્ષર પણ અત્યંત કર્મ ક્ષય થવાથી પ્રાપ્ત થાય છે, તે નમસ્કાર વાંછિત ફળને આપનારે કેમ ન થાય? (૭૭૪૭) વળી (ગા. ૭૭૪૦ માં) જે કહ્યું કે-“આ ભવમાં અર્થ અને કામની પ્રાપ્તિ” થાય છે, તેમાં મૃતકના વ્યતિકરથી ધન પ્રાપ્ત કરનાર શ્રાવકપુત્ર અર્થવિષયમાં દૃષ્ટાન્તભૂત છે. (૭૭૪૮) તે આ પ્રમાણે
શ્રી નમસ્કારમંત્રના પ્રભાવે ધન પ્રાપ્ત કરનાર શ્રાવકપુત્રનું દટાતએક મોટા નગરમાં યૌવનથી ઉન્મત્ત, વેશ્યાને અને જુગારને વ્યસની તથા પ્રમાદથી અત્યંત ઘેરાયેલે એક શ્રાવક પુત્ર હતા. (૭૭૪૯) ઘણો કાળ બહુ પ્રકારે કહેવા છતાં તે ધર્મને સ્વીકાર કરતા નથી અને નિરંકુશ હાથીની જેમ તે સ્વછંદ વિલાસ કરે છે. (૭૭૫૦) તો પણ મરતી વેળાએ પિતાએ કરુણાથી બેલાવીને તેને કહ્યું કે હે પુત્ર! જે કે તું અત્યંત પ્રમાદી છે, તો પણ સમસ્ત વસ્તુઓને સાધવામાં સમર્થ આ શ્રી પંચનમસ્કારને તું ભણજે અને સદા દુઃખી અવસ્થામાં તે શ્રેષ્ઠ મંત્રને યાદ કરજે. (૭૭૫૧પર) એના પ્રભાવથી ભૂત, વેતાળ ઉપદ્રવ કરતા નથી અને શેષ ક્ષુદ્ર ઉપદ્રનો સમૂહ પણ અવશ્ય નાશ પામે છે. (૭૭૫૩) એમ પિતાના વચનના આગ્રહથી તેણે “તહત્તિ” કહીને સ્વીકાર્યો. પછી પિતા મરી ગયા અને ધનને સમૂહ ક્ષય પામ્યો, ત્યારે સ્વચ્છેદ ભમવાની (પાઠાં. ભવણ થવાની) કુટેવવાળા તેણે એક ત્રિદંડીની સાથે મિત્રતા કરી. અથવા કુળક્રમને (કુલીનતાને) તજી દેનારા પુરુષને આ કેટલું માત્ર છે? (૭૭૫૪–૫૫) એક અવસરે ત્રિદંડીએ વિશ્વાસપૂર્વક તેને કહ્યું કે-હે ભદ્ર! જે તું કાળી ચૌદશની રાત્રે અખંડ શ્રેષ્ઠ અંગવાળા મડદાને લાવે, તો હું તેને દિવ્ય મંત્રશક્તિથી સાધીને તારી દરિદ્રતાને નાશ કરું, (૭૭૫૬-૫૭) એ વાતને શ્રાવકના પુત્રે સ્વીકારી અને તેણે કહેલો સમય પ્રાપ્ત થતાં નિર્જન સ્મશાનપ્રદેશમાં તેણે તે જ રીતે તેને મૃતક લાવી આપ્યું. (૭૭૫૮) પછી તે મુડદાના હાથમાં ખડ આપીને (ત્રિદંડીએ) તેને માંડલાની ઉપર બેસાડ્યું અને ત્યાં તેની સામે જ શ્રાવકપુત્રને બેસાડે. (૭૭૫૯) પછી તે ત્રિદંડીએ જેરથી વિદ્યાને જપવાને પ્રારંભ કર્યો અને વિદ્યાના આવેશથી મુડદું ઉઠવા લાગ્યું, (૭૭૬૦) તેથી ડરેલા શ્રાવકપુરે તૂર્ત પંચનમસ્કારનું સ્મરણ કર્યું અને તેનાથી સામર્થ્ય હણાઈ ગયેલું મડદુ (પાછું) જમીન ઉપર પડયું. (૭૭૬૧) પુનઃ પણ ત્રિદંડીના દઢ વિદ્યા જાપથી ઉઠીને મડદું નીચે પડયું, ત્યારે ત્રિદંડીએ કહ્યું કે-હે શ્રાવકપુત્ર! તું કંઈ પણ (મંત્રાદિને) જાણે છે? તેણે કહ્યું કે-હું કંઈ પણ જાણતા નથી. પછી ધ્યાનના પ્રકમાં
